Hoe lang kunnen mensen leven?

OP 3 maart 1513 ondernam de Spaanse ontdekkingsreiziger Juan Ponce de León een opmerkelijke expeditie. Hij vertrok vanuit Porto Rico in de hoop het eiland Bimini te bereiken. Volgens de overlevering ging hij op zoek naar de legendarische ’bron der jeugd’. Maar hij kwam aan in wat nu bekendstaat als Florida (VS). Uiteraard heeft hij de niet-bestaande bron nooit gevonden.

Tegenwoordig worden mensen over het algemeen niet veel ouder dan zeventig of tachtig jaar. Hoewel in de bijbel mensen vermeld staan met een veel langere levensduur, heeft volgens het 2002 Guinness Book of World Records de oudste mens aller tijden 122 jaar en 164 dagen geleefd (Genesis 5:3-32). Maar de bio-ethicus John Harris zei: „Nieuw onderzoek gunt ons nu een blik in een wereld waarin het verouderingsproces — en zelfs de dood — misschien niet meer onvermijdelijk zijn.” Een aantal onderzoekers in de 21ste eeuw spreekt over „praktisch onsterfelijk”, „geen grens aan de levensduur van mensen tegen 2099”, „een capaciteit tot oneindige celdeling”, enzovoorts.

Mark Benecke schrijft in zijn boek The Dream of Eternal Life: „Bijna het hele lichaam wordt in de loop van het leven een aantal keren vernieuwd. . . . Na ongeveer zeven jaar zijn we echt letterlijk een nieuw mens.” Maar dit gaat niet oneindig door, want na een vooraf bepaald aantal celdelingen houden de cellen op zich te delen. Als dat echter niet het geval zou zijn, zo zegt Benecke, „dan zou het menselijk lichaam zich heel lang — zelfs eeuwig — kunnen regenereren”.

Denk ook eens aan de ongelofelijke capaciteit van het menselijk brein, die ver uitstijgt boven het gebruik dat we er tijdens ons relatief korte leven van kunnen maken. Volgens de Encyclopædia Britannica is het menselijk brein „met een heel wat groter potentieel toegerust dan in één mensenleven benut kan worden” (Uitgave 1976, Deel 12, blz. 998).  Het boek How the Brain Learns van David A. Sousa verklaart: „Het brein heeft feitelijk een ongelimiteerde capaciteit om informatie op te slaan.” — Blz. 78, tweede uitgave, copyright 2001.

Waarom kunnen onderzoekers geen fysiologische reden vinden waarom we sterven? En waarom heeft het menselijk brein zo’n enorme capaciteit? Is het mogelijk dat we zijn ontworpen om eeuwig kennis in ons op te nemen? Waarom zijn we überhaupt in staat ons eeuwig leven voor te stellen?

De bijbel zegt: „Zelfs onbepaalde tijd heeft [God] in hun hart gelegd, opdat de mensheid het werk dat de ware God heeft gemaakt, nooit van het begin tot het eind kan doorgronden” (Prediker 3:11). Uit deze woorden blijkt dat God het denkbeeld om eeuwig te leven in ons geplant heeft. Trouwens, er zou altijd iets over God en zijn werken te leren zijn. Als we talloze miljarden jaren — zelfs eeuwig — zouden leven, zouden we nog altijd meer over de wonderen van Gods scheppingswerken kunnen leren.

Ook uit de woorden van Jezus Christus blijkt dat eeuwig leven voor mensen mogelijk is. Hij zei: „Dit betekent eeuwig leven, dat zij voortdurend kennis in zich opnemen van u, de enige ware God, en van hem die gij hebt uitgezonden, Jezus Christus” (Johannes 17:3). Hoe staat het met u? Zou u graag eeuwig leven?

[Illustraties op blz. 3]

Juan Ponce de León zocht naar de ’bron der jeugd’

[Verantwoording]

Ponce de León: Harper’s Encyclopædia of United States History