IEDERE tuinier weet dat het belangrijk is om op het juiste moment en de juiste plaats te zaaien. Daarom lijkt het misschien vreemd dat er in het regenwoud effectieve tuiniers zijn die ’s nachts en vanuit de lucht zaaien. Wie zijn die vliegende tuiniers? Het zijn vleerhonden, waar ook de vliegende vossen onder vallen. *

De meeste vleerhonden vliegen ’s nachts in het woud rond op zoek naar bomen met smakelijke vruchten of bloemen vol nectar. Tijdens hun strooptocht verteren ze de vruchten en scheiden ze de onverteerde vezels en zaden uit. Deze tuiniers bestuiven ook bloemen terwijl ze drinken van de nectar waar ze zo gek op zijn.

Omdat ze ’s nachts vaak grote afstanden afleggen, kunnen ze zaden over een groot gebied verspreiden. Een deel van de zaden passeert hun darmkanaal, waardoor de zaden meteen van mest voorzien worden, wat de groei verder bevordert. Het is dan ook niet zo verrassend dat verschillende planten in het regenwoud  van vleerhonden afhankelijk zijn voor de bestuiving van hun bloemen en de verspreiding van hun zaden.

Vleerhonden hebben ook een goed navigatievermogen en een uitzonderlijk gezichtsvermogen. In het donker kunnen ze beter zien dan mensen. Ze kunnen zelfs bepaalde kleuren onderscheiden. En ze vinden het ook niet erg om overdag te vliegen.

Paartjes van de Samoaanse vleerhond blijven hun hele leven bij elkaar. Bij bepaalde soorten is waargenomen dat het vrouwtje goed voor haar jongen zorgt: ze draagt ze een paar weken bij zich en zoogt ze tot ze bijna volgroeid zijn. In het geval van twee vleerhondensoorten krijgen de vrouwtjes bij de bevalling soms zelfs hulp van een ’vroedvrouw’.

Jammer genoeg worden veel vleerhondensoorten met uitsterven bedreigd, onder andere door het verdwijnen van hun leefomgeving. Op de eilanden van de Stille Zuidzee zou het uitsterven van de vleerhond catastrofaal zijn, want bepaalde plantensoorten lijken voor bestuiving afhankelijk van die dieren. We kunnen dus niet zonder deze vliegende tuiniers.