Kun jij je verruimen in liefde?

DE KETTING waaraan een schip voor anker ligt, moet tegen enorme krachten bestand zijn om te voorkomen dat het vaartuig wegdrijft. Dat kan alleen als de ketting sterke schakels heeft die stevig aan elkaar vastzitten. Anders zal hij breken.

Hetzelfde kan gezegd worden van de christelijke gemeente. Wil een gemeente sterk en gezond zijn, dan moeten de afzonderlijke leden in eenheid verbonden zijn. Wat bindt hen samen? Liefde — de sterkste kracht tot eenheid. Geen wonder dat Jezus Christus tegen zijn discipelen zei: „Ik geef u een nieuw gebod, dat gij elkaar liefhebt; net zoals ik u heb liefgehad, dat ook gij elkaar liefhebt. Hieraan zullen allen weten dat gij mijn discipelen zijt, indien gij liefde onder elkaar hebt.” Ja, ware christenen hebben de soort van liefde voor elkaar die verder gaat dan oppervlakkige vriendschap en wederzijds respect. Ze ontwikkelen zelfopofferende liefde. — Johannes 13:34, 35.

Onze geloofsgenoten waarderen

Veel gemeenten bestaan uit mensen van allerlei leeftijden, rassen, nationaliteiten, culturen, talen en maatschappelijke achtergronden. Elk lid heeft zijn persoonlijke voorkeuren, zijn verwachtingen en angsten. Daarnaast heeft iedereen zo zijn eigen problemen — misschien een slechte gezondheid of financiële onzekerheid. Die verscheidenheid kan een bedreiging vormen voor de christelijke eenheid. Wat kan ons dan helpen ons te verruimen in onze liefde en ondanks die verscheidenheid de eenheid te bewaren? Oprechte waardering voor iedereen in de gemeente zal ons helpen onze liefde voor elkaar te verdiepen.

Maar hoe kunnen we waardering voor anderen tonen? Als we onze geloofsgenoten waarderen, hebben we een open oog voor hun behoeften, hebben we hoge achting voor hen, erkennen we hoe waardevol ze zijn en zijn we dankbaar dat ze met ons verenigd zijn in de aanbidding. Daardoor zullen we veel van hen gaan houden. Een korte beschouwing van wat de apostel Paulus aan de eerste-eeuwse christenen in Korinthe schreef, zal ons duidelijk maken hoe we zo volledig mogelijk christelijke liefde kunnen tonen.

De Korinthiërs waren „eng behuisd”

Paulus schreef zijn eerste brief aan de Korinthiërs in 55 van onze jaartelling en zijn tweede brief nog geen jaar later. Uit zijn opmerkingen blijkt dat sommigen in de gemeente Korinthe weinig waardering hadden voor hun geloofsgenoten. Paulus beschreef de situatie als volgt: „Onze mond heeft zich voor u geopend, Korinthiërs, ons hart heeft zich verruimd. In ons zijt gij niet eng behuisd, maar gij zijt eng behuisd in uw eigen tedere genegenheden” (2 Korinthiërs 6:11, 12). Wat bedoelde Paulus toen hij hen „eng behuisd” noemde?

Hij wilde daarmee zeggen dat ze bekrompen waren en niet ruimhartig. Eén Bijbelgeleerde zegt dat de liefde van de Korinthiërs voor Paulus „belemmerd werd door nauwe doorgangen  tussen de rotsen van ongefundeerde argwaan . . . en gekrenkte trots”.

Merk op welke raad Paulus gaf: „Bij wijze van vergelding dan, om iets terug te doen — ik spreek als tot kinderen — verruimt gij u eveneens” (2 Korinthiërs 6:13). Paulus spoorde de Korinthiërs aan zich te verruimen in hun liefde voor hun geloofsgenoten. Daarvoor moesten ze niet langer gemotiveerd worden door wantrouwen en kleingeestigheid maar door een positieve instelling en een grootmoedig hart.

Ons in deze tijd verruimen in liefde

Het is schitterend te zien hoe ware aanbidders van God in deze tijd echt hun best doen om zich te verruimen in hun liefde voor elkaar. Dat gaat natuurlijk niet vanzelf. Het is niet puur een verstandelijke kwestie. Om ons te verruimen moeten we ons anders gedragen dan mensen die niet volgens Bijbelse maatstaven leven. Zulke mensen hebben vaak weinig waardering of respect voor anderen. Ze kunnen onattent, oneerbiedig of sarcastisch zijn. We moeten ons dan ook nooit door zulke houdingen laten beïnvloeden. Wat zou het jammer zijn als onze liefde, net als die van de Korinthiërs, geremd zou worden door gevoelens van wantrouwen! Dat zou kunnen gebeuren als we de zwakke punten van een broeder meteen opmerken maar minder vlot zijn met het erkennen van zijn sterke punten, of als we eng behuisd zouden zijn in onze genegenheden tegenover iemand van een andere cultuur.

In tegenstelling daarmee heeft een aanbidder van God die zich verruimt in liefde oprechte waardering voor zijn geloofsgenoten. Hij heeft hoge achting voor hen, respecteert hun waardigheid en heeft een open oog voor hun behoeften. Zelfs als er echt een reden tot klagen bestaat, wil hij graag vergeven en weigert  hij wrok te koesteren. In plaats daarvan geeft hij zijn geloofsgenoten het voordeel van de twijfel. Omdat hij ruim van hart is, toont hij de soort van liefde die Jezus in gedachten had toen hij voorzei: „Hieraan zullen allen weten dat gij mijn discipelen zijt, indien gij liefde onder elkaar hebt.” — Johannes 13:35.

Maak nieuwe vrienden

Ware liefde zal ons in staat stellen ons niet tot onze vriendenkring te beperken maar ook omgang te zoeken met degenen in de gemeente met wie we doorgaans niet zo’n nauw contact hebben. Wie zouden dat kunnen zijn? Sommigen van onze broeders en zusters zijn verlegen of hebben om de een of andere reden weinig vrienden. Misschien hebben we in eerste instantie het idee dat we behalve onze aanbidding weinig met hen gemeen hebben. Maar is het niet zo dat enkele van de hechtste vriendschappen in de Bijbel ontstaan zijn tussen mensen die op het eerste gezicht weinig met elkaar gemeen hadden?

Ruth en Naomi bijvoorbeeld verschilden qua leeftijd, nationaliteit en culturele achtergrond, en zelfs hun moedertaal was anders. Toch stonden zulke verschillen hun vriendschap niet in de weg. Jonathan was opgevoed als prins, David als herder. Ook verschilden ze aanzienlijk in leeftijd. Desondanks bestond er tussen hen een van de hechtste vriendschappen waarover in de Bijbel gesproken wordt. In beide gevallen was de vriendschap een bron van vreugde en geestelijke kracht. — Ruth 1:16; 4:15; 1 Samuël 18:3; 2 Samuël 1:26.

Ook in deze tijd groeien er vriendschappen tussen ware christenen van verschillende generaties of met heel uiteenlopende omstandigheden. Regina * bijvoorbeeld is een alleenstaande moeder van twee tieners. Ze heeft een druk schema en weinig tijd voor gezellige omgang. Harald en Ute zijn een gepensioneerd echtpaar zonder kinderen. In eerste instantie zou je denken dat deze twee gezinnen weinig gemeen hebben. Maar Harald en Ute pasten de Bijbelse raad toe om zich te verruimen. Ze betrokken Regina en haar kinderen bij allerlei activiteiten, brachten tijd met hen door in de velddienst en genoten samen van wat ontspanning.

Kunnen wij ons verruimen door ons niet tot onze vaste vriendenkring te beperken maar ook meer contact te zoeken met geloofsgenoten van een andere nationaliteit, cultuur of leeftijdsgroep?

Een open oog voor andermans behoeften

Een ruim hart zal ons ertoe bewegen een open oog te hebben voor de behoeften van anderen. Wat voor behoeften? Ga in gedachten iedereen in de gemeente eens af. Jongeren hebben behoefte aan leiding, ouderen aan aanmoediging, volletijdpredikers aan prijzende woorden en ondersteuning, en geloofsgenoten die in de put zitten aan een luisterend oor. Iedereen heeft bepaalde behoeften. We willen zo veel als redelijkerwijs mogelijk is aan die behoeften tegemoetkomen.

Ons verruimen betekent ook dat we begrip tonen voor degenen die speciale behoeften hebben. Ken je iemand die chronisch ziek is of een andere beproeving doormaakt? Door je te verruimen in liefde en een ruim hart te ontwikkelen, zul je geholpen worden begrip te tonen en een steun voor hen te zijn.

Aangezien Bijbelprofetieën voor de nabije toekomst hun vervulling naderen, hebben we meer aan sterke banden van eenheid binnen de gemeente dan aan bezittingen, bekwaamheden of succes (1 Petrus 4:7, 8). Ieder van ons kan er persoonlijk toe bijdragen de banden van eenheid in zijn gemeente te versterken door zich te verruimen in liefde voor zijn geloofsgenoten. We kunnen er zeker van zijn dat Jehovah ons overvloedig zal zegenen als we handelen in overeenstemming met de woorden van zijn Zoon, Jezus Christus: „Dit is mijn gebod, dat gij elkaar liefhebt net zoals ik u heb liefgehad.” — Johannes 15:12.

[Voetnoot]

[Inzet op blz. 10]

Als we onze broeders en zusters waarderen, hebben we hoge achting voor hen, respecteren we hun waardigheid en hebben we een open oog voor hun behoeften