De edelste soort liefde

IN verreweg de meeste gevallen is het woord „liefde” in de christelijke Griekse Geschriften, of het Nieuwe Testament, de vertaling van het Griekse woord aʹga·pe.

Het naslagwerk Inzicht in de Schrift * verklaart de betekenis van dat woord als volgt: „[Aʹga·pe] is geen sentimentaliteit, een louter op persoonlijke binding gebaseerde liefde, zoals gewoonlijk aangenomen wordt, maar een morele of sociale liefde als welbewuste uiting van iemands wil om zich er op grond van beginselen, plicht en fatsoen oprecht voor in te spannen het juiste te doen en hierbij het welzijn van de ander in gedachten te hebben. Aʹga·pe (liefde) stijgt boven persoonlijke vijandschappen uit en laat nooit toe dat men hierdoor juiste beginselen vaarwelzegt en kwaad met kwaad vergeldt.”

Aʹga·pe kan ook diepe gevoelens omvatten. „Hebt . . . intense liefde [aʹga·pe] voor elkaar”, vermaande de apostel Petrus (1 Petrus 4:8). Daarom zou er gezegd kunnen worden dat het bij aʹga·pe niet alleen om de geest gaat maar ook om het hart. Beschouw eens een paar schriftplaatsen die de kracht en reikwijdte van deze edele vorm van liefde aantonen. De volgende verwijzingen kunnen nuttig zijn: Mattheüs 5:43-47; Johannes 15:12, 13; Romeinen 13:8-10; Efeziërs 5:2, 25, 28; 1 Johannes 3:15-18; 4:16-21.

[Voetnoot]