TOT een jaar of vijf geleden dienden Choong Keon en Julie, een echtpaar van midden dertig, als gewone pioniers in Sydney (Australië). „We werkten parttime en hadden een comfortabel leventje”, vertelt Choong Keon. „In Sydney was het altijd prachtig weer en het leven was relaxed. We genoten ervan dicht bij onze familie en vrienden te wonen.” Toch zat iets ze niet helemaal lekker. Ze wisten dat ze eigenlijk meer in Jehovah’s dienst konden doen, maar ze aarzelden om de nodige veranderingen aan te brengen.

Toen hoorden ze op een congres in 2009 een lezing die veel indruk op ze maakte. De spreker richtte zich tot degenen die in de gelegenheid waren hun dienst uit te breiden en gebruikte de volgende illustratie: „Een chauffeur kan zijn auto naar links of rechts sturen, maar dat kan alleen als de auto in beweging is. Zo kan Jezus ons leiden bij het uitbreiden van onze bediening, maar alleen als we in beweging zijn, als we ons er echt voor inzetten.” * Choong Keon en Julie hadden het gevoel dat de spreker het rechtstreeks tegen hen had. Op datzelfde congres werd een zendelingenechtpaar geïnterviewd dat op Taiwan diende. Ze vertelden hoeveel plezier ze in de dienst hadden en maakten duidelijk dat er nog veel hulp nodig was. Opnieuw hadden Choong Keon en Julie het gevoel dat die woorden voor hen bedoeld waren.

Julie vertelt: „Na dat congres baden we of Jehovah ons de moed wilde geven om naar Taiwan te verhuizen. Maar we vonden het eng. Het was alsof we op het punt stonden voor het eerst in het diepe te springen.” Een tekst die ze hielp die sprong te wagen was Prediker 11:4: „Hij die op de wind let, zal niet zaaien; en hij die naar de wolken ziet, zal niet oogsten.” Choong Keon zegt: „We namen het besluit om niet meer naar ’de wind en de wolken’ te kijken maar te gaan ’zaaien en oogsten’.” Ze baden er intens over, lazen levensverhalen van zendelingen, e-mailden veel met anderen die  al naar Taiwan waren verhuisd, verkochten hun auto’s en meubels, en drie maanden later waren ze op Taiwan.

Momenteel dienen er in delen van Taiwan waar veel behoefte is aan Koninkrijksverkondigers meer dan honderd broeders en zusters uit andere landen. Ze komen uit Australië, Canada, Frankrijk, Groot-Brittannië, Japan, Spanje, de Verenigde Staten en Zuid-Korea; de jongste is 21 en de oudste 73. Meer dan vijftig van hen zijn ongetrouwde zusters. Wat heeft deze ijverige broeders en zusters geholpen in het buitenland te gaan dienen?

Laura, een ongetrouwde zuster uit Canada, dient als pionier in het westen van Taiwan. Maar tot een jaar of tien geleden vond ze de velddienst helemaal niet leuk. Ze legt uit: „Ik ging net genoeg in de velddienst om er geen plezier in te hebben.” Toen werd ze door vrienden uit Canada gevraagd om een maand met ze in Mexico te prediken. „Voor het eerst ging ik heel veel in de velddienst, en tot mijn verbazing was het geweldig!”

Door die ervaring ging Laura erover nadenken om in haar eigen land naar een anderstalige gemeente te gaan. Ze gaf zich op voor een cursus Chinees, ging in een Chinese groep dienen en stelde zich ten doel naar Taiwan te verhuizen. Dat doel bereikte ze in september 2008. „Het kostte me ongeveer een jaar om aan mijn nieuwe omgeving te wennen,” zegt Laura, „maar ik zou nu niet meer terug willen naar Canada.” En wat vindt ze van de velddienst? „Ik vind het geweldig!”, zegt ze. „Niks geeft meer voldoening dan te zien hoe Bijbelstudenten hun leven veranderen als ze Jehovah leren kennen. Nu ik op Taiwan dien, kan ik dat elke keer weer meemaken.”

Brian en Michelle, een stel van midden dertig uit de VS, verhuisden ongeveer acht jaar geleden  naar Taiwan. In het begin hadden ze het gevoel dat het niet zo veel nut had wat ze in de velddienst deden. Maar een ervaren zendeling zei tegen ze: „Zelfs als je alleen maar een traktaat aan iemand kunt geven, moet je bedenken dat het waarschijnlijk de allereerste keer is dat hij iets over Jehovah te lezen krijgt. En dus heb je al een belangrijk aandeel aan de dienst.” Die aanmoedigende opmerking hielp Brian en Michelle echt om de moed niet te laten zakken. Een andere broeder gaf ze de tip: „Om niet ontmoedigd te raken, kun je je vorderingen in het leren van Chinees beter niet van dag tot dag bekijken maar van kringvergadering tot kringvergadering.” Ze hebben inderdaad vorderingen gemaakt en zijn nu succesvolle pioniers.

Wat kan je motiveren om een andere taal te gaan leren? Breng als dat kan een bezoek aan het land waar je zou willen dienen. Ga naar de vergaderingen, ga met de plaatselijke broeders en zusters om en werk met ze samen in de velddienst. Brian zegt: „Als je met je eigen ogen ziet dat zo veel mensen goed op de Koninkrijksboodschap reageren en je de hartelijkheid van de broeders en zusters ervaart, dan word je gemotiveerd om de uitdaging aan te gaan.”

Sommigen die zijn verhuisd om te dienen waar de behoefte groter is (need greaters) verdienen op Taiwan als pioniers de kost door Engelse les te geven. Kristin en Michelle verkopen vis. Kristin legt uit: „Ik had helemaal geen ervaring met dat werk, maar het helpt ons om in het land te kunnen blijven.” Inmiddels heeft hij een paar vaste klanten. Dankzij deze parttimebaan kan hij zichzelf en zijn vrouw financieel onderhouden en blijft er genoeg tijd over voor hun belangrijkste werk: het vissen naar mensen.

William en Jennifer, een stel uit de VS, kwamen ongeveer zeven jaar geleden naar Taiwan. „Het leren van de taal, de pioniersdienst, geldzaken en de zorg voor de gemeente kosten me soms heel veel energie”, zegt William. Wat heeft ze geholpen er een succes van te maken en gelukkig te blijven? Ze proberen redelijke doelen te stellen. Doordat ze bijvoorbeeld bij het leren van Chinees niet te veel van zichzelf verwachtten, raakten ze niet al te ontmoedigd toen het niet zo snel ging.

William herinnert zich wat een reizend opziener eens tegen hem zei: „Het gaat niet alleen om de bestemming, geniet ook van de reis.” Met andere woorden, nadat je een geestelijk doel hebt gesteld, moet je plezier hebben in de stappen die je doet om dat doel te bereiken. Dat advies heeft William en Jennifer geholpen flexibel te zijn, naar de raad van de plaatselijke verantwoordelijke broeders te luisteren en zich zo aan te passen dat ze een succes konden maken van hun dienst in een ander land. William zegt verder: „Het heeft ons ook geholpen om te genieten van de prachtige natuur van het eiland.”

Ook Megan, een ongetrouwde pionierster uit de VS, geniet van haar ’reis’ terwijl ze probeert haar doel te bereiken om vloeiender Chinees te praten. Elk weekend predikt ze met een groep verkondigers in een fascinerend gebied: de haven van Kaohsiung, de grootste haven van Taiwan. Megan heeft van schip tot schip het goede nieuws kunnen delen met vissers uit Bangladesh, de Filippijnen, India, Indonesië, Thailand en Vanuatu. „Omdat de vissers maar kort in de haven zijn, beginnen we ter plekke Bijbelstudies met ze. Om ze allemaal te kunnen helpen, studeer ik vaak met vier of vijf mensen tegelijk.” En hoe gaat het met  het leren van Chinees? Ze zegt: „Ik zou willen dat het sneller ging, maar een broeder zei eens tegen me: ’Doe je best, dan doet Jehovah de rest.’”

Voordat Cathy, uit Groot-Brittannië, naar het buitenland verhuisde, probeerde ze erachter te komen welke buitenlandse toewijzing veilig zou zijn voor een ongetrouwde zuster. Ze legde haar zorgen in gebed aan Jehovah voor en schreef naar verschillende bijkantoren om te informeren naar mogelijke gevaren voor alleenstaande zusters. Op basis van de antwoorden die ze kreeg, kwam ze tot de conclusie dat Taiwan een goede keus zou zijn.

In 2004, toen ze 31 was, verhuisde Cathy naar Taiwan. Ze houdt haar leven zo eenvoudig mogelijk. Ze vertelt: „Ik vroeg de broeders en zusters waar je voor weinig geld groente en fruit kon kopen. Dankzij hun goede advies kan ik langer met mijn spaargeld doen.” Wat helpt Cathy om haar leven eenvoudig te houden? „Ik vraag Jehovah vaak of hij me wil helpen tevreden te zijn met de simpele maaltijden en mijn eenvoudige kleding. Ik merk dat Jehovah mijn gebeden verhoort door me te leren dat ik niet alles wat ik zou willen ook echt nodig heb.” Ze zegt verder: „Ik geniet van mijn ongecompliceerde manier van leven omdat ik me daardoor op geestelijke zaken kan concentreren.”

Cathy’s leven is niet alleen eenvoudig, maar ook boeiend. Ze legt uit waarom: „Ik predik in een gebied waar veel mensen positief op het goede nieuws reageren. Dat is toch geweldig?” Toen ze op Taiwan aankwam, waren er in de stad waar ze begon te pionieren twee Chinese gemeenten; nu zijn dat er zeven. Ze vertelt: „Doordat ik die ongelofelijke groei van dichtbij meemaak en mee mag doen met het binnenhalen van de ’oogst’, heb ik echt een enerverend leven!”

Hoe gaat het nu met Choong Keon en Julie, die aan het begin werden genoemd? Eerst dacht Choong Keon dat de gemeente weinig aan hem had, omdat zijn Chinees niet zo goed was. Maar daar dachten de plaatselijke broeders anders over. „Toen onze gemeente werd gesplitst, kreeg ik er als dienaar in de bediening veel taken bij”, vertelt Choong Keon. „Toen had ik pas echt het gevoel dat ik diende waar de behoefte groter was. De behoefte was zó groot,” zegt hij lachend, „ze hadden zelfs behoefte aan mij!” Inmiddels dient hij als ouderling. Julie zegt: „We voelen ons nuttig, we hebben plezier in wat we doen en we zijn gelukkig. Zo hebben we ons nog niet eerder gevoeld. We kwamen hier om te helpen, maar door deze bijzondere ervaring zijn wij eigenlijk degenen die geholpen zijn. We zijn Jehovah heel dankbaar dat we hier mogen dienen!”

In veel landen is nog steeds behoefte aan meer werkers in de geestelijke oogst. Ben je bijna klaar met school en vraag je je af wat je het beste met je leven kunt doen? Ben je ongetrouwd en wil je bruikbaarder zijn in Jehovah’s organisatie? Zou je willen dat je gezin later op prachtige ervaringen in Jehovah’s dienst kan terugkijken? Ben je gepensioneerd en kun je anderen met je levenservaring helpen? Je zult zeker rijk gezegend worden als je besluit je dienst uit te breiden door te gaan dienen waar de behoefte aan Koninkrijksverkondigers groter is.