Kleine mensen met een groot hart

HOE zou het zijn om met vreemden over Gods koninkrijk te spreken als u slechts 76 centimeter lang was? Laura weet hoe dat is. Met haar 33 jaar heeft zij een lengte van maar 76 centimeter. Zij en haar zus, María, die 24 jaar is en 86 centimeter lang is, wonen in Quito (Ecuador). Laten zij eens vertellen over de hindernissen waarmee zij in hun christelijke bediening worden geconfronteerd.

„Om in ons predikingsgebied en op onze christelijke vergaderingen te komen, lopen wij ongeveer 500 meter naar de bus. Vanaf het punt waar wij uitstappen, lopen wij nog zo’n 500 meter om een tweede bus te pakken. Helaas kunnen wij op deze route vijf agressieve honden tegenkomen. Honden zijn erg angstaanjagend voor ons omdat ze zo groot als een paard kunnen lijken. Om ze wanneer nodig af te weren, nemen wij een stok mee die wij ergens verstoppen voordat wij in de bus stappen zodat hij daar ligt voor onze wandeling naar huis.

Het is voor ons letterlijk een grote stap om in de bus te komen. Bij de halte staan wij boven op een bultje aarde om makkelijker in te kunnen stappen. Sommige chauffeurs stoppen daar, maar andere niet. In dat geval helpt de grootste van ons de ander om in te stappen. Om de tweede bus te halen, moeten wij een drukke verkeersweg oversteken — een echte prestatie met onze korte benen. Vanwege onze kleine gestalte vormt een zware boekentas nog een uitdaging. Om de tas lichter te maken, gebruiken wij een zakformaatbijbel en beperken wij ook de hoeveelheid lectuur die wij bij ons hebben.

Sinds onze kindertijd zijn wij allebei erg introvert geweest. Onze buren weten dat het voor ons altijd een intimiderende ervaring is geweest om met vreemden te praten. Daarom zijn zij verbaasd en onder de indruk wanneer zij zien dat wij bij hen aankloppen, en gewoonlijk luisteren zij naar ons. Maar waar wij niet zo bekend zijn, zien mensen vaak alleen dat wij heel klein zijn; daarom schenken zij ons niet altijd de serieuze aandacht die onze boodschap verdient. Wij voelen echter Jehovah’s liefde en dat sterkt ons om door te gaan met het evangelisatiewerk. Mediteren over Spreuken 3:5, 6 geeft ons ook moed.”

Zoals Laura en María aantonen, kan volharden ondanks fysieke belemmeringen God verheerlijken. De apostel Paulus bad of zijn „doorn in het vlees”, mogelijk een lichamelijke aandoening, van hem kon worden weggenomen. Maar God zei tot hem: „Mijn onverdiende goedheid is voldoende voor u, want mijn kracht wordt in zwakheid tot volmaaktheid gebracht.” Ja, het is niet nodig  dat een lichamelijke handicap wordt verwijderd voordat wij God kunnen dienen. Een volledig vertrouwen in God kan ons helpen het beste te maken van onze omstandigheden. Omdat Paulus zijn „doorn in het vlees” zo bezag, kon hij zeggen: „Wanneer ik zwak ben, dan ben ik krachtig” (2 Korinthiërs 12:7, 9, 10). Enkele jaren later schreef Paulus: „Voor alle dingen bezit ik de sterkte door hem die mij kracht verleent.” — Filippenzen 4:13.

In deze tijd brengt God een groots werk tot stand door bemiddeling van mannen, vrouwen en kinderen die hem volledig zijn toegewijd. Een aantal van hen is in een of ander opzicht gehandicapt. Hoewel zij allen hopen op goddelijke genezing onder Gods koninkrijk, wachten zij niet tot God hen van hun problemen verlost voordat zij proberen iets in zijn dienst te doen.

Lijdt u aan de een of andere lichamelijke zwakte? Vat moed! Door uw geloof kunt u zich bevinden onder degenen die net als Paulus, Laura en María zijn. Over hen kan net als over mannen en vrouwen van geloof in oude tijden worden gezegd dat zij „van een zwakke toestand krachtig werden gemaakt”. — Hebreeën 11:34.

[Illustratie op blz. 8]

María

Laura

[Illustratie op blz. 9]

María helpt Laura bij het instappen

[Illustraties op blz. 9]

„Honden zijn erg angstaanjagend voor ons omdat ze zo groot als een paard kunnen lijken”

Onder: Laura en María en degenen die met hen de bijbel hebben bestudeerd