„ONVERGETELIJK!” Zo omschreven velen het „Scheppingsdrama”. Het kwam precies op tijd en maakte een onuitwisbare indruk op degenen die het zagen. Het gaf een groot getuigenis tot eer van Jehovah, kort voordat het Hitlerregime hevige vervolging over Jehovah’s volk in Europa bracht. Maar wat was het „Scheppingsdrama”?

In 1914 had het hoofdkantoor van Jehovah’s volk in Brooklyn het „Photo-Drama der Schepping” uitgebracht. Dat was een acht uur durende productie van film- en lichtbeelden in kleur, compleet met geluid. Het „Photo-Drama” werd door miljoenen mensen over de hele wereld bekeken. Een kortere versie, het „Eureka-Drama”, kwam ook in 1914 uit. Maar in de jaren twintig waren de dia’s, films en projectie-uitrusting behoorlijk versleten. Toch was er nog veel interesse voor het „Photo-Drama”. In Ludwigsburg (Duitsland) vroegen de mensen bijvoorbeeld: „Wanneer wordt het ’Photo-Drama’ weer vertoond?” Wat kon er gedaan worden?

Om aan de vraag naar verdere vertoningen te voldoen, kochten vertegenwoordigers van Bethel in Maagdenburg in de jaren twintig films van een persagentschap in Parijs en dia’s van grafische bedrijven in Leipzig en Dresden. Die werden gecombineerd met oude dia’s van het „Photo-Drama” die nog bruikbaar waren.

Broeder Erich Frost, een talentvol musicus, componeerde de muziek bij de films en dia’s. De tekst was deels gebaseerd op ons boek Schepping. Daarom kreeg de herziene versie van het „Photo-Drama” een nieuwe naam: „Scheppingsdrama”.

Het „Scheppingsdrama” duurde net als het „Photo-Drama” acht uur en werd in verschillende afleveringen op achtereenvolgende avonden vertoond. Het besprak interessante details over de scheppingsdagen, behandelde Bijbelse en wereldlijke geschiedenis en wees erop dat valse religie de mensheid in de steek had gelaten. Het werd vertoond in Duitsland, Luxemburg, Oostenrijk en Zwitserland, en ook aan Duitssprekenden in andere landen.

Erich Frost vertelde: „Bij de vertoningen van het Drama moedigde ik mijn medewerkers, vooral die uit het orkest, aan om in de pauze met onze mooie boeken en brochures de  rijen af te gaan, en zo werd er veel lectuur verspreid, veel meer dan bij het van-huis-tot-huiswerk mogelijk was.” Johannes Rauthe, die vertoningen organiseerde in Polen en in wat nu Tsjechië is, herinnert zich dat veel aanwezigen hun adres achterlieten omdat ze bezocht wilden worden. Daardoor konden er veel productieve nabezoeken gebracht worden.

In de jaren dertig werd het „Scheppingsdrama” voor volle zalen afgespeeld, en Jehovah’s Getuigen waren het gesprek van de dag. In 1933 had bijna een miljoen mensen de vertoningen, die door ons Duitse bijkantoor werden georganiseerd, gezien. Käthe Krauss kan zich nog herinneren: „Om het Drama te zien, liepen we vijf dagen elke keer tien kilometer heen en tien kilometer terug door bossen en over berg en dal.” Else Billharz vertelt: „Het ’Scheppingsdrama’ heeft destijds bij mij de basis gelegd voor mijn liefde voor de waarheid.”

Alfred Almendinger vertelt dat toen zijn moeder het Drama had gezien, ze „zo enthousiast was dat ze een Bijbel aanschafte en naar het woord ’vagevuur’ zocht”. Omdat ze dat niet kon vinden, verliet ze de kerk en liet ze zich dopen. „Heel veel mensen zijn door het ’Scheppingsdrama’ in de waarheid gekomen”, zei Erich Frost (3 Joh. 1-3).

Net toen de vertoningen van het „Scheppingsdrama” een hoogtepunt bereikten, werd Europa overspoeld door het nazisme. Vanaf 1933 werden de activiteiten van de Getuigen in Duitsland verboden. Tot het einde van de Tweede Wereldoorlog in 1945 werden Jehovah’s dienstknechten in Europa hevig vervolgd. Erich Frost zat ongeveer acht jaar gevangen. Maar hij overleefde het en diende later op Bethel in Wiesbaden. Het onvergetelijke „Scheppingsdrama” kwam inderdaad precies op tijd om heel veel christenen te sterken voor de geloofsbeproevingen die ze tijdens de Tweede Wereldoorlog zouden meemaken! — Uit ons archief in Duitsland.