KATHERINE groeide op in de Verenigde Staten en werd op haar zestiende gedoopt als een van Jehovah’s Getuigen. Ze deed haar best in de dienst maar kreeg in de omgeving waar ze predikte weinig positieve reacties op de Koninkrijksboodschap. Ze zegt: „Ik las ervaringen over mensen die hadden gebeden of God iemand wilde sturen die ze kon helpen hem te leren kennen. Ik dacht vaak: ’Vond ik maar zo iemand’, maar dat gebeurde nooit.”

Nadat ze jarenlang in hetzelfde gebied had gepredikt, begon Katherine erover te denken om te verhuizen naar een gebied waar mensen gunstiger op de boodschap zouden reageren. Maar ze vroeg zich af of ze het wel aankon. Ze was namelijk pas één keer zonder haar familie weggeweest — en dat was maar voor twee weken — en toen had ze elke dag heimwee gehad. Toch kreeg haar oprechte verlangen om personen te helpen die Jehovah zoeken de overhand. Nadat ze verschillende plekken had overwogen waar ze naartoe kon verhuizen, schreef ze naar het bijkantoor in Guam en kreeg ze de informatie die ze nodig had. In juli 2007 verhuisde ze op haar 26ste naar Saipan, een eiland in de Grote Oceaan op zo’n 10.000 kilometer van haar woonplaats. Hoe is het haar vergaan?

Kort na haar aankomst in de nieuwe gemeente ontmoette ze Doris, een vrouw van in de veertig, die een Bijbelstudie aanvaardde. Toen ze de eerste drie hoofdstukken van het Leert de bijbel-boek hadden bestudeerd, begon Katherine zich zorgen te maken. Ze vertelt: „Doris was een hele goede leerling, en ik wilde het niet verprutsen. Ik had nog nooit een geregelde Bijbelstudie geleid en dacht dat het beter was voor Doris als een zuster met meer ervaring met haar zou studeren, misschien iemand van haar eigen leeftijd.” Ze vroeg Jehovah om haar te helpen een geschikte zuster te vinden aan wie ze haar Bijbelstudent kon toevertrouwen. Daarna besloot ze Doris te vertellen dat iemand anders de studie zou gaan leiden.

„Voordat ik erover kon beginnen,” zegt Katherine, „vertelde Doris dat ze over een probleem wilde praten. Nadat ik had geluisterd, vertelde ik hoe Jehovah mij had geholpen met een soortgelijk probleem om te gaan. Ze bedankte me.” Daarna zei Doris: „Jehovah gebruikt jou om me te helpen. De dag waarop ik je voor het eerst ontmoette, had ik urenlang in de Bijbel zitten lezen. Ik huilde en  vroeg God om iemand te sturen die me kon helpen de Bijbel te begrijpen. Toen klopte jij aan. Jehovah had mijn gebed verhoord!” Katherine schiet vol als ze aan dat bijzondere moment terugdenkt. Ze zegt: „Wat Doris zei was een antwoord op mijn gebed. Jehovah liet me zien dat ik in staat was de studie te blijven leiden.”

In 2010 werd Doris gedoopt en ze leidt nu zelf meerdere Bijbelstudies. Katherine merkt op: „Ik ben zo dankbaar dat mijn langgekoesterde wens om een oprecht persoon te helpen een aanbidder van Jehovah te worden, in vervulling is gegaan!” Inmiddels dient Katherine als speciale pionier op het eiland Kosrae in de Grote Oceaan.

Meer dan honderd broeders en zusters (in de leeftijd van 19 tot 79 jaar) zijn naar Micronesië gegaan om te dienen waar de behoefte groter is. De gevoelens van deze ijverige werkers worden goed verwoord door Erica, die in 2006 naar Guam verhuisde. Ze was toen negentien. Ze zegt: „Het is zo leuk om te pionieren in een gebied waar mensen hunkeren naar de waarheid! Ik ben Jehovah heel dankbaar dat hij me geholpen heeft om deze tak van dienst op me te nemen. Het is de beste manier van leven!” Tegenwoordig heeft ze het voorrecht als speciale pionier te dienen op Ebeye (Marshalleilanden). Natuurlijk heeft dienen in het buitenland ook zo zijn uitdagingen. Laten we er eens drie bekijken en zien hoe degenen die naar Micronesië verhuisd zijn ermee omgaan.

Leefstijl. Simon was 22 toen hij in 2007 van Engeland naar het eiland Palau verhuisde. Daar kwam hij er al gauw achter dat hij maar een fractie kon verdienen van wat hij in zijn geboorteland had verdiend. „Ik moest leren niet zomaar alles te kopen. Nu let ik goed op welke levensmiddelen ik koop en hou ik de aanbiedingen in de gaten. En als iets stukgaat, zoek ik naar tweedehands onderdelen en probeer ik iemand te vinden die me kan helpen om het te repareren.” Welke invloed had de noodzaak een eenvoudig leven te leiden op hem? Hij vertelt: „Het hielp me in te zien wat ik echt nodig heb om te kunnen leven en hoe ik met minder rond kan komen. Ik heb op meerdere momenten heel duidelijk Jehovah’s zorg ervaren. In de zeven jaar dat ik hier dien, heb ik altijd voedsel en onderdak gehad.” Jehovah zorgt inderdaad voor degenen die een eenvoudig leven leiden omdat ze eerst het Koninkrijk willen zoeken (Matth. 6:32, 33).

Heimwee. Erica zegt: „Omdat ik heel close ben met mijn familie was ik bang dat heimwee een negatief effect op mijn dienst zou hebben.” Wat heeft ze gedaan om zich voor te bereiden? „Vóór de verhuizing las ik Wachttoren-artikelen over heimwee. Dat hielp echt om me op die uitdaging voor te bereiden. In één artikel stelde een moeder haar dochter gerust door te zeggen: ’Jehovah kan beter voor je zorgen dan ik.’ Die gedachte gaf me echt kracht.”  Hannah en haar man, Patrick, dienen op Majuro (Marshalleilanden). Door zich op de broeders en zusters in de gemeente te richten, lukt het Hannah met haar heimwee om te gaan. Ze zegt: „Ik bedank Jehovah altijd voor onze wereldwijde broederschap, want zij zijn ook mijn familie. Zonder hun liefdevolle steun zou ik nooit kunnen dienen waar de behoefte groter is.”

Aanpassingen. „Als je pas in een ander land bent, is zo’n beetje alles anders”, zegt Simon. „Ik mis het soms grappen te kunnen vertellen en helemaal begrepen te worden.” Erica zegt: „In het begin had ik het gevoel dat ik er niet bij hoorde, maar daardoor ging ik wel nadenken over wat me had gemotiveerd om te verhuizen. Dat had ik niet gedaan om er zelf beter van te worden, maar om meer te doen voor Jehovah.” Ze voegt eraan toe: „Na een tijdje ontstonden er geweldige vriendschappen, en die koester ik.” Simon heeft veel moeite gedaan om Palauaans te leren, waardoor hij zich openstelt voor de plaatselijke broeders en zusters (2 Kor. 6:13). Zijn inspanningen om de taal te leren maakten hem geliefd in de gemeente. Als de nieuwkomers en de plaatselijke broeders en zusters samenwerken, ondervinden beide groepen de voordelen van hechte vriendschappen in de gemeente. Welke andere voordelen ervaren degenen die zich bereidwillig hebben aangeboden om te dienen waar de behoefte groter is?

Paulus zei: „Wie overvloedig zaait, zal ook overvloedig oogsten” (2 Kor. 9:6). Dat principe geldt zeker voor degenen die hun dienst uitbreiden. Welke vruchten worden overvloedig geoogst in Micronesië?

In Micronesië zijn er nog steeds heel wat gelegenheden om Bijbelstudies te beginnen en om zelf mee te maken dat personen geestelijke vorderingen maken als ze de waarheid uit Gods Woord leren kennen en toepassen. Patrick en Hannah predikten ook op Angaur, een eilandje met 320 bewoners. Nadat ze daar twee maanden hadden gepredikt, ontmoetten ze een alleenstaande moeder die graag de Bijbel wilde bestuderen. Ze nam de waarheid gretig in zich op en bracht grote veranderingen aan in haar leven. Hannah zegt: „Elke keer als we na de studie naar huis fietsten, keken we elkaar aan en zeiden we: ’Dank u wel, Jehovah!’” Ze vertelt verder: „Ik weet wel dat Jehovah deze vrouw op de een of andere manier tot zich getrokken zou hebben, maar omdat we dienen waar de behoefte groter is, konden wij dit ’schaap’ vinden en helpen Jehovah te leren kennen. Dit is een van de mooiste ervaringen die we ooit hebben meegemaakt!” Erica zegt: „Het gelukkige gevoel dat je hebt als je iemand helpt Jehovah te leren kennen, is onbeschrijfelijk!”

Er is in veel landen behoefte aan meer Koninkrijksverkondigers. Zou jij ook kunnen verhuizen naar een gebied waar hulp nodig is? Vraag Jehovah of hij je wens om je dienst uit te breiden wil versterken. Bespreek het onderwerp met de ouderlingen, met de kringopziener of met personen die het voorrecht hebben gehad in zo’n gebied te dienen. Als je plannen vorm beginnen te krijgen, schrijf dan naar het bijkantoor dat zorgt voor het gebied waar je graag zou willen dienen en vraag om meer informatie. * Misschien kun je je aansluiten bij de duizenden broeders en zusters — jong en oud, getrouwd of ongetrouwd — die zich gewillig aanbieden en de vreugde ervaren overvloedig te oogsten.