Ooit waren we wolven — nu zijn we schapen!

Toen Sakina en ik klein waren, waren we buurmeisjes. Sakina was groot en stevig, terwijl ik klein en mager was. We hadden vaak ruzie, maar op een dag waren we echt aan het vechten. Vanaf die dag spraken en groetten we elkaar niet meer. Ten slotte verhuisden we beiden en verloren we elkaar uit het oog.

In 1994 begon ik de bijbel te bestuderen met Jehovah’s Getuigen en geleidelijk veranderde mijn persoonlijkheid. Vier jaar later was ik verbaasd toen ik tijdens onze speciale dagvergadering in Bujumbura (Boeroendi) Sakina tegen het lijf liep. Ik was blij dat ze er was, maar onze begroeting was een beetje afstandelijk. Later die dag kon ik mijn ogen nauwelijks geloven toen ik haar opmerkte tussen de doopkandidaten! Ook zij had radicale veranderingen aangebracht. Ze was niet meer de strijdlustige persoon met wie ik zo vaak ruzie had gehad. Wat was het schitterend haar in het openbaar blijk te zien geven van haar opdracht aan God door zich te laten dopen!

Toen ze uit het water kwam, haastte ik me naar haar toe om haar te omhelzen en fluisterde in haar oor: „Weet je nog hoe vaak we vochten?” „Ja,” zei ze, „dat weet ik nog, maar dat was vroeger. Nu ben ik een ander mens.”

We zijn beiden gelukkig dat we de bijbelse waarheid hebben gevonden die verenigt, en dat we zijn veranderd van met wolven te vergelijken personen in met schapen te vergelijken personen die toebehoren aan de Grote Herder, Jehovah God. Ja, de bijbelse waarheid verandert inderdaad levens.