Twee ’wonderen’ op één congres in Georgië

IN 2006 vond in Georgië een onvergetelijke gebeurtenis plaats, die gekenmerkt werd door twee ’wonderen’. Van 7-9 juli werd op zes plaatsen in het land het driedaagse „Bevrijding nabij!”-districtscongres van Jehovah’s Getuigen gehouden. Het was een geestelijk feestmaal waar ruim 17.000 bezoekers van genoten.

In januari 2006 begon in Tbilisi, de hoofdstad van Georgië en de belangrijkste congresstad, de zoektocht naar een geschikte vergaderplaats voor enkele duizenden personen. De andere congressen zouden via een telecommunicatielijn met dit congres verbonden zijn.

De laatste jaren is in Georgië geleidelijk vrijheid van aanbidding ingevoerd. Dat was de reden waarom de Getuigen vastberaden bleven zoeken, in het vertrouwen dat ze ondanks wijdverbreide tegenstand in het verleden een congreslocatie in de hoofdstad zouden vinden. Georgiërs zijn van nature bijzonder hartelijk en gastvrij. Maar bij sommige functionarissen zit het religieuze vooroordeel diep. Zouden ze die gevoelens overwinnen en de Getuigen toestaan een locatie te huren?

De broeders van het congrescomité bezochten verschillende stadions en grote sporthallen. De beheerders zeiden hun toe dat ze de faciliteiten mochten gebruiken, maar haakten af als de broeders een datum wilden vastleggen. Het comité was dan ook blij verrast toen het bestuur van het Filharmonisch Orkest van Tbilisi ermee instemde hun zaal aan Jehovah’s Getuigen te verhuren. De concertzaal ligt midden in het stadscentrum, waar veel van de meest prestigieuze evenementen worden gehouden.

Aangemoedigd door het feit dat hun pogingen ten slotte iets hadden opgeleverd, begon het comité met de organisatie van het congres  in Tbilisi en van de congressen in de andere steden: Tsnori, Koetajsi, Zoegdidi, Kaspi en Gori. Er werd heel veel werk verzet om al die congressteden telefonisch met elkaar te verbinden voor een simultaan programma. Alles was klaar voor de start. En toen, slechts één week voordat het congres zou beginnen, verbrak het bestuur van de concertzaal in Tbilisi plotseling en zonder enige verklaring het contract.

Het eerste ’wonder’

Wat konden de broeders op dat late tijdstip doen? Hun enige alternatief was uit te wijken naar Marneoeli, een boerengemeenschap zo’n veertig kilometer buiten Tbilisi. Daar waren al heel wat congressen gehouden op een stuk grond van een Getuigengezin. Het terrein was vroeger een grote tuin. De laatste tien jaar was het de enige locatie waar de gemeenten in Tbilisi hun congres konden houden. Maar in Marneoeli waren de Getuigen ook herhaaldelijk door boosaardige menigten aangevallen.

Een van die incidenten vond plaats op 16 september 2000. De politie van Marneoeli wierp wegblokkades op om de Getuigen te beletten het congresterrein te bereiken. Toen kwamen er bussen vol gespuis onder leiding van de uit zijn ambt ontzette orthodoxe priester Vasili Mkalavisjvili. Ze hielden auto’s en bussen aan die op weg waren naar het congres in Marneoeli, sleurden verscheidene congresgangers uit de voertuigen en sloegen hen genadeloos, terwijl andere passagiers van hun bezittingen, waaronder hun bijbel en Bijbelse lectuur, werden beroofd.

Ook het congresterrein in Marneoeli werd door een woedende menigte van ongeveer zestig mensen aangevallen. Zo’n veertig Getuigen raakten gewond. Een broeder werd met een mes in de borst gestoken. Sommige aanvallers zwaaiden met geweren en schoten als bezetenen in de lucht. Een van hen richtte een pistool op de eigenaresse van het terrein en eiste haar geld en sieraden. De relschoppers doorzochten haar huis, dat aan de zijkant van het terrein lag, en stalen haar waardevolle spullen. Nadat ze alle ruiten van het huis hadden stukgeslagen, verbrandden ze de Bijbelse lectuur en de banken die speciaal voor het congres gemaakt waren. Anderhalve ton lectuur ging in vlammen op. In plaats van in te grijpen, namen de aanwezige agenten zelf deel aan het geweld tegen de Getuigen. *

 Niet alleen de dreiging van geweld was een probleem; het congrescomité moest ook voor vijfduizend mensen plaats zien te creëren op een terrein dat normaal plaats biedt aan hooguit de helft van dat aantal. Hoe zou dat probleem in zo’n korte tijd kunnen worden opgelost? Het leek een wonder toen de eigenaars van twee aangrenzende percelen te hulp kwamen en aanboden hun lappen tuin te verhuren.

Het was een hele klus om de lappen grond in een geschikt congresterrein te veranderen. Ook het weer zat tegen: de hele week voor het congres kwam de regen met bakken uit de hemel. De buren hadden hun stuk grond met aardappels bepoot, en die moesten gerooid worden. Eerst kwamen vrijwilligers in de stromende regen de aardappels rooien. Daarna werden de hekken tussen de tuinen verplaatst en werden er frames neergezet voor overkappingen om het publiek tegen zon en regen te beschutten. Er moesten meer houten banken gemaakt worden, en er werd extra geluidsapparatuur geïnstalleerd. Er werd gezaagd, gehamerd en geboord; de vrijwilligers werkten tot laat in de avond, en sommige gingen zelfs de hele nacht door.

„Stel nu dat het tijdens het congres blijft regenen,” vroeg iedereen zich af, „zullen de bezoekers dan in de modder wegzakken?” Er werd stro gekocht om op de natte grond te leggen. En toen, eindelijk, brak de zon door! Alle drie de dagen van het congres was het heerlijk warm en zonnig.

Bij aankomst wachtte de congresbezoekers een prachtige aanblik. Het vredige plattelandstafereel leek een voorproefje van de nieuwe wereld. De bezoekers, die comfortabel konden zitten, waren omringd door vijgenbomen en andere fruitbomen en door velden met mais en tomaten. De achterkant van het podium was versierd met wijnranken. Af en toe kon het publiek onder het programma hanen horen kraaien of hennen horen kakelen als hun eieren werden geraapt. Er waren andere typische plattelandsgeluiden, maar ze ontlokten de aanwezigen hooguit een glimlach. In plaats van erdoor te worden afgeleid, merkten de toehoorders ze amper op, zo geconcentreerd luisterden ze naar het geweldige, op de Bijbel gebaseerde programma. Maar dat waren niet de enige onvergetelijke momenten van dit congres.

Het tweede ’wonder’

Aan het eind van het vrijdagochtendprogramma wachtte de bezoekers een verrassing: Geoffrey Jackson, een lid van het Besturende Lichaam van Jehovah’s Getuigen, kondigde  de vrijgave van de complete Nieuwe-Wereldvertaling van de Heilige Schrift in het Georgisch aan. * Velen kregen tranen in hun ogen bij dit onvoorstelbare nieuws. Een gezin merkte opgewonden op: „We kunnen niet vaak genoeg dank je wel zeggen voor dit wonder — Jehovah’s wonder. Zo’n enorme hoeveelheid werk in zo’n korte tijd!”

Een zuster uit het stadje Tsalendzjicha die het programma via een van de telefoonverbindingen had gehoord, merkte later op: „Ik kan niet beschrijven hoe blij ik was toen we de complete Bijbel kregen. Ik wil jullie bedanken voor dit fantastische driedaagse congres. Het was echt een gedenkwaardige gebeurtenis.” Een gezin uit een gemeente in het westen van Georgië, aan de Zwarte Zee, zei: „Tot nu toe had ons gezin maar één bijbel, maar nu hebben we alle vier onze eigen Nieuwe-Wereldvertaling. Nu kan elk van ons persoonlijk de Bijbel bestuderen.”

Maar achter de schermen was alles niet zo soepel verlopen. Om een voorbeeld te noemen: de complete Nieuwe-Wereldvertaling was dan wel op tijd voor het congres gedrukt en naar Georgië verzonden, maar de douanebeambten weigerden de zending het land binnen te laten. De broeders deden een beroep op de nationale ombudsman. Die wist ervoor te zorgen dat de bijbels net op tijd voor het districtscongres werden vrijgegeven. Hij stuurde zelfs zijn assistent naar het congres in Marneoeli om enkele exemplaren van deze Bijbel te halen voor hun kantoor.

Een hartelijk welkom op zijn Georgisch

Er was nog een reden waarom het districtscongres in Marneoeli voor de Getuigen in Georgië een mijlpaal was. Een lid van het Besturende Lichaam van Jehovah’s Getuigen had een aandeel aan het programma. Alle aanwezigen waren zo enthousiast dat ze hem persoonlijk op hun traditioneel hartelijke manier wilden verwelkomen. Broeder Jackson moest voor, tijdens en na het congres urenlang blijven staan om de broeders en zusters te begroeten, maar hij vond het niet erg.

Meer dan een eeuw geleden, in 1903, zei een broeder na afloop van een congres: „Hoewel ik het niet breed heb, had ik al het goede dat ik op dit congres heb ontvangen, nog voor geen duizend dollar willen missen.” Die woorden geven exact het gevoel weer van de Getuigen die aanwezig waren op de gedenkwaardige congressen die in de zomer van 2006 in Georgië werden gehouden.

[Voetnoten]

[Kader op blz. 19]

„De kleine” is gegroeid

De woorden van Jesaja 60:22 zijn in Georgië uitgekomen: „De kleine zelf zal tot duizend worden, en de geringe tot een machtige natie. Ikzelf, Jehovah, zal het te zijner tijd bespoedigen.” In nog geen twintig jaar is het aantal Koninkrijksverkondigers in Georgië van minder dan honderd uitgegroeid tot zo’n 16.000. Die ijverige bedienaren van Gods Woord leiden elke week bijna achtduizend Bijbelstudies bij mensen thuis — een fantastisch potentieel voor verdere groei in Georgië.

[Diagram/Kaarten op blz. 16]

(Zie publicatie voor volledig gezette tekst)

RUSSISCHE FEDERATIE

GEORGIË

⇨ Zoegdidi

⇨ Koetajsi

Marneoeli ⇨ Gori

⇨ Kaspi

⇨ Tsnori

TBILISI

TURKIJE

ARMENIË

AZERBEIDZJAN

[Verantwoording]

Globe: Based on NASA/Visible Earth imagery

[Illustratie op blz. 16]

Standbeeld in Tbilisi

[Illustraties op blz. 17]

Het congres in Marneoeli was via mobiele telefoons met vijf andere locaties verbonden

[Illustraties op blz. 18]

De congresbezoekers waren blij verrast met de vrijgave van de complete „Nieuwe-Wereldvertaling” in het Georgisch