Bijeenkomst op „de navel der aarde”

Hebt u weleens de woorden „Te-pito-o-te-henua” gehoord? In het Rapa Nui, de oorspronkelijke taal van Paaseiland, betekent het „de navel der aarde”. Waarom was een bijeenkomst op deze plek zo bijzonder?

GEÏSOLEERD, mysterieus en exotisch. Dat zijn enkele woorden ter omschrijving van Paaseiland, dat door de bewoners Rapa Nui wordt genoemd. Het is inderdaad een geïsoleerd gebied dat ver in het zuidelijke deel van de Grote Oceaan gelegen is, op 3790 kilometer afstand van Santiago (Chili). Op 9 september 1888 werd het een provincie van Chili.

Dit driehoekige eiland met een oppervlakte van 166 vierkante kilometer bestaat in wezen uit drie uitgedoofde vulkanen. In feite zijn het, wat voor veel eilanden in de Grote Oceaan geldt, slechts de toppen van enorme onderzeese bergen. Het hele eiland is tot natuurmonument verklaard. Ongetwijfeld is het vooral bekend om de mysterieuze stenen beelden, de moai. *

Behalve het prachtige landschap en de historische plekken heeft Paaseiland ook allerlei exotische lekkernijen te bieden. Het land produceert vruchten als ananas, avocado, papaja en negen soorten banaan. En de zee levert een grote verscheidenheid aan vis, schaal- en schelpdieren.

Paaseiland heeft een zacht klimaat. Dankzij de vele regenbuien en regenbogen kunnen bezoekers genieten van schone lucht en spectaculaire gezichten. Momenteel zijn er ongeveer 3800 bewoners. De huidige bevolking bestaat  uit afstammelingen van de eerste kolonisten, gemengd met Europeanen, Chilenen en anderen. Het eiland wordt door honderden toeristen uit Europa en Azië bezocht, wat het toerisme tot een belangrijke pijler van de economie maakt.

Voor het eerst Koninkrijkszaad geplant

Het Jaarboek van Jehovah’s Getuigen 1983 berichtte: „Een tijdlang hadden wij een geïsoleerde verkondigster op Paaseiland. Zij ontving geestelijke hulp door de briefwisseling met een zendelinge op het bijkantoor [in Chili]. Hoewel zij sedertdien naar het vasteland is teruggekeerd, staan er bij ons Wachttoren-abonnees op het eiland geregistreerd. Zeer tot onze verrassing werden wij in april 1980 interlokaal gebeld door een geïnteresseerde die wilde weten wanneer hij de Gedachtenisviering moest houden. Later dat jaar verhuisde er een echtpaar uit Valparaiso heen en zij leiden sedertdien bijbelstudies bij geïnteresseerden. In april 1981 werd er voor het eerst een Gedachtenisbijeenkomst op het eiland gehouden, met dertien aanwezigen. Wat doet het ons goed dat het ’goede nieuws’ in dit geïsoleerde gebied doordringt!”

Later, op 30 januari 1991, stuurde het bijkantoor een echtpaar, Dario en Winny Fernandez, als speciale pioniers naar het eiland. Broeder Fernandez vertelt: „Een vlucht van vijf uur bracht ons naar het meest geïsoleerde deel van onze planeet, naar een cultuur die ons totaal onbekend was.” Met de steun van een plaatselijke broeder en een zuster die kort daarvoor met haar twee kinderen was aangekomen, werden onmiddellijk vergaderingen en de prediking georganiseerd. Hoewel het niet makkelijk was vanwege druk van familie, religieus fanatisme en bepaalde leefstijlen die in Polynesische culturen gebruikelijk zijn, zagen ze dat Jehovah hun inspanningen zegende. Broeder en zuster Fernandez zijn niet meer in de speciale pioniersdienst, maar ze wonen nog steeds op het eiland, waar ze hun zoon, die er geboren werd, grootbrengen. Momenteel zijn er 32 vreugdevolle Koninkrijksverkondigers. Sommige behoren tot de inheemse bevolking, andere hebben zich op het eiland gevestigd of zijn ernaartoe verhuisd om te dienen waar de behoefte aan verkondigers groter was.

Voorbereidingen voor een kringvergadering

Gezien de grote afstand tussen het eiland en het vasteland kreeg de gemeente drie keer per jaar videobanden met het programma van de speciale dagvergadering, de kringvergadering of het districtscongres. Maar tegen het eind van 2000 overwoog het bijkantoorcomité in Chili het idee van een eigen kringvergadering, de eerste op het eiland. Uiteindelijk werd er besloten om in november 2001 een kringvergadering te houden, en een beperkt aantal broeders en zusters uit verschillende delen van Chili werden voor deze speciale gelegenheid uitgenodigd. Vanwege het vluchtschema zou de vergadering op zondag en maandag worden gehouden.

De 33 afgevaardigden die waren uitgenodigd, keken ernaar uit het eiland te bezoeken om de eerste kringvergadering in dat afgelegen gebied mee te maken. Na de lange vlucht over de Grote Oceaan deed het welkom van de plaatselijke broeders en zusters op de luchthaven hen heel goed. De afgevaardigden werden  onthaald met prachtige bloemenslingers, wat daar de gewoonte is. Vervolgens werden ze naar hun logeeradressen gebracht, en na een korte toeristische rondrit over het eiland kwamen allen die aan het programma zouden deelnemen, in de Koninkrijkszaal bijeen.

Publiciteit uit een onverwachte hoek

Terwijl sommige afgevaardigden naar de vergadering reden, hoorden ze tot hun verrassing op de radio een commentaar van een plaatselijke priester over hun bezoek. Hij zei dat toeristen van het vasteland mensen thuis zouden bezoeken om over het komende einde van de wereld te praten. Hoewel hij er bij zijn parochianen op aandrong niet naar de bezoekers te luisteren, werd er mede door zijn aankondiging bekendheid aan gegeven dat er een grote groep Getuigen van Jehovah op het eiland was. Hierdoor werd er verwachting gewekt bij de eilandbewoners. Tijdens de daaropvolgende dagen deelden de afgevaardigden tactvol de bemoedigende boodschap van het goede nieuws met hen.

De vergadering begint

Op zondagochtend stonden de plaatselijke broeders en zusters bij de ingang van de Koninkrijkszaal om de afgevaardigden op de eerste dag van de vergadering welkom te heten. „Iorana Koe! Iorana Koe!” „Welkom!” Sommige zusters droegen traditionele kleding en hadden hun haar in echt Polynesische stijl versierd met prachtige bloemen.

Na een prettige muzikale inleiding zongen zo’n honderd stemmen gezamenlijk „Wees standvastig, onwrikbaar!” zoals het nog nooit op het eiland was gehoord. De plaatselijke broeders en zusters kregen tranen in hun ogen toen de voorzitter hen hartelijk welkom heette in hun eigen taal, Rapa Nui. Tijdens de middagpauze symboliseerden drie nieuwe Getuigen hun opdracht aan God door de waterdoop. Toen het programma van de eerste dag afgelopen was, voelde iedereen zich dichter bij Jehovah en de hele broederschap. — 1 Petrus 5:9.

Prediking in de ochtend

Vanwege bepaalde omstandigheden op het eiland begon het programma op de tweede dag van de kringvergadering pas na de lunch. En dus grepen de afgevaardigden de gelegenheid aan om ’s ochtends aan de velddienst deel te nemen. Wat stond hun te wachten?

Een oudere vrouw met acht zoons en dochters vertelde de Getuigen dat ze niet met hen kon praten omdat ze katholiek was. Toen ze haar zeiden dat ze wilden praten over de problemen waar iedereen mee te maken krijgt, zoals drugsgebruik en gezinsproblemen, wilde ze wel luisteren.

Een Getuige-echtpaar werd door een oudere vrouw van het eiland koel ontvangen. Ze zei tegen hen dat ze beter konden gaan praten met de mensen op het vasteland die zo wreed waren tegen anderen. Het echtpaar vertelde haar dat de boodschap van het „goede nieuws van het koninkrijk” aan iedereen wordt aangeboden en dat ze naar het eiland waren gekomen om een vergadering bij te wonen die allen zou helpen in liefde voor God te groeien (Mattheüs 24:14). Ze vroegen haar of ze graag lang wilde leven onder paradijselijke omstandigheden,  net als die op het eiland maar dan zonder ziekte en dood. Nadat ze met haar erover hadden gesproken hoe lang de kraters van de vulkanen op het eiland al bestonden, dacht ze na over de kortheid van het leven en vroeg: „Waarom leven we eigenlijk maar zo kort?” Ze was verbaasd toen ze Psalm 90:10 las.

Op dat moment hoorden de Getuigen plotseling geschreeuw bij de buren. Ze begrepen niet wat er geschreeuwd werd, maar de vrouw zei dat de buren beledigingen riepen en duidelijk maakten dat ze niet door de Getuigen bezocht wilden worden. Deze vrouw was echter de nua, of oudste dochter. Sinds de dood van haar vader was het haar taak om te beslissen wat het beste was voor de familie. In het bijzijn van haar familieleden en in haar eigen taal verdedigde ze de broeders en accepteerde ze vriendelijk de publicaties die haar aangeboden werden. Toen ze later die week langs de Getuigen reed, vroeg ze haar broer de auto te stoppen. Hoewel hij het er duidelijk niet mee eens was, nam ze afscheid van de broeders en wenste ze hun succes met hun werk.

Ook al leken sommige bewoners de boodschap die door de Getuigen van het vasteland werd gepredikt aanvankelijk te verwerpen, het werd de bezoekers duidelijk dat de Rapa Nui van nature vriendelijk zijn. De meeste luisterden graag naar het goede nieuws. In feite komen zes van de twintig Getuigen die op het eiland gedoopt zijn, uit de plaatselijke bevolking. Een van hen hoorde de bijbelse waarheid voor het eerst toen hij vanuit een nabijgelegen kamer luisterde naar de bijbelstudie die met zijn vrouw werd geleid. Hij en zijn vrouw zijn nu gedoopte Getuigen, en hij is dienaar in de bediening in de gemeente.

Het geestelijke programma gaat verder

Na de lunch begon het programma van de tweede dag. Opnieuw waren er naast de 32 plaatselijke broeders en zusters en de 33 afgevaardigden een aantal geïnteresseerden. Bijna honderd aanwezigen luisterden naar het programma, waaronder de openbare lezing „Hoe liefde en geloof de wereld overwinnen”. Bovendien kregen de aanwezigen een levend bewijs te zien van de liefde die er onder Jehovah’s volk is, zelfs onder mensen van verschillende culturen. — Johannes 13:35.

In samenhang met de kringvergadering was er een speciale vergadering van de kring- en districtsopziener met de pioniers. Naast de drie gewone pioniers van het eiland waren er afgevaardigden aanwezig die gewone of speciale  pionier waren. Ze werden allemaal enorm aangemoedigd.

De volgende dag lieten een aantal plaatselijke broeders die als gids werken, de afgevaardigden de bijzonderheden van het eiland zien. Ze bezochten een steengroeve waar moai waren uitgehouwen, vulkanen waar vroeger wedstrijden werden gehouden en natuurlijk het prachtige goudkleurige strand Anakena, waar de eerste kolonisten aan land gingen. *

De laatste kans om met de broeders en zusters van het eiland samen te zijn, was de gemeenteboekstudie. Na de vergadering verrasten de plaatselijke Getuigen hun gasten met een typisch Paaseilandse maaltijd. Later voerden ze in hun karakteristieke kleding enkele mooie volksdansen op. Voor zowel de afgevaardigden als de broeders en zusters van Rapa Nui stond vast dat de vele voorbereidingen voor de vergadering beslist de moeite waard waren geweest.

Alle afgevaardigden raakten erg gehecht aan hun geïsoleerde broeders en zusters, met wie ze een opwindende week hadden doorgebracht. Het was moeilijk het eiland te verlaten. Ze zullen de nieuwe vriendschappen en de geestelijke aanmoediging altijd dierbaar achten. Op de luchthaven kregen alle afgevaardigden een schelpenketting omgehangen die door de plaatselijke broeders en zusters waren gemaakt.

De afgevaardigden vertrokken met de belofte: „Iorana! Iau he hoki mai e Rapa Nui ee.” Dit betekent: „Tot ziens! Ik keer naar je terug, Rapa Nui.” Ja, ze verlangen ernaar hun nieuwe vrienden en geestelijke familie weer te bezoeken op het exotische, geïsoleerde, mysterieuze en vriendelijke Paaseiland!

[Voetnoten]

[Kader op blz. 24]

Prediken op Paaseiland

Ongeveer twee jaar voor deze onvergetelijke vergadering bezochten een kringopziener en zijn vrouw het eiland en hadden heel wat leuke ervaringen. Stel je bijvoorbeeld hun verbazing eens voor toen de zuster die hen naar hun logeeradres bracht, hen eraan herinnerde dat zij zo’n zestien jaar eerder in Zuid-Chili met haar als tiener de bijbel hadden bestudeerd. Later had dat zaad op Rapa Nui vrucht gedragen.

Ze maakten ook iets grappigs mee. De eigenaar van een souvenirwinkel aanvaardde de Nieuwe-Wereldvertaling van de Heilige Schrift en het bijbelstudiehulpmiddel Kennis die tot eeuwig leven leidt, beide uitgegeven door Jehovah’s Getuigen. Toen ze hem opnieuw bezochten, zei hij dat hij die bijbel niet kon lezen. Ze hadden hem een Franse in plaats van een Spaanse bijbel gegeven! Het probleem werd snel opgelost, en hij kwam erachter dat de bijbel met de hulp van plaatselijke Getuigen en natuurlijk een bijbel in zijn eigen taal toch niet zo moeilijk te begrijpen was.

[Kaart op blz. 22]

(Zie publicatie voor volledig gezette tekst)

PAASEILAND

CHILI

[Illustraties op blz. 23]

Twee van de dopelingen op de kringvergadering

[Illustraties op blz. 25]

Helling van de vulkaan Rano Raraku; inzet: Guayaba, een wilde vrucht die op het eiland groeit