Vragen van lezers

In veel delen van de wereld is het de gewoonte om huwelijkscadeaus te geven. Welke schriftuurlijke beginselen dienen we te beschouwen als we zulke cadeaus geven of ontvangen?

De bijbel keurt het geven van cadeaus goed als het met het juiste motief en bij de juiste gelegenheid wordt gedaan. Wat geven betreft, moedigt de bijbel ware christenen aan hun edelmoedige God Jehovah na te volgen (Jakobus 1:17). De apostel Paulus drong er bij medechristenen op aan: „Vergeet . . . niet goed te doen en anderen met u te laten delen, want zulke slachtoffers zijn God welgevallig.” Christenen worden dus aangemoedigd vrijgevig te zijn. — Hebreeën 13:16; Lukas 6:38.

Hoe zit het met het gebruik van een huwelijks- of bruidslijst, zoals bijvoorbeeld in België veel voorkomt? Over het algemeen zal een aanstaand bruidspaar dan naar een winkel gaan, de spullen die daar te koop zijn bekijken en een lijst achterlaten van wat ze graag cadeau zouden krijgen. Familie en vrienden worden uitgenodigd naar de betreffende winkel te gaan om iets van wat op de huwelijkslijst staat te kopen. In praktisch opzicht betekent dit dat een huwelijkslijst de gever bevrijdt van een urenlange zoektocht naar een cadeau, terwijl de ontvangers het ongemak wordt bespaard ongewilde cadeaus naar de winkel te moeten terugbrengen.

Of een stel dat gaat trouwen een huwelijkslijst wil gebruiken, is een persoonlijke beslissing. Maar een christen zal er wel goed op letten elk gebruik te vermijden waarbij bijbelse beginselen worden overtreden. Stel bijvoorbeeld dat een verloofd stel een lijst zou samenstellen van heel dure dingen. In zo’n geval zijn degenen die krap bij kas zitten misschien niet in staat met een cadeau te komen, of ze denken misschien dat ze beter niet op de uitnodiging voor de bruiloft kunnen ingaan om zich niet te hoeven schamen voor een goedkoop cadeau. Een christelijke vrouw schreef: „Het wordt me te zwaar. Ik heb geprobeerd gul te zijn, maar de laatste tijd heb ik echt niet meer zo’n plezier in geven als vroeger.” Wat zou het jammer zijn als een bruiloft een bron van ontmoediging wordt!

Natuurlijk moeten degenen die iets geven niet het gevoel krijgen dat hun cadeau alleen welkom is als het bij een bepaalde winkel gekocht wordt of binnen een bepaalde prijsklasse valt. Tenslotte maakte Jezus Christus duidelijk dat in Gods ogen de hartentoestand van een gever het kostbaarste is, niet de materiële waarde van het cadeau (Lukas 21:1-4). En de apostel Paulus schreef over gaven van barmhartigheid aan de behoeftigen: „Laat een ieder doen zoals hij in zijn hart heeft besloten, niet met tegenzin of onder dwang, want God heeft een blijmoedige gever lief.” — 2 Korinthiërs 9:7.

In bijbels opzicht is er niets mis mee zich te identificeren als de gever van een cadeau, misschien door een kaartje bij het cadeau te stoppen. Maar in sommige streken is het de gewoonte de gever in het bijzijn van alle aanwezigen te identificeren. Dit gebruik kan tot problemen leiden. Degenen die een cadeau geven, willen misschien anoniem blijven om te vermijden dat er ongepaste aandacht op hen gericht wordt. Die personen handelen volgens het beginsel dat in Mattheüs 6:3 staat, waar Jezus zegt: „Maar gij, wanneer gij gaven van barmhartigheid schenkt, laat dan uw linkerhand niet weten wat uw rechter doet.” Anderen vinden misschien dat het geven van cadeaus een persoonlijke zaak tussen de gever en de ontvanger moet blijven. Bovendien kan het identificeren van de gevers tot vergelijkingen van de cadeaus leiden en „onderlinge wedijver aanwakkeren” (Galaten 5:26). Christenen willen zeker vermijden dat iemand zich niet op zijn gemak voelt of in verlegenheid gebracht wordt doordat de namen van de gevers worden bekendgemaakt. — 1 Petrus 3:8.

Ja, door in overeenstemming met bijbelse beginselen te handelen, zal het geven van cadeaus een bron van geluk blijven. — Handelingen 20:35.