Kun jij overkomen naar Macedonië?

IN DE havenstad Troas in Klein-Azië kreeg de apostel Paulus een visioen. Een Macedoniër deed hem het dringende verzoek: „Kom over naar Macedonië en help ons.” Zodra Paulus het visioen had gezien, trokken hij en zijn reisgezellen de conclusie dat God hen had geroepen om het goede nieuws aan de Macedoniërs bekend te maken. Wat was het resultaat? In Filippi, de voornaamste stad van Macedonië, werden Lydia en haar gezin gelovigen. Andere inwoners van die Romeinse provincie volgden (Hand. 16:9-15).

Een soortgelijke ijverige geest is in deze tijd onder Jehovah’s Getuigen te vinden. Velen van hen zijn bereidwillig en op eigen kosten naar gebieden verhuisd waar meer behoefte aan Koninkrijksverkondigers is. Neem bijvoorbeeld Lisa, die zich meer op de bediening wilde gaan richten. Ze verhuisde van Canada naar Kenia. Trevor en Emily, ook uit Canada, verhuisden naar Malawi met het doel hun bediening uit te breiden. Paul en Maggie uit Engeland vonden hun pensionering een unieke kans om meer in Jehovah’s dienst te gaan doen en vertrokken naar Oost-Afrika. Heb jij een zelfopofferende instelling? Zou jij zo’n stap kunnen overwegen? Welke Bijbelse beginselen en praktische suggesties zouden je kunnen helpen die stap tot een succes te maken?

Onderzoek jezelf

Om te beginnen moet je je motieven onderzoeken. Volgens Jezus is het grootste gebod: „Gij moet Jehovah, uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand.” Als je in een ander land  gaat dienen, moet je gemotiveerd worden door liefde voor God en het verlangen je te kwijten van de opdracht om discipelen te maken. Jezus vervolgde: „Het tweede, hieraan gelijk, is dit: ’Gij moet uw naaste liefhebben als uzelf.’” Naastenliefde komt tot uiting in de oprechte wens anderen te helpen (Matth. 22:36-39; 28:19, 20). Meestal brengt het dienen in een ander land veel werk met zich mee en vraagt het om een geest van zelfopoffering. Het is niet slechts een avontuur. Je moet gemotiveerd worden door liefde. Remco en Suzanne uit Nederland die in Namibië dienen, vatten het als volgt samen: „De liefde voor de mensen houdt ons hier.”

Willie, die kringopziener is in Namibië, merkt op: „Degenen die het in het buitenlandse veld hebben volgehouden, kwamen hier niet met de verwachting dat de plaatselijke broeders en zusters wel voor hen zouden zorgen. Ze kwamen met het idee om samen met de plaatselijke broeders en zusters te dienen en hen te helpen bij de prediking.”

Nadat je je motieven onder de loep hebt genomen, kun je je afvragen: Wat voor ervaring heb ik die nuttig zou kunnen zijn in een buitenlands veld? Ben ik een doeltreffende prediker? Welke talen spreek ik? Ben ik bereid een nieuwe taal te leren? Bespreek de kwestie grondig met je gezin. Raadpleeg de ouderlingen in je gemeente. En maak de zaak ook zeker tot een onderwerp van gebed. Een dergelijk eerlijk zelfonderzoek zal je helpen erachter te komen of je echt de bekwaamheid en het doorzettingsvermogen hebt om in een buitenlands veld te dienen. (Zie het kader „Ken jezelf”.)

 Waar kun je dienen?

Paulus werd naar Macedonië geroepen in een visioen. In deze tijd gebruikt Jehovah geen bovennatuurlijke middelen om ons aanwijzingen te geven. Maar in dit tijdschrift en in andere publicaties worden wel vaak gebieden genoemd waar veel behoefte aan predikers is. Begin eens met het maken van een lijst van die gebieden. Als je niet zo makkelijk een nieuwe taal leert of als je slechts tijdelijk in het buitenland kunt verblijven, kun je overwegen te dienen in een land waar je je al kunt redden met de taal die er overwegend gesproken wordt. Verdiep je vervolgens in zaken als visumplicht, vervoer, veiligheid, klimaat en de algemene kosten van levensonderhoud. Misschien vind je het nuttig om met iemand te praten die een dergelijke stap al heeft gezet. Leg je plannen in gebed aan Jehovah voor. Bedenk dat het Paulus en zijn metgezellen „door de heilige geest was verboden het woord in het district Asia te spreken”. Hoewel ze pogingen deden om naar Bithynië te gaan, ’stond de geest van Jezus hun dit niet toe’. Zo kan het ook heel wat tijd kosten om na te gaan waar jij echt hulp zou kunnen bieden (Hand. 16:6-10).

Misschien heb je inmiddels een paar reële mogelijkheden ontdekt. Als je overweegt in het buitenland te gaan dienen, schrijf dan naar het bijkantoor van Jehovah’s Getuigen in de landen die je in gedachten hebt. Schets je theocratische achtergrond en stel specifieke vragen die je mocht hebben, bijvoorbeeld over de kosten van levensonderhoud, het soort huisvesting dat je zult kunnen vinden, de beschikbare gezondheidszorg en mogelijkheden voor werk. Geef je brief of brieven vervolgens aan het dienstcomité van je gemeente. Zij zullen die samen met hun aanbevelingsbrief rechtstreeks naar de bijkantoren sturen die je hebt opgegeven. De antwoorden zullen waarschijnlijk een hulp zijn om te beslissen waar je het doeltreffendst kunt zijn.

De eerder genoemde Willie merkte op: „Degenen die de stap tot een succes maken, hebben meestal eerst het land bezocht en gekeken waar ze zich reëel gezien thuis konden voelen. Eén echtpaar realiseerde zich dat ze het moeilijk zouden vinden om in een afgelegen gebied te wonen. Dus vestigden ze zich in een stadje waar predikers nodig waren maar dat een levensstandaard bood waar ze zich gelukkig bij voelden.”

Nieuwe uitdagingen

Ongetwijfeld zal een verhuizing naar een compleet nieuwe omgeving een aantal uitdagingen met zich meebrengen. „Gevoelens van eenzaamheid kunnen erg moeilijk zijn”, zegt Lisa, die al eerder werd genoemd. Wat is voor haar een hulp? Nauw verbonden blijven met de gemeente in haar nieuwe woonplaats. Ze stelde zich ten doel ieders naam te onthouden. Om dit te bereiken kwam ze vroeg op de vergaderingen en bleef ze na afloop napraten met de  broeders en zusters. Ze werkte met anderen samen in de prediking, nodigde velen bij haar thuis uit en maakte nieuwe vrienden. Ze zegt: „Ik heb geen spijt van de offers. Jehovah heeft me echt gezegend.”

Na het grootbrengen van hun kinderen verlieten Paul en Maggie het huis waar ze dertig jaar hadden gewoond. Paul vertelt: „De spullen wegdoen was verrassend eenvoudig. De echte uitdaging was de familie achterlaten, en dat was veel moeilijker dan we hadden verwacht. In het vliegtuig hebben we heel wat afgehuild. Het is erg makkelijk om aan je emoties toe te geven en te zeggen: ’We kunnen dit gewoon niet.’ Maar we vertrouwden op Jehovah. Als je nieuwe vrienden maakt, geeft je dat een extra steuntje in de rug om door te gaan.”

Greg en Crystal uit Canada kozen voor Namibië omdat ze al Engels spraken, de officiële taal van het land. Later beseften ze echter dat het nuttig was om een plaatselijke taal te leren. „Soms raakten we ontmoedigd. Maar pas toen we de plaatselijke taal hadden geleerd, gingen we de cultuur begrijpen. Nauwe omgang met de broeders en zusters heeft ons geholpen ons aan onze nieuwe omgeving aan te passen.”

Die nederige en bereidwillige instelling kan ook een positieve uitwerking hebben op de plaatselijke broeders en zusters. Jenny heeft dierbare herinneringen aan de gezinnen die naar Ierland kwamen, waar ze is opgegroeid. „Zij waren degenen die gastvrijheid toonden”, zegt ze. „Ze kwamen echt om te dienen en niet om gediend te worden. Ze waren zo ijverig en gelukkig dat ik het ook wilde proberen.” Jenny en haar man dienen nu als zendelingen in Gambia.

De zegen van Jehovah „maakt rijk”

Wat was Paulus’ ervaring in Macedonië verrijkend! Zo’n tien jaar later schreef hij aan de broeders en zusters in Filippi: „Telkens wanneer ik aan u denk, dank ik mijn God altijd” (Fil. 1:3).

Trevor en Emily, die in Malawi dienden voordat ze voor de Wachttoren-Bijbelschool Gilead werden uitgenodigd, denken er net zo over. „Soms vroegen we ons af of we er wel goed aan hadden gedaan, maar we waren gelukkig. We kregen een hechtere band met elkaar en voelden Jehovah’s zegen.” De eerder genoemde Greg en Crystal zeggen: „Er is niets wat we liever zouden doen.”

Nu zal niet iedereen in de gelegenheid zijn om in het buitenland te gaan dienen. Voor sommigen is het misschien beter om in hun eigen land naar een gebied te verhuizen waar de behoefte groter is. Anderen kunnen zich ten doel stellen in een andere gemeente dicht bij huis te dienen. Het belangrijkste is dat je alles doet wat je kunt om Jehovah te dienen (Kol. 3:23). Dan zullen de volgende geïnspireerde woorden ook voor jou gelden: „De zegen van Jehovah — die maakt rijk, en hij voegt er geen smart bij” (Spr. 10:22).

[Kader/Illustratie op blz. 5]

Ken jezelf

Denk over de onderstaande vragen na om te zien of je in een buitenlands veld zou kunnen dienen, en evalueer eerlijk, realistisch en onder gebed of zo’n stap iets voor jou is. Informatie in eerder verschenen uitgaven van De Wachttoren kan je daarbij helpen.

• Ben ik geestelijk ingesteld? — „Stappen die tot geluk leiden” (15 oktober 1997, blz. 6)

• Ben ik een doeltreffende prediker? — „Hoe een succes te maken van de pioniersdienst” (15 mei 1989, blz. 21)

• Kan ik ver van mijn familie en vrienden vandaan wonen? — „Het hoofd bieden aan heimwee in Gods dienst” (15 mei 1994, blz. 28)

• Kan ik een nieuwe taal leren? — „Dienen in een anderstalige gemeente” (15 maart 2006, blz. 17)

• Kan ik me de stap financieel veroorloven? — „Kunt u in het buitenland dienen?” (15 oktober 1999, blz. 23)

[Illustratie op blz. 6]

Een nederige en bereidwillige instelling kan een positieve uitwerking hebben op de plaatselijke broeders en zusters

[Illustratie op blz. 7]

Zij die komen om te dienen, zijn succesvol