Sta in volkomenheid en met een vaste overtuiging

„Een meesterwerk”

JEHOVAH’S GETUIGEN hebben vanaf het begin van hun hedendaagse geschiedenis grote belangstelling gehad voor een van Jezus Christus’ profetieën: „Dit goede nieuws van het koninkrijk zal op de gehele bewoonde aarde worden gepredikt tot een getuigenis voor alle natiën, en dan zal het einde komen” (Mattheüs 24:14). Oprechte Bijbelonderzoekers ondernamen kort voor 1914 — het begin van „de laatste dagen” — met een vaste overtuiging een ongekende wereldomvattende onderwijzingsveldtocht waarbij de Heilige Schrift als basis diende. — 2 Timotheüs 3:1.

Om hun doel, de wereldomvattende bekendmaking van het goede nieuws, te bereiken, bedienden deze dienstknechten van Jehovah zich van een nieuwe, moedige en frisse aanpak. Laten we, om hier meer over te weten te komen, in de tijd teruggaan.

Een nieuwe manier om het goede nieuws bekend te maken

Het is januari 1914. Stelt u zich voor dat u met nog 5000 anderen in een verduisterde gehoorzaal in New York zit. Vóór u is een groot filmdoek. Er verschijnt een grijze man in een geklede jas op het doek. U hebt stomme films gezien, maar deze man spreekt, en u kunt zijn woorden verstaan. U maakt de première mee van iets wat technisch innovatief is, en de boodschap is uniek. De spreker is Charles Taze Russell, de eerste president van het Wachttorengenootschap, en de productie is het „Photo-Drama der Schepping”.

C. T. Russell was zich bewust van de mogelijkheid om via films grote aantallen mensen te bereiken. In 1912 begon hij derhalve met het vervaardigen van het „Photo-Drama der Schepping”. Uiteindelijk kwam er een acht uur durende productie van film- en lichtbeelden in kleur tot stand, compleet met geluid.

Het „Photo-Drama”, dat ontworpen was om in vier delen vertoond te worden, voerde de kijkers vanaf de schepping door de hele menselijke geschiedenis heen mee naar het hoogtepunt van Jehovah’s voornemen voor de aarde en de mensheid aan het einde van Christus’ duizendjarige regering. Het zou nog jaren duren voordat deze zelfde technologische toepassing commercieel succesvol zou zijn. Toch hebben miljoenen mensen het „Photo-Drama der Schepping” kosteloos gezien!

Er werden voor het „Photo-Drama” prachtige muziekopnamen en 96 op grammofoonplaten opgenomen lezingen vervaardigd. Van mooie schilderijen waarop de wereldgeschiedenis werd afgebeeld, werden stereoscoopplaten gemaakt. Ook moesten er honderden nieuwe schilderijen en tekeningen worden vervaardigd. Veel licht- en filmbeelden werden zorgvuldig met de hand gekleurd. En dit werd meermalen gedaan, want uiteindelijk werden er twintig uit vier delen bestaande sets gereedgemaakt. Hierdoor was het mogelijk om op  elke willekeurige dag in tachtig steden een deel van het „Photo-Drama” te vertonen!

Achter de schermen

Wat gebeurde er tijdens de vertoning van het „Photo-Drama” achter de schermen? „Het Drama begon met een film over broeder Russell”, vertelde Bijbelonderzoekster Alice Hoffman. „Wanneer hij op het doek verscheen en zijn lippen begonnen te bewegen, werd een grammofoon ingeschakeld en konden we zijn stem horen.”

Zinspelend op de snelle opeenvolging van met tussenpozen gemaakte foto’s herinnert Zola Hoffman zich: „Ik zat met grote ogen van verbazing naar de uitbeelding van de scheppingsdagen te kijken. We zagen lelies zich zomaar voor onze ogen openvouwen.”

Muziekliefhebber Karl F. Klein, van het Besturende Lichaam van Jehovah’s Getuigen, voegt hieraan toe: „Terwijl deze beelden werden vertoond, werden er prachtige muziekstukken gespeeld, bijvoorbeeld zulke juweeltjes als ’Narcissus’ en ’Humoreske’.”

Er deden zich ook andere gedenkwaardige incidenten voor. „Soms was er sprake van grappige ongelukjes”, herinnerde Clayton J. Woodworth jr. zich. „Op een keer speelde de grammofoon ’Vlucht als een vogel naar uw berg’ toen de afbeelding van een enorme gigantosaurus, een ongelooflijk groot dier uit de tijd vóór de Vloed, op het doek verscheen”!

Behalve het gewone „Photo-Drama der Schepping” kwamen er al gauw sets van het „Eureka-Drama”. (Zie kader.) Een ervan bestond uit de op grammofoonplaten opgenomen lezingen plus de muziekplaten en de andere uit zowel de grammofoonplaten als de lichtbeelden. Hoewel de bewegende beelden bij het „Eureka-Drama” ontbraken, werd het in minder dichtbevolkte gebieden met veel succes vertoond.

Een krachtig hulpmiddel bij de prediking

Tegen het eind van 1914 was het „Photo-Drama” aan ruim 9.000.000 mensen in Noord-Amerika, Europa en Australië vertoond. Hoewel de Bijbelonderzoekers klein in aantal waren, ontbrak het hun niet aan de vaste overtuiging die nodig was om het goede nieuws via dit nieuwe medium bekend te maken. Ze schonken vreugdevol de bijdragen die nodig waren om voor deze vertoningen geschikte gelegenheden te kunnen huren. Zo heeft het „Photo-Drama der Schepping” er in belangrijke mate toe bijgedragen kijkers op de hoogte te brengen van Gods Woord en voornemens.

Iemand schreef in een brief aan C. T. Russell: „Dat eerste bezoek aan uw Drama was het keerpunt in mijn leven, of liever gezegd het keerpunt in mijn bijbelkennis.” Iemand anders zei: „Ik was bijna in het drijfzand van ongeloof terechtgekomen en ik ben van mening dat ik werd gered door het ’Photo-Drama der Schepping’, dat hier afgelopen zomer werd vertoond. . . . Ik heb nu de vrede die de wereld niet kan geven en die ik voor geen prijs zou willen missen.”

Demetrius Papageorge, die lang op het hoofdbureau van het Genootschap heeft gewerkt, merkte op: „Het ’Photo-Drama’ was een meesterwerk, wanneer we het kleine aantal Bijbelonderzoekers in aanmerking nemen en bedenken dat er verhoudingsgewijs weinig geld ter beschikking stond. Jehovah’s geest stond er werkelijk achter!”

[Kader/Illustraties op blz. 8, 9]

Het „Eureka-Drama”

Acht maanden na de première van het „Photo-Drama” zag het Genootschap zich genoodzaakt er nog een andere versie van te maken, het „Eureka-Drama” genaamd. Hoewel het volledige „Photo-Drama” nog altijd in grote steden werd vertoond, boden de „Eureka”-sets dezelfde fundamentele boodschap in dorpen en plattelandsgebieden. Over één versie van het „Eureka-Drama” werd opgemerkt dat ze „de zusters een bijzondere gelegenheid” gaf om te prediken. Waarom? Omdat het koffertje met grammofoonplaten slechts veertien kilo woog. Voor een officiële vertoning moest er natuurlijk ook een grammofoon meegenomen worden.