Eenheid kenmerkt de ware aanbidding
Eenheid kenmerkt de ware aanbidding
„In eenheid zal ik hen stellen, als schapen in de kooi.” — MICHA 2:12.
1. Hoe getuigt de schepping van Gods wijsheid?
„HOE talrijk zijn uw werken, o Jehovah! Gij hebt ze alle in wijsheid gemaakt. De aarde is vol van uw voortbrengselen”, zong een psalmist (Ps. 104:24). Gods wijsheid is duidelijk zichtbaar in de onderlinge afhankelijkheid van de miljoenen soorten planten, insecten, andere dieren en bacteriën in het verbluffend complexe levensweb op aarde. Ook in je lichaam werken duizenden mechanismen, van grote organen tot minuscule moleculaire machientjes in je cellen, met elkaar samen om je gezond en intact te houden.
2. Waarom moet de eenheid onder de christenen een wonder geleken hebben? (Zie het plaatje op blz. 13.)
2 Jehovah heeft de mensen zo geschapen dat ze onderling afhankelijk zijn. Ze vertonen een enorme verscheidenheid qua uiterlijk, persoonlijkheid en bekwaamheden. Daarnaast heeft hij de eerste mensen begiftigd met eigenschappen van hemzelf, die hen in staat zouden stellen met elkaar samen te werken en zich op elkaar te verlaten (Gen. 1:27; 2:18). Toch is de mensenwereld in het algemeen nu van hem vervreemd en is ze als geheel nooit in staat geweest in eenheid samen te werken (1 Joh. 5:19). Als je dan bedenkt dat de eerste-eeuwse christelijke gemeente was samengesteld uit personen die totaal verschillend waren — Efezische slaven, vooraanstaande Griekse vrouwen, geleerde Joodse mannen en voormalige afgodenaanbidders — moet hun eenheid een wonder geleken hebben (Hand. 13:1; 17:4; 1 Thess. 1:9; 1 Tim. 6:1).
3. Hoe beschrijft de Bijbel de eenheid van christenen, en wat gaan we in deze studie bespreken?
3 De ware aanbidding stelt mensen in staat net zo harmonieus samen te werken als onze lichaamsdelen. (Lees 1 Korinthiërs 12:12, 13.) Enkele aspecten die we in dit artikel gaan bespreken, zijn: Hoe worden mensen door de ware aanbidding verenigd? Waarom is Jehovah de enige die miljoenen mensen uit alle naties kan verenigen? Welke obstakels die eenheid in de weg staan, helpt Jehovah ons te overwinnen? En hoe verschilt het ware christendom wat eenheid betreft van de christenheid?
Hoe worden mensen door de ware aanbidding verenigd?
4. Hoe worden mensen door de ware aanbidding verenigd?
4 Mensen die de ware aanbidding beoefenen, erkennen dat Jehovah de rechtmatige soeverein van het universum is omdat hij alles geschapen heeft (Openb. 4:11). Dus ook al wonen ware christenen in een groot aantal samenlevingen en in verschillende omstandigheden, ze gehoorzamen allemaal dezelfde wetten van God en leven naar dezelfde Bijbelse beginselen. Alle ware aanbidders spreken Jehovah terecht met „Vader” aan (Jes. 64:8; Matth. 6:9). Daarom zijn ze allemaal broeders en zusters van elkaar en kunnen ze zich verheugen in de schitterende eenheid die door de psalmist wordt beschreven: „Zie! Hoe goed en hoe aangenaam is het als broeders in eenheid te zamen wonen!” — Ps. 133:1.
5. Welke eigenschap draagt tot de eenheid van ware aanbidders bij?
5 Hoewel ware christenen onvolmaakt zijn, beoefenen ze hun aanbidding in eenheid omdat ze hebben geleerd elkaar lief te hebben. Jehovah leert hun dat op een manier zoals niemand anders dat kan. (Lees 1 Johannes 4:7, 8.) Zijn Woord zegt: „Bekleedt u (...) met de tedere genegenheden van mededogen, goedheid, ootmoedigheid des geestes, zachtaardigheid en lankmoedigheid. Blijft elkaar verdragen en elkaar vrijelijk vergeven als de een tegen de ander een reden tot klagen heeft. Zoals Jehovah u vrijelijk vergeven heeft, doet ook gij evenzo. Bekleedt u bij al deze dingen echter met liefde, want ze is een volmaakte band van eenheid” (Kol. 3:12-14). Deze volmaakte band van eenheid — liefde — is de eigenschap waaraan ware christenen in de eerste plaats te herkennen zijn. Heb je niet persoonlijk ondervonden dat deze eenheid een opvallend kenmerk is van de ware aanbidding? — Joh. 13:35.
6. Hoe worden we door de Koninkrijkshoop geholpen eenheid te hebben?
6 Ware aanbidders zijn ook verenigd omdat ze naar Gods koninkrijk uitzien als de enige hoop voor de mensheid. Ze weten dat Gods koninkrijk binnenkort de menselijke regeringen zal vervangen en gehoorzame mensen zal zegenen met echte, blijvende vrede (Jes. 11:4-9; Dan. 2:44). Daarom houden christenen zich aan wat Jezus over zijn volgelingen zei: „Zij zijn geen deel van de wereld, evenals ik geen deel van de wereld ben” (Joh. 17:16). Ware christenen blijven neutraal in de conflicten van de wereld; daarom kunnen ze zelfs wanneer de mensen om hen heen oorlog voeren, eenheid hebben.
De enige bron van geestelijk onderricht
7, 8. Hoe draagt Bijbels onderricht tot onze eenheid bij?
7 De eerste-eeuwse christenen waren verenigd omdat ze allemaal uit dezelfde bron aanmoediging ontvingen. Ze erkenden dat Jezus de gemeente onderwees en leidde via een besturend lichaam, bestaande uit de apostelen en oudere mannen in Jeruzalem. Die toegewijde mannen baseerden hun beslissingen op Gods Woord en lieten hun instructies door reizende opzieners aan de gemeenten in vele landen overbrengen. Over enkelen van die opzieners zegt de Bijbel: „Terwijl zij nu voortreisden door de steden, brachten zij hun daar ter nakoming de verordeningen over waartoe door de apostelen en oudere mannen die zich in Jeruzalem bevonden, was besloten” (Hand. 15:6, 19-22; 16:4).
8 Zo draagt ook in deze tijd een Besturend Lichaam, samengesteld uit gezalfde christenen, bij tot de eenheid van de wereldwijde gemeente. Het Besturende Lichaam publiceert geestelijk opbouwende lectuur in vele talen. Dit geestelijke voedsel is gebaseerd op Gods Woord. Wat er wordt onderwezen, is dus van Jehovah afkomstig en niet van mensen (Jes. 54:13).
9. Hoe draagt ons door God toegewezen werk tot onze eenheid bij?
9 Christelijke opzieners bevorderen de eenheid ook door de leiding te nemen in de prediking. De saamhorigheid van degenen die in Gods dienst samenwerken is veel sterker dan de band tussen anderen in de wereld, die alleen voor de sociale contacten bij elkaar komen. De christelijke gemeente is niet opgericht om als een gezelligheidsvereniging te functioneren, maar om Jehovah te eren en om een werk gedaan te krijgen: het prediken van het goede nieuws, het maken van discipelen en het opbouwen van de gemeente (Rom. 1:11, 12; 1 Thess. 5:11; Hebr. 10:24, 25). Paulus verwachtte dan ook over christenen te horen dat ze vaststonden „in één geest, één van ziel zijde aan zijde strijdend voor het geloof van het goede nieuws” (Fil. 1:27).
10. Wat zijn enkele opzichten waarin we als Gods volk verenigd zijn?
10 Als Jehovah’s volk zijn we dus verenigd omdat we zijn soevereiniteit aanvaarden, onze broeders en zusters liefhebben, op zijn koninkrijk hopen en degenen respecteren die hij gebruikt om onder ons de leiding te nemen. Jehovah helpt ons bepaalde eigenschappen de baas te worden die door onze onvolmaaktheid onze eenheid zouden kunnen bedreigen (Rom. 12:2).
Trots en jaloezie overwinnen
11. Waarom leidt trots tot verdeeldheid, en hoe helpt Jehovah ons trots te overwinnen?
11 Trots verdeelt mensen. Iemand die trots is, beziet zichzelf graag als superieur en schept er meestal een zelfzuchtig behagen in te pochen. Maar dat staat vaak de eenheid in de weg; mensen die zo iemand horen opscheppen, worden vaak jaloers. De discipel Jakobus zegt ronduit: „Al zulk pochen is goddeloos” (Jak. 4:16). Het getuigt niet van liefde anderen als inferieur te behandelen. Opvallend is dat Jehovah een voorbeeld in nederigheid is doordat hij met onvolmaakte mensen zoals wij omgaat. David schreef over Jehovah: „Het is uw deemoed die mij groot maakt” (2 Sam. 22:36). Gods Woord helpt ons trots te overwinnen doordat het ons leert op een juiste manier te redeneren. Paulus werd ertoe geïnspireerd te vragen: „Wie doet u van een ander verschillen? Ja, wat hebt gij dat gij niet hebt ontvangen? Indien gij het nu inderdaad hebt ontvangen, waarom roemt gij dan alsof gij het niet hadt ontvangen?” — 1 Kor. 4:7.
12, 13. (a) Hoe komt het dat we makkelijk jaloers worden? (b) Wat is het resultaat als we Jehovah’s kijk op anderen overnemen?
12 Ook jaloezie vormt vaak een belemmering voor eenheid. Door overgeërfde onvolmaaktheid hebben we allemaal „een neiging tot afgunst”, en zelfs iemand die al jarenlang een christen is kan af en toe jaloers zijn op de omstandigheden, bezittingen, voorrechten of bekwaamheden van een ander (Jak. 4:5). Een broeder met een gezin kan bijvoorbeeld jaloers zijn op de voorrechten van een volletijddienaar, zonder te beseffen dat de volletijddienaar misschien een beetje jaloers is op de huisvader met zijn kinderen. Hoe kunnen we voorkomen dat een dergelijke jaloezie onze eenheid verstoort?
13 Een hulp om jaloezie te vermijden, is te bedenken dat de Bijbel gezalfde leden van de christelijke gemeente met de delen van het menselijk lichaam vergelijkt. (Lees 1 Korinthiërs 12:14-18.) Hoewel je oog bijvoorbeeld meer opvalt dan je hart, zijn ze allebei waardevol voor je. Zo vindt Jehovah alle leden van de gemeente waardevol, ook al vallen sommige tijdelijk misschien meer op dan andere. Laten we daarom Jehovah’s kijk op onze broeders en zusters overnemen. In plaats van jaloers op anderen te zijn, kunnen we zorg en persoonlijke belangstelling voor hen tonen. Daardoor dragen we bij tot het verschil tussen ware christenen en de kerkgangers in de christenheid.
De christenheid wordt gekenmerkt door verdeeldheid
14, 15. Hoe is het afvallige christendom verdeeld geraakt?
14 De eenheid van ware christenen vormt een contrast met de verdeeldheid die er tussen de kerken van de christenheid bestaat. Tegen de vierde eeuw was het afvallige christendom zo wijdverbreid dat een heidense keizer van Rome de leiding erover in handen nam en zo tot de verdere groei van de christenheid bijdroeg. Later splitsten veel koninkrijken zich in opeenvolgende schisma’s van Rome af en vormden hun eigen staatskerk.
15 Veel van die koninkrijken hebben eeuwenlang oorlog tegen elkaar gevoerd. In de zeventiende en achttiende eeuw werd in Groot-Brittannië, Frankrijk en de Verenigde Staten toewijding aan de staat gepropageerd, waardoor het nationalisme feitelijk een godsdienst werd. In de negentiende en twintigste eeuw begon het nationalisme het denken van de meeste mensen te domineren. Uiteindelijk zijn de kerken van de christenheid versplinterd in talloze sekten, waarvan de meeste nationalisme tolereren. Kerkgangers hebben zelfs oorlog gevoerd tegen geloofsgenoten in een ander land. In deze tijd is de christenheid verdeeld door sektarische geloofsovertuigingen en door nationalisme.
16. Over wat voor kwesties zijn de mensen in de christenheid verdeeld?
16 In de twintigste eeuw namen enkele van de honderden sekten van de christenheid het initiatief tot de vorming van de oecumenische beweging in een poging eenheid tot stand te brengen. Maar na tientallen jaren proberen zijn slechts een paar kerken één geworden, en kerkgangers zijn nog steeds verdeeld over kwesties als evolutie, abortus, homoseksualiteit en de ordinatie van vrouwen. In sommige delen van de christenheid proberen kerkleiders mensen van verschillende sekten samen te brengen door leerstellingen die voorheen verdeeldheid veroorzaakten, af te zwakken. Maar het afzwakken van leerstellingen leidt tot een oppervlakkig geloof en brengt beslist geen eenheid in het verdeelde huis van de christenheid.
De ware aanbidding stijgt boven nationalisme uit
17. Hoe werd voorzegd dat de ware aanbidding mensen „in het laatst der dagen” zou verenigen?
17 Hoewel de mensheid nu afschuwelijker verdeeld is dan ooit, onderscheiden ware aanbidders zich nog steeds door eenheid. Gods profeet Micha voorzei: „In eenheid zal ik hen stellen, als schapen in de kooi” (Micha 2:12). Micha voorzei dat de ware aanbidding verheven zou worden boven alle andere vormen van aanbidding, hetzij van valse goden of van de staat als god. Hij schreef: „Het moet geschieden in het laatst der dagen dat de berg van het huis van Jehovah stevig bevestigd zal worden boven de top der bergen, en hij zal stellig verheven worden boven de heuvels; en daarheen moeten volken stromen. Want alle volken, van hun kant, zullen elk in de naam van hun god wandelen; maar wij, van onze kant, zullen wandelen in de naam van Jehovah, onze God” (Micha 4:1, 5).
18. Welke veranderingen heeft de ware aanbidding bij ons teweeggebracht?
18 Micha beschreef ook hoe de ware aanbidding voormalige vijanden zou verenigen. „[Mensen uit] vele natiën zullen stellig heengaan en zeggen: ’Komt, en laten wij opgaan naar de berg van Jehovah en naar het huis van de God van Jakob; en hij zal ons onderrichten omtrent zijn wegen, en wij willen zijn paden bewandelen.’ (...) En zij zullen hun zwaarden tot ploegscharen moeten smeden en hun speren tot snoeimessen. Zij zullen, natie tegen natie, geen zwaard opheffen, ook zullen zij de oorlog niet meer leren” (Micha 4:2, 3). Degenen die de aanbidding van door mensen gemaakte goden of van naties de rug toekeren en Jehovah gaan aanbidden, verheugen zich in een wereldwijde eenheid. God onderricht hen in zijn liefdevolle wegen.
19. Waarvan vormt het feit dat miljoenen mensen in de ware aanbidding worden verenigd een duidelijk bewijs?
19 De wereldwijde eenheid van ware christenen in deze tijd is uniek en vormt er een duidelijk bewijs van dat Jehovah zijn volk door middel van zijn geest blijft leiden. Er worden nu meer mensen uit alle naties verenigd dan ooit tevoren in de geschiedenis. Dat is een opmerkelijke vervulling van wat Openbaring 7:9, 14 te verwachten geeft, en het duidt erop dat Gods engelen binnenkort de „winden” zullen loslaten die het huidige goddeloze stelsel zullen vernietigen. (Lees Openbaring 7:1-4, 9, 10, 14.) Het is beslist een voorrecht verenigd te zijn in de wereldwijde broederschap. Hoe kunnen we ieder afzonderlijk tot die eenheid bijdragen? Dat gaan we in het volgende artikel bespreken.
Wat zou je antwoorden?
• Hoe worden mensen door de ware aanbidding verenigd?
• Hoe kunnen we voorkomen dat jaloezie onze eenheid verstoort?
• Hoe komt het dat ware aanbidders niet verdeeld zijn door nationalisme?
[Studievragen]
[Illustratie op blz. 13]
De eerste-eeuwse christenen hadden allerlei achtergronden
[Illustraties op blz. 15]
Hoe draagt jouw hulp aan Koninkrijkszaalprojecten tot eenheid bij?
