Een stomme film getiteld A Trip Down Market Street geeft kijkers een boeiende blik op het leven in San Francisco aan het begin van de twintigste eeuw. De film is gemaakt met een camera voor op een kabeltram die door een drukke straat reed. In de film zijn mensen te zien met paard-en-wagen, vroege automodellen en ook mensen die winkelen en krantenjongens die aan het werk zijn.

Wat de film aangrijpend maakt, is dat hij waarschijnlijk gemaakt is vlak voor de aardbeving en de brand die op 18 april 1906 duizenden levens eisten en dat deel van de stad bijna helemaal verwoestten. Sommige mensen in de film hadden misschien nog maar een paar dagen te leven. Scott Miles, familie van een van de filmmakers, zegt: „Je ziet die mensen daar, en ze weten niet wat ze te wachten staat. En dan heb je gewoon met ze te doen.”

Er is een parallel met onze tijd. Ook wij hebben te doen met de mensen om ons heen. Ze gaan op in hun dagelijks leven en hebben totaal niet in de gaten wat er aan zit te komen: de vernietiging van dit stelsel en van hun manier van leven. Anders dan bij een onvoorziene aardbeving hebben we nu nog een korte tijd de kans om de mensen te waarschuwen voor Jehovah’s oordeelsdag. Waarschijnlijk plan je elke week tijd in om van huis tot huis te gaan. Maar kun je nog meer doen om anderen te waarschuwen?

Jezus’ voorbeeld is belangrijk voor ons omdat hij altijd gereed was om te prediken. Hij gaf getuigenis aan iedereen die hij tegenkwam, of het nu ging om een belastinginner die hij onderweg trof of een vrouw bij een put tijdens een middagpauze (Luk. 19:1-5; Joh. 4:5-10, 21-24). Zelfs als hij tijd had gemaakt om te ontspannen, was hij bereid zijn plannen aan te passen om anderen te onderwijzen. Medegevoel zette hem ertoe aan meer te doen dan een symbolisch getuigenis geven (Mark. 6:30-34). Hoe wordt Jezus’ gevoel van dringendheid in deze tijd nagevolgd?

Melika woont in een beveiligde flat. Veel van haar buren zijn buitenlandse studenten. Hun mobiele nummers zijn nergens geregistreerd en hun namen staan niet op de lijst in de entree. Ze benut  graag de unieke mogelijkheid die ze heeft om met de bewoners in de entree of de lift geestelijke gesprekken te beginnen. Ze zegt: „In een bepaald opzicht zie ik het als mijn gebied.” Melika heeft lectuur bij zich in meerdere talen, en veel bewoners nemen traktaten en tijdschriften. Ze vestigt ook vaak de aandacht op onze website, jw.org. Ze heeft verschillende Bijbelstudies opgericht.

Ook Sonia is alert op gelegenheden om getuigenis te geven. Ze werkt in een medisch centrum en heeft zich ten doel gesteld grondig getuigenis te geven aan al haar collega’s. Eerst nam ze de tijd om erachter te komen wat elke persoon bezighield. Vervolgens gebruikte ze de lunchpauze om met iedereen afzonderlijk een geestelijk gesprekje te hebben. Op die manier kon Sonia twee Bijbelstudies beginnen. Ze is ook van plan af en toe pauze te houden in de receptie van het medisch centrum om met personen te praten die daar wachten tot ze aan de beurt zijn.

Een overlevende van de aardbeving in 1906 sprak over „de ergste ramp die een staat of stad ooit trof”. Toch zullen alle rampen in het niet vallen bij de grote dag van wraak die binnenkort zal komen „over hen die God niet kennen” (2 Thess. 1:8). Jehovah wil heel graag dat mensen hun denken veranderen en positief reageren op de waarschuwingsboodschap die door zijn Getuigen gepredikt wordt (2 Petr. 3:9, vtn.; Openb. 14:6, 7).

Jij hebt het voorrecht mensen te laten zien dat we in kritieke tijden leven en ze te helpen niet meer hun eigen belangen maar die van Jehovah te zoeken (Zef. 2:2, 3). Benut je elke kans om getuigenis te geven aan collega’s, buren en personen die je in de loop van de dag treft? Kun je nog meer doen om anderen te waarschuwen?