DOOR computergebruikers worden enorme hoeveelheden digitale data geproduceerd die opgeslagen moeten worden voor toekomstig gebruik. Wetenschappers hopen de huidige methoden voor digitale opslag spectaculair te verbeteren door een superieur dataopslagsysteem uit de natuur te imiteren: DNA.

Wetenswaardigheid: DNA is te vinden in levende cellen en bevat miljarden stukjes biologische informatie. Nick Goldman van het European Bioinformatics Institute zegt: „We kunnen DNA uit mammoetbeenderen halen (...) en kunnen die informatie lezen. DNA is ook ongelooflijk klein en compact, en het heeft geen energie nodig voor opslag, dus verzenden en bijhouden is makkelijk.” Kunnen door mensen geproduceerde data worden opgeslagen in DNA? Onderzoekers zeggen van wel.

Wetenschappers hebben gecodeerde tekst, afbeeldingen en audiobestanden omgezet naar DNA, ongeveer zoals data in digitale media worden opgeslagen. Later konden de onderzoekers de opgeslagen informatie met een nauwkeurigheid van 100 procent aflezen. Wetenschappers denken dat in de toekomst met deze methode één gram synthetisch DNA net zo veel data kan bevatten als zo’n 3 miljoen cd’s en dat al die informatie honderden zo niet duizenden jaren bewaard kan worden. Dit systeem zou voldoende opslagcapaciteit hebben voor het digitale archief van de hele wereld. DNA is dan ook wel ’de ultieme harde schijf’ genoemd.

Wat denkt u? Zou de opslagcapaciteit van DNA door evolutie ontstaan kunnen zijn of is die ontworpen?