Bewijs je geloof door je levenswijze

„Geloof, indien het geen werken heeft, [is] op zichzelf dood.” — JAKOBUS 2:17.

1. Waarom vonden de eerste christenen naast geloof ook werken belangrijk?

ALS groep bewezen de eerste christenen hun geloof door de manier waarop ze leefden. De discipel Jakobus drong er bij alle christenen op aan: „Wordt . . . daders van het woord en niet alleen hoorders.” Verder zei hij: „Zoals het lichaam zonder geest dood is, zo is ook geloof zonder werken dood” (Jakobus 1:22; 2:26). Zo’n 35 jaar nadat hij dat had geschreven, bewezen veel christenen nog steeds hun geloof door juiste werken. Maar sommigen deden dat helaas niet. Jezus prees de gemeente in Smyrna, maar tot velen in de gemeente in Sardes zei hij: „Ik ken uw daden, dat gij de naam hebt levend te zijn, maar gij zijt dood.” — Openbaring 2:8-11; 3:1.

2. Wat dienen christenen zich in verband met hun geloof af te vragen?

² Daarom gaf Jezus de christenen in Sardes — en bij uitbreiding iedereen die later zijn woorden zou lezen — de aanmoediging hun eerste liefde voor de christelijke waarheid te bewijzen en geestelijk wakker te zijn (Openbaring 3:2, 3). Ieder van ons kan zich afvragen: Hoe staat het met mijn daden? Blijkt uit mijn handelwijze duidelijk dat ik mijn best doe om mijn geloof te bewijzen door alles wat ik doe, zelfs op terreinen die niet rechtstreeks verband houden met de prediking of gemeentevergaderingen? (Lukas 16:10) We zouden veel aspecten van het leven kunnen bespreken, maar laten we er één nemen: gezellige bijeenkomsten, inclusief de feestelijkheden die vaak op een christelijke trouwplechtigheid volgen.

Kleine gezellige bijeenkomsten

3. Wat is de bijbelse kijk op gezellige bijeenkomsten?

³ De meesten van ons vinden het leuk om voor een gezellig samenzijn met medechristenen uitgenodigd te worden. Jehovah is „de gelukkige God”, die wil dat zijn dienstknechten gelukkig zijn (1 Timotheüs 1:11). Hij liet Salomo de volgende realiteit in de bijbel optekenen: „Ik voor mij liet mij prijzend uit over de verheuging, omdat de mens niets beters onder de zon heeft dan te eten en te drinken en zich te verheugen,  en dat dit hem dient te vergezellen bij zijn harde werk gedurende de dagen van zijn leven” (Prediker 3:1, 4, 13; 8:15). Die „verheuging” kan er zijn tijdens een gezinsmaaltijd of een ander samenzijn met een groepje ware aanbidders. — Job 1:4, 5, 18; Lukas 10:38-42; 14:12-14.

4. Waarin dient iemand die een samenzijn organiseert, geïnteresseerd te zijn?

⁴ Als je zo’n samenzijn organiseert en er verantwoordelijk voor bent, dien je je plannen zorgvuldig te overdenken, ook al nodig je alleen maar een paar geloofsgenoten uit om gezellig wat te eten en te praten (Romeinen 12:13). Je dient erop toe te zien dat „alle dingen betamelijk . . . geschieden” in overeenstemming met „de wijsheid van boven” (1 Korinthiërs 14:40; Jakobus 3:17). De apostel Paulus schreef: ’Hetzij gij eet of drinkt of iets anders doet, doet alle dingen tot Gods heerlijkheid. Geeft geen aanleiding tot struikelen’ (1 Korinthiërs 10:31, 32). Wat zijn enkele terreinen die vooral aandacht verdienen? Als je daar van tevoren bij stilstaat, helpt dit je ervoor te zorgen dat wat jij en je gasten doen, bewijst dat jullie je geloof in praktijk brengen. — Romeinen 12:2.

Wat voor samenzijn wordt het?

5. Waarom dient de gastheer er goed over na te denken of hij alcoholische dranken zal serveren en muziek zal spelen?

⁵ Veel gastheren hebben voor de vraag gestaan of ze alcoholische dranken zullen serveren. Die zijn niet nodig om een samenzijn opbouwend te maken. Jezus bood een grote groep die naar hem toe was gekomen een maaltijd aan: hij vermenigvuldigde brood en vis. Het verslag zegt niet dat hij door een wonder voor wijn zorgde, hoewel we weten dat hij dat wel kon (Mattheüs 14:14-21). Als je besluit alcoholische dranken te serveren op een gezellige bijeenkomst, doe dat dan met mate en zorg dat er smakelijke alternatieven zijn voor degenen die liever geen alcohol gebruiken (1 Timotheüs 3:2, 3, 8; 5:23; 1 Petrus 4:3). Zorg er absoluut voor dat niemand zich gedwongen voelt iets te drinken dat „net als een slang” zou kunnen bijten (Spreuken 23:29-32). Wat valt er over muziek of zang te zeggen? Als er muziek gespeeld gaat worden, zul je die ongetwijfeld zorgvuldig selecteren — waarbij je rekening houdt met zowel het ritme als de tekst (Kolossenzen 3:8; Jakobus 1:21). Veel christenen hebben ondervonden dat het spelen van Koninkrijksmelodieën of zelfs het samen zingen van die liederen tot een goede sfeer bijdraagt (Efeziërs 5:19, 20). En natuurlijk zul je geregeld op het volume letten, zodat de muziek nooit een prettige conversatie in de weg staat of storend voor de buren is. — Mattheüs 7:12.

6. Hoe kan een gastheer tonen dat hij een levend geloof heeft als het om gesprekken of andere bezigheden gaat?

⁶ Wanneer christenen gezellig bij elkaar zijn, kunnen ze over verschillende onderwerpen praten, iets voorlezen of interessante ervaringen  vertellen. Als het gesprek de verkeerde kant uit dreigt te gaan, kan de gastheer het tactvol in goede banen leiden. Hij dient er ook op te letten dat de conversatie niet door één persoon wordt gedomineerd. Als hij dat merkt, kan hij discreet het woord nemen en voor afwisseling zorgen, misschien door de jongeren iets te laten vertellen of door over een onderwerp te beginnen dat allerlei commentaren uitlokt. Jong en oud zal van dit aspect van het samenzijn genieten. Wanneer jij als organisator de dingen op een verstandige en tactvolle manier leidt, zal je ’redelijkheid bekend worden’ aan je gasten (Filippenzen 4:5). Ze zullen merken dat je een levend geloof hebt, een geloof dat van invloed is op alle facetten van je leven.

Bruiloften en huwelijksrecepties

7. Waarom verdient het organiseren van een bruiloft aandacht?

⁷ Het is een bijzonder vreugdevolle gelegenheid als twee christenen trouwen. Gods dienstknechten in de oudheid, ook Jezus en zijn discipelen, waren graag aanwezig bij zulke vreugdevolle gebeurtenissen en de bijbehorende feestelijkheden (Genesis 29:21, 22; Johannes 2:1, 2). De laatste tijd heeft de ervaring echter duidelijk aangetoond dat het organiseren van een bruiloft speciale inspanning vereist wil die van een goed oordeel en christelijk evenwicht getuigen. Toch zijn bruiloften een normaal onderdeel van het leven, en ze stellen een christen in de gelegenheid zijn geloof te tonen.

8, 9. Hoe vormen de gewoonten op veel bruiloften een bevestiging van wat we in 1 Johannes 2:16, 17 lezen?

⁸ Veel mensen die niet bekend zijn met de goddelijke beginselen en zich daar ook niet druk om maken, bezien een bruiloft als een gelegenheid om iets extreems te doen, of althans als een gelegenheid waarbij dat geaccepteerd zal worden. In een Europees tijdschrift zei een pasgetrouwde vrouw over haar ’koninklijke’ bruiloft: ’We reden in een door vier paarden getrokken open rijtuig, gevolgd door twaalf kleinere rijtuigen en een koets waarin een band speelde. Daarna hadden we een chic diner en prachtige muziek; het was fantastisch. Ik was die dag koningin, precies wat ik wilde.’

⁹ Hoewel de gewoonten van land tot land kunnen verschillen, vormen deze gevoelens zonder meer een bevestiging van wat de apostel Johannes schreef: „Alles wat in de wereld is — de begeerte van het vlees en de begeerte der ogen en het opzichtige geuren met de middelen voor levensonderhoud die men heeft — spruit niet voort uit de Vader, maar uit de wereld.” Kun je je een verstandig christelijk bruidspaar voorstellen dat een ’koninklijke’ bruiloft met een overdadige, sprookjesachtige receptie wil hebben? Het zou beter zijn als ze eraan zouden denken dat ’wie de wil van God doet, in eeuwigheid blijft’. — 1 Johannes 2:16, 17.

10. (a) Waarom is plannen maken essentieel om een bruiloft binnen redelijke grenzen te houden? (b) Hoe dienen beslissingen in verband met genodigden genomen te worden?

¹⁰ Christelijke bruidsparen zullen zowel realistisch als redelijk willen zijn, en de bijbel kan hen daarbij helpen. Hoe belangrijk de trouwdag ook is, ze weten dat die alleen maar het begin is van het huwelijksleven van twee christenen die eeuwig leven voor zich hebben. Ze zijn niet verplicht een groot bruiloftsfeest te houden. Als ze wel voor een gezellig samenzijn kiezen, zullen ze de kosten willen berekenen en erover willen nadenken wat voor samenzijn het zal worden (Lukas 14:28). In het leven dat ze samen als christenen gaan leiden, zal de man volgens de bijbel het hoofd zijn (1 Korinthiërs 11:3; Efeziërs 5:22, 23). In de eerste plaats is dus de bruidegom verantwoordelijk voor de huwelijksreceptie. Natuurlijk zal hij liefdevol met zijn aanstaande vrouw overleggen wie ze bijvoorbeeld voor het bruiloftsfeest willen of kunnen uitnodigen. Het is misschien niet mogelijk of praktisch om al hun vrienden en familieleden uit te nodigen; daarom moeten er redelijke beslissingen worden genomen. Het paar moet erop kunnen vertrouwen dat als ze enkele medechristenen niet kunnen uitnodigen, die hier begrip voor zullen hebben en niet beledigd zullen zijn. — Prediker 7:9.

 „Feestleider”

11. Welke rol kan een „feestleider” bij een bruiloft spelen?

¹¹ Als een bruidspaar voor een gezellige bijeenkomst kiest om het huwelijk te vieren, hoe kunnen ze er dan voor zorgen dat het een waardige gebeurtenis blijft? Al tientallen jaren beseffen Jehovah’s Getuigen de wijsheid van iets wat genoemd wordt in verband met het feest dat Jezus in Kana bijwoonde. Er was een „feestleider”, een ceremoniemeester, ongetwijfeld een vertrouwde geloofsgenoot (Johannes 2:9, 10). Zo zal ook een verstandige bruidegom een geestelijk rijpe broeder kiezen om deze belangrijke rol te vervullen. Als de ceremoniemeester eenmaal weet wat de wensen en voorkeuren van de bruidegom zijn, kan hij zowel voor als tijdens het feest zorg dragen voor de details.

12. Waar dient de bruidegom over na te denken in verband met het gebruik van alcohol?

¹² In overeenstemming met wat in paragraaf 5 werd besproken, verkiezen sommige bruidsparen geen alcoholische dranken op het feest te serveren, om te voorkomen dat drankmisbruik een goede sfeer en een geslaagd feest in de weg staat (Romeinen 13:13; 1 Korinthiërs 5:11). Maar als ze wel alcohol serveren, dient de bruidegom erop toe te zien dat dit met mate gebeurt. Er was wijn op de bruiloft die Jezus in Kana bijwoonde, en hij voorzag in wijn van voortreffelijke kwaliteit. Interessant is dat de leider van dat feest zei: „Ieder ander mens zet eerst de voortreffelijke wijn voor, en wanneer men dronken is, de mindere. Gij hebt de voortreffelijke wijn tot nu bewaard” (Johannes 2:10). Jezus moedigde de gasten beslist niet aan om zich te bedrinken, want hij veroordeelde dronkenschap (Lukas 12:45, 46). Toen de feestleider zijn verbazing uitte over de kwaliteit van de wijn, gaf hij daarmee te kennen dat hij bruiloften had meegemaakt waar sommige gasten zich inderdaad bedronken (Handelingen 2:15; 1 Thessalonicenzen 5:7). Zowel de bruidegom als de betrouwbare christen die hij als ceremoniemeester aanstelt, moet er dan ook op letten dat iedereen de duidelijke instructie volgt: „Bedrinkt u . . . niet aan wijn, waarin losbandigheid is.” — Efeziërs 5:18; Spreuken 20:1; Hosea 4:11.

13. Waar dient een bruidspaar over na te denken als ze regelingen treffen voor muziek op hun bruiloft, en waarom?

¹³ Als er muziek wordt gespeeld, dient er net als op andere bijeenkomsten goed op het volume gelet te worden zodat de gasten moeiteloos met elkaar kunnen praten. Een ouderling merkte op: „In de loop van de avond, als de gesprekken geanimeerder worden of men begint te dansen, gaat soms het volume van de muziek omhoog. Wat als achtergrondmuziek is begonnen, kan dan luidruchtig worden en de conversatie hinderen. Een huwelijksreceptie is een gelegenheid voor prettige omgang. Wat zou het jammer zijn als die gelegenheid werd bedorven door harde muziek!” Ook op dit punt moeten de bruidegom en de ceremoniemeester verstandig te werk gaan door niet de musici, of die nu ingehuurd zijn of niet, te laten bepalen welke muziek er wordt gespeeld en hoe hard. Paulus schreef: „Wat gij ook doet in woord of in werk, doet alles in de naam van de Heer Jezus” (Kolossenzen 3:17). Als de gasten na het feest of de receptie naar huis gaan, zullen ze zich dan de muziek herinneren als een bewijs dat het bruidspaar alles in de naam van Jezus deed? Dat hoort wel zo te zijn.

14. Wat voor fijne herinneringen dienen christenen aan een bruiloft te hebben?

¹⁴ Aan een goedgeorganiseerde bruiloft kun je inderdaad fijne herinneringen hebben. Adam en Edyta, die dertig jaar getrouwd zijn, zeiden over een bruiloft: „Je kon echt de christelijke sfeer voelen. Er waren liederen tot eer van Jehovah, maar er waren ook andere dingen die goed amusement boden. Dansen en muziek kwamen op de tweede plaats. Het was aangenaam en opbouwend, en alles was in overeenstemming met  bijbelse beginselen.” Bruid en bruidegom kunnen beslist veel doen om hun geloof te bewijzen door hun werken.

Huwelijkscadeaus

15. Welke bijbelse raad kan in verband met huwelijkscadeaus worden toegepast?

¹⁵ In veel landen is het de gewoonte dat vrienden en familieleden het bruidspaar cadeaus geven. Wat zou je in gedachte kunnen houden als je een cadeau wilt geven? Denk bijvoorbeeld aan wat de apostel Johannes zei over „het opzichtige geuren met de middelen voor levensonderhoud die men heeft”. Hij bracht zo’n opschepperige houding niet in verband met christenen die hun geloof door daden tonen, maar met ’de wereld die voorbijgaat’ (1 Johannes 2:16, 17). Is het, met het oog op deze geïnspireerde woorden van Johannes, nodig dat het bruidspaar de gever van elk cadeau in het openbaar bekendmaakt? De christenen in Macedonië en Achaje gaven bijdragen aan de broeders en zusters in Jeruzalem, maar nergens lezen we dat hun namen werden bekendgemaakt (Romeinen 15:26). Veel christenen die een huwelijkscadeau geven, willen liever anoniem blijven dan dat de aandacht te veel op henzelf wordt gericht. Lees wat dat betreft Jezus’ raad in Mattheüs 6:1-4 nog eens.

16. Hoe kan een bruidspaar het vermijden andermans gevoelens te kwetsen als het om huwelijkscadeaus gaat?

¹⁶ Het bekendmaken van de gevers van cadeaus zou tot het ’aanwakkeren van wedijver’ kunnen leiden over wat het beste of het duurste cadeau is. Verstandige christelijke bruidsparen zullen daarom de namen van de gevers niet in het openbaar bekendmaken. Het bekendmaken van de namen van de gevers zou anderen, die het zich misschien niet kunnen veroorloven een cadeau te geven, in verlegenheid kunnen brengen (Galaten 5:26; 6:10). Het is natuurlijk geen probleem dat de bruid en de bruidegom weten van wie een bepaald cadeau afkomstig is. Ze zouden dat kunnen opmaken uit een kaartje dat het cadeau vergezelt maar dat niet voorgelezen wordt. Bij het kopen, geven en krijgen van huwelijkscadeaus hebben we allemaal de kans om te bewijzen dat we ons zelfs in zo’n persoonlijke zaak door geloof laten leiden. *

17. Welk doel dienen christenen te hebben wat hun geloof en werken betreft?

¹⁷ Ons geloof bewijzen houdt beslist meer in dan een moreel rein leven leiden, de vergaderingen bijwonen en aan de prediking deelnemen. Mogen we allemaal een levend geloof hebben dat van invloed is op alles wat we doen. We kunnen ons geloof tonen door daden die ’ten volle verricht zijn voor het oog van God’, ook op de zojuist besproken terreinen. — Openbaring 3:2.

18. Hoe kunnen de woorden in Johannes 13:17 waar blijken in verband met christelijke bruiloften en gezellige bijeenkomsten?

¹⁸ Nadat Jezus zijn getrouwe apostelen een goed voorbeeld had gegeven door nederig hun voeten te wassen, zei hij: „Indien gij deze dingen weet, gelukkig zijt gij als gij ze doet” (Johannes 13:4-17). In de plaats waar wij wonen, is het misschien niet nodig of niet de gewoonte iemands voeten te wassen, bijvoorbeeld van iemand die bij ons te gast is. Maar in dit artikel hebben we andere terreinen besproken waarop we ons geloof kunnen bewijzen door liefdevol en attent te zijn: gezellige bijeenkomsten en christelijke bruiloften. Of we nu het bruidspaar zijn of de bruiloftsgasten, we kunnen ons geloof tonen door onze daden.

[Voetnoot]

Overzichtsvragen

Hoe kun je je geloof bewijzen

• als je een gezellige bijeenkomst organiseert?

• als je een bruiloft of een receptie organiseert?

• als je huwelijkscadeaus geeft of krijgt?

[Studievragen]

[Illustratie op blz. 24]

Laat je door „de wijsheid van boven” leiden, ook als je maar een paar mensen uitnodigt