„Verdeeld door de taal maar verenigd door liefde”

Bevrijding. Verlossing. Redding. Al eeuwenlang verlangen mensen naar verlichting van hun lasten en zorgen. Hoe kunnen we het hoofd bieden aan de problemen van het leven? Zullen we er ooit van bevrijd worden? En zo ja, hoe?

DAT was het onderwerp van een door Jehovah’s Getuigen georganiseerde serie driedaagse districtscongressen die in mei 2006 begon. Het thema was „Bevrijding nabij!”

Negen van die congressen werden bijgewoond door duizenden afgevaardigden uit verschillende landen. Ze werden in juli en augustus 2006 gehouden in Praag, de hoofdstad van Tsjechië; in Bratislava, de hoofdstad van Slowakije; in Chorzów en Poznań, Polen; * en in vijf Duitse steden: Dortmund, Frankfurt, Hamburg, Leipzig en München. Het totale aantal aanwezigen op die congressen lag boven de 313.000.

Wat voor sfeer heerste er op de congressen? Wat voor publiciteit kregen ze? En hoe voelden de congresgangers zich na afloop?

Voorbereidingen

Zowel de bezoekers als de plaatselijke Getuigen zagen vol spanning uit naar die — daarvan waren ze overtuigd — gedenkwaardige geestelijke evenementen. Het was een hele klus om de afgevaardigden goed te huisvesten. Zo stelden Poolse Getuigen hun huis open voor bijna 13.000 gasten uit Oost-Europa die naar het congres in Chorzów kwamen. Dat congres werd bijgewoond door afgevaardigden uit Armenië, Estland, Georgië, Kazachstan, Kirgizië, Letland, Litouwen, Moldavië, Oekraïne, Oezbekistan, Rusland, Tadzjikistan, Turkmenistan, de Verenigde Staten en Wit-Rusland.

Veel afgevaardigden moesten al maanden van tevoren voorbereidingen voor hun reis gaan treffen. Tatiana, een fulltimepredikster op Kamtsjatka, een Russisch schiereiland dat ten noordoosten van Japan ligt, begon een jaar van tevoren te sparen voor de reis. Ze moest zo’n 10.500 kilometer afleggen. Eerst vloog ze vijf uur, daarna zat ze bijna drie dagen in de trein en ten slotte zat ze dertig uur in een bus om Chorzów te bereiken.

Duizenden meldden zich aan om vóór het congres de stadions en het terrein eromheen geschikt te maken als plaats van aanbidding  (Deuteronomium 23:14). Om één voorbeeld te noemen: in Leipzig maakten de plaatselijke Getuigen het stadion grondig schoon en beloofden ze dat na het congres weer te doen. Het resultaat was dat de stadiondirectie een clausule in het huurcontract annuleerde waarin een aanzienlijk bedrag voor reinigingskosten werd bedongen.

Uitnodigingen

Wereldwijd werden de „Bevrijding nabij!”-congressen op grote schaal door de gemeenten aangekondigd. Degenen die de speciale congressen zouden bijwonen, deden heel enthousiast aan die campagne mee. Ze bleven tot laat aan de vooravond van het congres mensen uitnodigen. Werd hun ijver beloond?

Bogdan, een Poolse Getuige, ontmoette een bejaarde man die het congres wel wilde bijwonen maar zei dat zijn pensioentje niet toeliet dat hij de 120 kilometer naar Chorzów reisde. Nu bleek dat er een plaats vrij zou zijn in de bus die door de plaatselijke gemeente was gehuurd. Bogdan vertelt: „We zeiden tegen de man dat hij gratis met ons mee kon als hij om 5.30 uur ’s ochtends naar het vertrekpunt kwam.” De man nam de uitnodiging aan en woonde het congres bij. Later schreef hij aan de broeders: „Nu ik dit congres heb bijgewoond, ben ik vastbesloten een beter mens te worden.”

Een man die in Praag in een van de hotels verbleef waar afgevaardigden uit Groot-Brittannië gebruik van maakten, vertelde op een avond dat ook hij die dag het programma had bijgewoond. Wat had hem daartoe bewogen? De man zei dat hem geen andere keus was gebleven nadat hij op straat van tien verschillende verkondigers een uitnodiging had ontvangen! Hij was bijzonder onder de indruk en wilde graag meer weten. — 1 Timotheüs 2:3, 4.

Een degelijk geestelijk programma

Het programma ging over het omgaan met allerlei problemen. Er werd rechtstreeks aan de hand van de Bijbel uiteengezet hoe zulke problemen opgelost of verduurd kunnen worden.

Personen die te kampen hebben met ouderdom, een slechte gezondheid, het verlies van dierbaren in de dood of andere persoonlijke problemen kregen Bijbelse aanmoedigingen om hen te helpen een optimistischer kijk op het leven te hebben (Psalm 72:12-14). Echtparen en ouders luisterden naar Bijbelse raad voor een gelukkig huwelijk en een geslaagde opvoeding van hun kinderen (Prediker 4:12; Efeziërs 5:22, 25; Kolossenzen 3:21). Jonge christenen — die op school blootstaan aan ongezonde groepsdruk maar thuis en in de gemeente wijze raad uit Gods Woord ontvangen — kregen praktische adviezen over het omgaan met groepsdruk en ’het ontvlieden van de begeerten die de jeugd eigen zijn’. — 2 Timotheüs 2:22.

Echt een internationale broederschap

Jehovah’s Getuigen krijgen op hun bijeenkomsten altijd praktische Bijbelse raad (2 Timotheüs 3:16). Maar wat deze congressen zo anders maakte, was  het internationale tintje. Op alle speciale congressen werd hetzelfde geestelijke programma in een aantal talen geboden. Elke dag hielden leden van het Besturende Lichaam van Jehovah’s Getuigen lezingen, en ook verslagen uit andere landen maakten het programma bijzonder interessant. Die lezingen en verslagen werden ten behoeve van de verschillende taalgroepen die aanwezig waren vertaald.

De afgevaardigden waren enthousiast over het contact met hun broeders en zusters uit andere landen. „De taalverschillen waren niet echt een probleem”, vertelde een afgevaardigde. „Integendeel, het verhoogde de sfeer nog. De gasten hadden diverse culturele achtergronden, maar ze waren allemaal verenigd door hetzelfde geloof.” Aanwezigen op het congres in München zeiden het zo: „Verdeeld door de taal maar verenigd door liefde.” Wat hun land of taal ook was, de aanwezigen voelden dat ze onder echte vrienden waren, onder broeders en zusters. — Zacharia 8:23.

Uitingen van dankbaarheid

Het weer tijdens de congressen in Polen was wel een beproeving op de instelling en de volharding van de afgevaardigden. Het regende niet alleen het grootste deel van de tijd maar het was ook erg fris: zo’n 14 °C. Een broeder uit de Verenigde Staten merkte op: „Het was het slechtste weer en de laagste temperatuur die ik ooit op een congres heb meegemaakt en ik heb weinig van het programma verstaan. Maar de ongelofelijke internationale sfeer, de geweldige geest en de unieke gastvrijheid hebben dat allemaal ruimschoots goedgemaakt. Dit congres was onvergetelijk!”

Iets onvergetelijks voor de Poolssprekende congresgangers was de aankondiging van de vrijgave van Inzicht in de Schrift in het Pools: een schitterende beloning voor hun volharding in de regen en de kou. Op alle „Bevrijding nabij!”-congressen werd ook enthousiast gereageerd op de vrijgave van de nieuwe publicatie Leef met Jehovah’s dag in gedachten.

Veel van de aanwezigen zullen zich het congres om andere redenen herinneren. Kristina, een Tsjechische zuster die zich had aangemeld om een busgroep afgevaardigden van overzee te vergezellen, vertelt: „Tijdens het afscheidnemen nam een zuster me apart, omhelsde me en zei: ’Ik heb me zo goed verzorgd gevoeld! Je hebt ons op onze plaats eten gebracht en ons zelfs van drinkwater voorzien. Heel veel dank voor je zelfopofferende liefde.’” Ze doelde op de lunchvoorziening voor afgevaardigden van overzee. „We hadden geen ervaring met dit soort werk”, legde een broeder uit. „We moesten elke dag bijna 6500 lunches verzorgen. Het was ontroerend te zien dat zo velen, ook kinderen, zich meldden om te helpen.”

Een zuster die voor het congres vanuit Oekraïne naar Chorzów was gereisd, zei: „We zijn diep ontroerd door de liefde, zorg en edelmoedigheid die onze geloofsgenoten ons betoond hebben. Het ontbreekt ons aan woorden om onze dankbaarheid te uiten.” En de achtjarige Annika uit Finland schreef aan het bijkantoor van Jehovah’s Getuigen in Polen: „Het congres was nog fijner dan ik gedacht had. Het is geweldig om tot Jehovah’s organisatie te behoren, want dan heb je overal op de wereld vrienden!” — Psalm 133:1.

Commentaren van toeschouwers

Sommigen van de afgevaardigden namen vóór de congressen deel aan georganiseerde excursies. In Beieren stopten de bezoekers bij  Koninkrijkszalen, waar plaatselijke Getuigen hen verwelkomden. De gids van zo’n groep, geen Getuige, was bijzonder onder de indruk van die uiting van broederlijke genegenheid. „In de bus op de terugweg naar ons hotel”, zo vertelt een afgevaardigde, „zei de gids dat we heel anders waren dan andere groepen toeristen. We waren netjes gekleed en iedereen verleende zijn medewerking aan degenen die de leiding over de groep hadden. Er werd niet gevloekt en alles verliep ordelijk. Ze was verbaasd dat vreemden onmiddellijk zulke goede vrienden konden worden.”

Een broeder die op het congres in Praag bij de afdeling Nieuwsdienst werkte, vertelt: „Op zondagochtend kregen we bezoek van het hoofd van de politiemensen die dienst hadden op het congres. Hij merkte op dat alles vredig verliep en zei dat hij niets te doen had. Hij vertelde ook dat een paar plaatselijke bewoners van het gebied rond het stadion naar de aard van het programma hadden geïnformeerd. Als hij zei dat het om Jehovah’s Getuigen ging, schrokken ze meestal, maar dan zei hij tegen hen: ’Als iedereen zich maar half zo goed gedroeg als Jehovah’s Getuigen, was er helemaal geen politie meer nodig.’”

Velen al bevrijd!

Gods Woord, de Bijbel, is als een brug tussen culturen, een brug die christenen in vrede en eenheid tot elkaar brengt (Romeinen 14:19; Efeziërs 4:22-24; Filippenzen 4:7). De speciale „Bevrijding nabij!”-congressen hebben dat bewezen. Jehovah’s Getuigen zijn al bevrijd van veel van de plagen die deze wereld teisteren. Onverdraagzaamheid, agressie en racisme — om maar een paar van de maatschappelijke plagen te noemen — komen bijna niet meer onder hen voor, en ze zien uit naar de tijd dat de hele wereld vrij zal zijn van zulke problemen.

Degenen die deze congressen hebben bijgewoond, hebben persoonlijk de eenheid ervaren die er tussen Getuigen uit verschillende landen en culturen bestaat. Dat was heel duidelijk aan het eind van de congressen. Iedereen applaudisseerde, omhelsde nieuwe vrienden en nam de laatste foto’s (1 Korinthiërs 1:10; 1 Petrus 2:17). Gelukkig en ervan overtuigd dat de bevrijding van alle narigheid en zorgen nabij is, keerden de afgevaardigden naar hun huis en gemeente terug, eens te meer vastbesloten Gods „woord des levens” heel stevig vast te houden. — Filippenzen 2:15, 16.

[Voetnoot]

[Kader/Illustratie op blz. 10]

Zesentwintig talen alsof het er één was!

Op al de negen congressen werd het programma in de plaatselijke taal gepresenteerd. Op de congressen in Duitsland werden de lezingen in nog achttien andere talen gehouden. In Dortmund werden de lezingen gehouden in het Arabisch, Farsi, Portugees, Russisch en Spaans; in Frankfurt in het Engels, Frans en Servo-Kroatisch; in Hamburg in het Deens, Nederlands, Tamil en Zweeds; in Leipzig in het Chinees, Pools en Turks; en in München in het Grieks en Italiaans en in Duitse Gebarentaal. Op het congres in Praag werden alle lezingen in het Engels, Russisch en Tsjechisch gehouden. Het programma in Bratislava was in het Engels, Hongaars en Slowaaks en in Slowaakse Gebarentaal. In Chorzów waren de talen Oekraïens, Pools, Russisch en Poolse Gebarentaal. En in Poznań waren het Pools en Fins.

In totaal 26 talen! De congresgangers waren dan wel verdeeld door de taal, maar ze waren echt verenigd door hun liefde.

[Illustratie op blz. 9]

Kroatische afgevaardigden in Frankfurt waren verrukt toen ze de „Nieuwe-Wereldvertaling” in hun eigen taal ontvingen