Een kreet om hulp
Een kreet om hulp
„GOD is me vergeten!”, riep een Braziliaanse vrouw uit. Na de plotselinge dood van haar man had ze het gevoel dat haar leven geen zin meer had. Hebt u ooit geprobeerd iemand te troosten die zo diepbedroefd was of die misschien om hulp riep?
Sommigen zijn zo wanhopig geworden dat ze een eind maken aan hun leven — en er bevinden zich onder hen ook jongeren. Volgens de krant Folha de S. Paulo blijkt uit een onderzoek in Brazilië dat „zelfdoding onder jongeren met 26 procent is toegenomen”. Beschouw bijvoorbeeld eens het geval van Walter *, een jonge man in São Paulo. Hij had geen ouders, geen huis, geen privacy en geen vrienden op wiens hulp hij kon rekenen. Om een eind aan zijn ellende te maken, besloot Walter van een brug te springen.
Een alleenstaande moeder, Edna, had al twee kinderen toen ze een andere man ontmoette. Slechts één maand later gingen ze samenwonen in het huis van zijn moeder, die in spiritisme liefhebberde en alcoholiste was. Edna kreeg nog een kind, raakte aan de drank en werd zo depressief dat ze een zelfmoordpoging deed. Uiteindelijk verloor ze het ouderlijk gezag over haar kinderen.
Hoe staat het met ouderen? Maria was altijd vrolijk en spraakzaam. Toen ze ouder werd, begon ze zich echter zorgen te maken over haar baan als verpleegster, omdat ze bang was dat ze fouten zou maken. Hierdoor werd ze depressief. Na zelfmedicatie geprobeerd te hebben, zocht ze medische hulp, en de behandeling die ze ontving, scheen te helpen. Maar toen ze op 57-jarige leeftijd haar baan kwijtraakte, kwam de depressiviteit zo hevig terug, dat ze geen oplossing meer wist. Maria begon over zelfmoord na te denken.
„Ongeveer tien procent van degenen die depressief zijn, doet een zelfmoordpoging”, zegt professor José Alberto Del Porto van de Universiteit van São Paulo. „Het is moeilijk te geloven dat er meer mensen door zelfdoding zijn gestorven dan door doodslag, maar het is een droevig feit”, bericht de directeur-generaal van de Amerikaanse gezondheidsdienst, dr. David Satcher.
Soms is een zelfmoordpoging in werkelijkheid een kreet om hulp. En familieleden en vrienden zullen degene die alle hoop verloren heeft beslist zo goed mogelijk willen helpen. Natuurlijk zal het niet baten dingen te zeggen als: „Je moet niet langer medelijden met jezelf hebben”, „Heel wat mensen zijn slechter af dan jij” of „We hebben allemaal wel eens een slechte dag.” Waarom zou u in plaats daarvan niet een echte vriend of vriendin en een goede luisteraar zijn? Ja, doe er moeite voor de wanhopige te laten inzien dat het leven de moeite waard is.
De Franse schrijver Voltaire schreef: „Wie zich vandaag in een neerslachtige bui van het leven berooft, zou, als hij een week had gewacht, graag hebben willen leven.” Hoe kunnen wanhopige mensen dan ontdekken dat het leven de moeite waard is?
[Voetnoot]
^ ¶3 Sommige namen zijn veranderd.
[Illustratie op blz. 3]
Een toenemend aantal jongeren en volwassenen berooft zich van het leven
[Illustratie op blz. 4]
Hoe kunt u iemand helpen die alle hoop verloren heeft?