Kunt u wachten?

HEBT u enig idee hoeveel tijd mensen jaarlijks alleen al aan wachten kwijt zijn? Ze staan in een winkel of bij het tankstation in de rij. Ze wachten in een restaurant tot ze bediend worden. Ze wachten om door de dokter of de tandarts behandeld te worden. Ze wachten op bussen en treinen. Ja, een verbazingwekkende hoeveelheid tijd in iemands leven gaat verloren met wachten op wat er komen gaat. Volgens één schatting verliezen alleen al de Duitsers 4,7 miljard uur per jaar met gewoon in de file staan! Iemand heeft berekend dat dit aantal uren overeenkomt met de totale levensverwachting van ongeveer 7000 mensen.

Wachten kan heel frustrerend zijn. Er schijnt tegenwoordig nooit voldoende tijd te zijn om alles voor elkaar te krijgen, en nadenken over de andere dingen die we moeten doen, kan wachten tot een ware beproeving maken. De schrijver Alexander Rose heeft eens gezegd: „De ergernissen van het leven bestaan voor de helft uit wachten.”

De Amerikaanse staatsman Benjamin Franklin besefte dat wachten ook kostbaar kan zijn. Meer dan 250 jaar geleden merkte hij op: „Tijd is geld.” Daarom trachten bedrijven onnodige vertragingen tijdens werkprocessen te vermijden. Meer goederen in minder tijd produceren, kan een grotere winst opleveren. Bedrijven die rechtstreeks met het publiek te maken hebben, trachten snelle service te verlenen — in de vorm van snacks, bankzaken die vanuit de auto afgehandeld kunnen worden en dergelijke — omdat ze weten dat de klant ter wille zijn onder andere inhoudt wachttijden te miniseren.

Ons leven verspillen

De negentiende-eeuwse Amerikaanse dichter Ralph Waldo Emerson verzuchtte eens: „Wat gaat er veel van het menselijk leven verloren met wachten!” Meer recentelijk klaagde de schrijver Lance Morrow over de verveling en het lichamelijke ongemak van wachten. Maar daarna sprak hij over „de subtielere ellende van wachten”. Waarop doelde hij? Op „het besef dat de kostbaarste hulpbron  die iemand bezit, tijd, een deel van zijn leven, wordt gestolen en onherstelbaar verloren gaat”. Droevig maar waar. Tijd die met wachten verloren gaat, is voorgoed verdwenen.

Als het leven niet zo kort was, zou wachten natuurlijk niet zo’n reden tot bezorgdheid vormen. Maar het leven is kort. Duizenden jaren geleden merkte de bijbelpsalmist op: „De dagen van onze jaren zijn op zichzelf genomen zeventig jaren, en indien wegens bijzondere kracht, tachtig jaren; toch is dat waarop ze aandringen moeite en schadelijke dingen; want het zal stellig snel voorbijgaan, en wij vliegen heen” (Psalm 90:10). Waar we ook leven en wie we ook zijn, onze levensduur — de dagen, uren en minuten die voor ons liggen wanneer we worden geboren — is beperkt. Toch kunnen situaties waarin we gedwongen worden iets van die kostbare tijd te verspillen door op gebeurtenissen of mensen te wachten, niet vermeden worden.

Leren hoe te wachten

De meesten van ons hebben wel eens meegereden met een automobilist die voortdurend de voor hem rijdende auto’s wil passeren. Vaak bestaat hier geen dwingende noodzaak toe — de automobilist heeft geen dringende afspraak. Toch kan hij het niet uitstaan dat zijn snelheid door een andere automobilist wordt voorgeschreven. Zijn gebrek aan geduld verraadt dat hij niet geleerd heeft te wachten. Geleerd? Ja, weten hoe te wachten, is een les die geleerd moet worden. Niemand is met die kennis geboren. Baby’s eisen onmiddellijke aandacht wanneer ze honger hebben of zich onbehaaglijk voelen. Pas als ze ouder worden, begrijpen ze dat ze soms moeten wachten op wat ze willen hebben. Omdat wachten onvermijdelijk bij het leven hoort, is weten hoe geduldig te wachten wanneer dit noodzakelijk is, in feite een kenmerk van volwassenheid.

Natuurlijk doen er zich dringende situaties voor waarin ongeduld begrijpelijk is. Een jonge echtgenoot die zijn vrouw ijlings naar het ziekenhuis brengt omdat hun baby elk moment geboren kan worden, zal terecht ongeduldig zijn over oponthoud. De engelen die Lot aanspoorden Sodom te verlaten, waren niet bereid te wachten toen Lot talmde. Er was vernietiging ophanden, en het leven van Lot en zijn gezin stond op het spel (Genesis 19:15, 16). Maar in de meeste gevallen waarin mensen gedwongen zijn te wachten, staat hun leven niet op het spel. In die gevallen zou alles veel prettiger kunnen verlopen wanneer iedereen leerde geduldig te zijn — ook als het wachten door iemands inefficiëntie of gebrek aan belangstelling werd veroorzaakt. Bovendien zou geduldig wachten gemakkelijker zijn wanneer iedereen zou hebben geleerd hoe de met wachten doorgebrachte tijd nuttig gebruikt kan worden. Het kader op bladzijde 5 bevat enkele suggesties om wachten niet alleen draaglijk maar zelfs lonend te maken.

Er kan niet worden ontkend dat een ongeduldige geest een trotse houding kan verraden, het gevoel dat men te belangrijk is om te moeten wachten. Voor iemand die zo’n houding heeft, zijn de volgende woorden uit de bijbel het overdenken waard: „Beter iemand die geduldig is dan iemand die hoogmoedig van geest is” (Prediker 7:8). Hoogmoed, of trots, is een ernstig persoonlijkheidsdefect, en de bijbelse spreuk luidt: „Iedereen die trots van hart is, is iets verfoeilijks voor Jehovah” (Spreuken 16:5). Geduld leren — leren hoe te wachten — kan derhalve vereisen dat we onszelf en onze betrekkingen met mensen om ons heen eens nauwkeurig beschouwen.

Geduld zal worden beloond

Wachten valt ons meestal gemakkelijker als we ervan overtuigd zijn dat datgene waarop we wachten het uitstel waard is en dat het uiteindelijk echt zal komen. Wat dit betreft is het goed na te denken over het feit dat alle oprechte aanbidders van God wachten op de vervulling van zijn in de bijbel opgetekende schitterende beloften. Zo wordt ons in een door God geïnspireerde psalm verteld: „De rechtvaardigen, díe zullen de aarde bezitten, en zij zullen er eeuwig op verblijven.” Deze belofte werd herhaald door de apostel Johannes toen hij zei: „Wie de wil van God doet, blijft in eeuwigheid” (Psalm 37:29; 1 Johannes 2:17). Als we eeuwig kunnen leven, is wachten beslist geen groot probleem. Maar op het ogenblik leven we niet eeuwig. Is het eigenlijk wel realistisch om over eeuwig leven te spreken?

Bedenk, alvorens te antwoorden, dat God onze eerste ouders heeft geschapen met het vooruitzicht  eeuwig te leven. Het was louter aan hun zonde te wijten dat ze dat vooruitzicht verloren, zowel voor henzelf als voor hun kinderen — met inbegrip van ons. Onmiddellijk na hun zonde maakte God echter zijn voornemen bekend de gevolgen van hun ongehoorzaamheid ongedaan te maken. Hij beloofde de komst van een „zaad”, dat Jezus Christus bleek te zijn. — Genesis 3:15; Romeinen 5:18.

Of we persoonlijk voordeel zullen trekken van de vervulling van zijn beloften hangt af van de beslissing die we nemen. Hiervoor is geduld nodig. Om ons te helpen zo’n geduld te ontwikkelen, moedigt de bijbel ons aan over het voorbeeld van een boer na te denken. Na gezaaid te hebben, blijft hem geen andere keus dan geduldig te wachten — en al het mogelijke te doen om zijn gewas te beschermen — tot de oogsttijd is aangebroken. Dan wordt zijn geduld beloond en ziet hij de vruchten van zijn arbeid (Jakobus 5:7). De apostel Paulus noemt nog een voorbeeld van geduld. Hij herinnert ons aan getrouwe mannen en vrouwen uit de oudheid. Ze zagen uit naar de verwezenlijking van Gods voornemens, maar ze moesten op Gods vastgestelde tijd wachten. Paulus moedigt ons aan deze personen, „die door geloof en geduld de beloften beërven”, na te volgen. — Hebreeën 6:11, 12.

Ja, wachten hoort nu eenmaal bij het leven. Maar het hoeft geen voortdurende bron van stress te zijn. Voor degenen die de verwezenlijking van Gods beloften verwachten, kan het een bron van vreugde zijn. Ze kunnen de met wachten doorgebrachte tijd vullen door een nauwe band met God aan te kweken en werken te doen die hun geloof demonstreren. En door gebed, studie en meditatie kunnen ze het onwankelbare vertrouwen ontwikkelen dat alles wat God heeft beloofd op zijn bestemde tijd zal gebeuren.

[Kader/Illustraties op blz. 5]

VERKLEIN DE ERGERNIS VAN WACHTEN!

Maak van tevoren plannen! Als u weet dat u moet wachten, zorg er dan voor dat u iets te lezen, te schrijven, te breien of te haken bij u hebt of dat u een andere nuttige activiteit kunt verrichten.

Gebruik de tijd om te mediteren, iets wat in onze jachtige wereld steeds moeilijker is.

Houd wat leesmateriaal bij de telefoon gereed, dat u kunt gebruiken als u moet wachten; in vijf of tien minuten tijd kunt u verscheidene bladzijden lezen.

Wanneer u in een groep moet wachten, kunt u, indien passend, de gelegenheid aangrijpen om met anderen een gesprek aan te knopen teneinde opbouwende gedachten met hen te delen.

Houd een notitieboekje of leesmateriaal in uw auto voor periodes waarin u onverwachts moet wachten.

Sluit uw ogen, ontspan u of bid.

MET PROFIJT WACHTEN IS VOORNAMELIJK EEN KWESTIE VAN INSTELLING EN PLANNING.