Een opticien zaait een zaadje

Wat hebben de inspanningen van een opticien in Lviv (Oekraïne) te maken met de vorming van een Russischtalige gemeente van Jehovah’s Getuigen in Haifa (Israël), met zo’n 2000 kilometer en ettelijke landen ertussen? Dit is een verhaal dat de waarheid aantoont van wat de bijbel in Prediker 11:6 zegt: „Zaai in de morgen uw zaad en laat tot de avond uw hand niet rusten; want gij weet niet waar dit succes zal hebben.”

ONS verhaal begint in 1990 toen Ella, een jonge vrouw met een joodse achtergrond, in Lviv woonde. Ella en haar familie bereidden zich voor op hun emigratie naar Israël. Kort voor hun vertrek had Ella een afspraak bij een opticien die een van Jehovah’s Getuigen was. In die tijd was het werk van Jehovah’s Getuigen in Oekraïne verboden. Niettemin nam de opticien het initiatief om zijn op de bijbel gebaseerde geloof met Ella te delen. Het verbaasde haar hem te  horen zeggen dat God een persoonlijke naam heeft. Dat wekte Ella’s nieuwsgierigheid en er ontstond een prettig gesprek over de bijbel.

Ella genoot zo van het gesprek dat ze vroeg of het de volgende week en de week daarna kon worden voortgezet. Ze kreeg steeds meer belangstelling maar ze had een probleem. Het tijdstip waarop het gezin naar Israël zou vertrekken, kwam snel dichterbij. Ella had nog zo veel te leren! Om het meeste profijt te trekken van de resterende tijd vroeg ze om een dagelijkse bijbelstudie tot aan haar vertrek. Hoewel Ella haar studie niet direct na aankomst in Israël hervatte, had het waarheidszaadje wortel geschoten in haar hart. Tegen het eind van het jaar was ze opnieuw bezig met een serieuze bijbelstudie.

Er brak oorlog uit in de Perzische Golf en Israël kwam bloot te staan aan raketaanvallen van Irak. Dat was vaak het onderwerp van gesprek. Op een dag hoorde Ella in een supermarkt een Russisch gezin van nieuwe immigranten praten. Hoewel ze zelf de bijbel nog bestudeerde, stapte Ella op het gezin af en deelde met hen de bijbelse belofte van een vredige wereld. Het gevolg was dat de grootmoeder, Galina; de moeder, Natasja; de zoon, Sasja (Ariel); en de dochter, Ilana, allen gingen meedoen met Ella’s bijbelstudie.

Sasja was het eerste gezinslid dat het punt van de doop bereikte — ondanks veel beproevingen. Hoewel hij een leerling met opvallend goede cijfers was, werd hij van school gestuurd omdat zijn christelijke geweten hem niet toestond deel te nemen aan een premilitaire opleiding, wat een verplicht onderdeel was van het leerplan (Jesaja 2:2-4). De zaak van Sasja werd aanhangig gemaakt bij het Israëlische Hooggerechtshof in Jeruzalem, dat de prijzenswaardige beslissing nam dat Sasja zijn schooltijd moest kunnen afmaken. De zaak kreeg in het hele land publiciteit. Als gevolg daarvan raakten veel Israëli’s op de hoogte met de geloofsovertuigingen van Jehovah’s Getuigen. *

Na zijn eindexamen op de middelbare school ging Sasja in de volletijddienst. Tegenwoordig dient hij als speciale pionier en als gemeenteouderling. Zijn zus, Ilana, heeft zich bij hem aangesloten in de volletijddienst. Hun moeder en hun grootmoeder zijn beiden gedoopte Getuigen. Het zaad dat de opticien had gezaaid, droeg nog steeds vrucht!

Ondertussen bleef Ella geestelijke vorderingen maken en al gauw predikte ze van huis tot huis. Aan haar eerste deur trof ze Faina, die onlangs was aangekomen uit Oekraïne. Faina leed aan depressies. Later kwam Ella erachter dat de gedeprimeerde vrouw kort voordat er bij haar werd aangeklopt tot God had gebeden: „Ik weet niet wie u bent, maar als u mij hoort, helpt u mij dan.” Ella en zij hadden een aanmoedigend gesprek. Faina stelde veel vragen en dacht zorgvuldig na over de antwoorden die ze kreeg. Na verloop van tijd raakte ze ervan overtuigd dat Jehovah’s Getuigen de waarheid uit de bijbel leren. Ze paste haar programma van aan de universiteit gevolgde colleges aan zodat ze meer tijd kon doorbrengen met de gemeente en in het predikingswerk. In mei 1994 werd Faina gedoopt. Ook zij ging in de pioniersdienst, en daarbij voorziet ze in haar levensonderhoud met een parttimebaan in de automatisering.

 In november 1994 voelde Ella zich tijdens het prediken plotseling erg zwak. Ze ging naar het ziekenhuis waar onderzoeken onthulden dat ze een bloedende zweer in haar ingewanden had. Tegen de avond was Ella’s hemoglobinegehalte gedaald naar 7,2. Een ouderling uit Ella’s gemeente, de voorzitter van het plaatselijke Ziekenhuiscontactcomité (ZCC), voorzag de artsen van informatie over talloze medische handelingen waarbij het gebruik van bloed niet noodzakelijk is. * Ella werd met succes zonder bloed geopereerd en herstelde volledig. — Handelingen 15:28, 29.

Ella’s gynaecoloog, Karl, een in Duitsland geboren jood, was zeer onder de indruk. Hij herinnerde zich dat zijn ouders, die de Holocaust hadden overleefd, in de concentratiekampen Jehovah’s Getuigen hadden gekend. Karl stelde veel vragen. Hoewel hij het uitzonderlijk druk had met zijn praktijk, maakte hij tijd vrij voor een geregelde bijbelstudie. Het jaar daarop woonde hij de wekelijkse christelijke vergaderingen bij.

Wat is het resultaat geweest van het zaadje dat door de opticien was gezaaid? We hebben al gezien hoe het Sasja en zijn familie is vergaan. Wat Ella betreft, ze is speciale pionier. Haar dochter, Eina, die net van de middelbare school af is, begint aan haar eigen loopbaan als pionier. Faina dient ook als speciale pionier. Karl, Ella’s gynaecoloog, is nu een gedoopte Getuige en dienaar in de bediening, en deelt de genezende kracht van de bijbelse waarheid met zijn patiënten en anderen.

De kleine groep Russisch-sprekende immigranten die begon als deel van de Hebreeuwse gemeente in Haifa is nu een ijverige Russische gemeente met meer dan 120 Koninkrijksverkondigers geworden. Die toename is gedeeltelijk toe te schrijven aan het feit dat een opticien in Lviv van de gelegenheid gebruikmaakte om een zaadje te zaaien!

[Voetnoten]

[Kaart op blz. 29]

(Zie publicatie voor volledig gezette tekst)

OEKRAÏNE

ISRAËL

[Verantwoording]

Mountain High Maps® Copyright © 1997 Digital Wisdom, Inc.

[Illustraties op blz. 30]

Ella en haar dochter, Eina

[Illustratie op blz. 31]

Een gelukkige groep Russisch-sprekende Getuigen in Haifa. Van links naar rechts: Sasja, Ilana, Natasja, Galina, Faina, Ella, Eina en Karl