EEN paar jaar geleden hadden Cesar en zijn vrouw, Rocio, een comfortabel leventje in Californië. Cesar werkte fulltime met klimaatbeheersingssystemen, en Rocio werkte parttime in een dokterspraktijk. Ze hadden een eigen huis en geen kinderen. Toen gebeurde er iets dat hun leven veranderde. Wat?

In oktober 2009 stuurde het bijkantoor in de Verenigde Staten een brief aan alle gemeenten in dat land. Daarin werden vakbekwame vrijwilligers uitgenodigd zich op te geven om als tijdelijke Bethelieten te helpen bij de uitbreiding van het bijkantoorcomplex in Wallkill. De uitnodiging gold zelfs voor personen die de gebruikelijke leeftijdsgrens voor Bethel al waren gepasseerd. ‘Gezien onze leeftijd wisten we dat deze kans om op Bethel te dienen waarschijnlijk nooit meer terug zou komen’, vertellen Cesar en Rocio. ‘Dus wilden we die kans met beide handen aangrijpen!’ Ze vulden meteen een aanmeldingsformulier in.

Meer dan een jaar later waren Cesar en Rocio nog niet uitgenodigd voor Bethel. Toch ondernamen ze verdere stappen om hun doel te bereiken door hun leven te vereenvoudigen. Cesar vertelt: ‘We verbouwden onze garage tot een eenkamerappartement, zodat we ons huis konden verhuren. We verlieten dus ons droomhuis van 200 vierkante meter, dat we nog maar een paar jaar daarvoor hadden gebouwd, en verhuisden naar ons appartementje van 25 vierkante meter. Deze veranderingen stelden ons beter in staat om een eventuele uitnodiging voor de Betheldienst te accepteren.’ En toen? ‘Een maand na onze verhuizing’, vertelt Rocio, ‘kregen we een uitnodiging om als tijdelijke vrijwilligers in Wallkill te dienen. Het was voor ons duidelijk dat we door ons leven te vereenvoudigen, Jehovah de kans hadden gegeven om ons te zegenen.’

Honderden broeders en zusters hebben net als Cesar en Rocio offers gebracht om mee te helpen met de bouw in de staat New York. Sommigen van hen helpen mee met de uitbreiding in Wallkill en anderen hebben het voorrecht te helpen  bij de bouw van het nieuwe internationale hoofdkantoor in Warwick. * Om meer voor Jehovah te kunnen doen, hebben veel echtparen afstand gedaan van een mooi huis, een goede baan en zelfs hun huisdieren. Heeft Jehovah zo’n zelfopofferende houding gezegend? Nou en of!

Neem bijvoorbeeld de elektricien Way en zijn vrouw, Debra, beiden eind vijftig. Ze verkochten hun huis in Kansas en een groot deel van hun spullen, en verhuisden naar Wallkill om als commuter * te dienen. Hoewel dit aanpassingen in hun leven vergde, vinden ze dat de offers zeker de moeite waard zijn geweest. Debra zegt over haar Betheltoewijzing: ‘Soms heb ik het gevoel dat ik ben terechtgekomen in een van die paradijsplaatjes uit onze publicaties, waar je allemaal mensen ziet bouwen!’

Melvin en Sharon verkochten hun huis en bezittingen in South Carolina om in Warwick te kunnen helpen. Hoewel het niet makkelijk was deze offers te brengen, vinden ze het een voorrecht om bij zo’n historisch project betrokken te zijn. Ze zeggen: ‘Het maakt je heel gelukkig te weten dat je iets doet waar de wereldwijde organisatie iets aan heeft.’

Kenneth, een gepensioneerde aannemer, en Maureen zijn halverwege de vijftig. Ze zijn uit Californië verhuisd om bij het Warwick-project mee te helpen. Om te kunnen verhuizen, hebben ze het zo geregeld dat een zuster uit de gemeente op het huis past en hebben ze hun familie gevraagd om te helpen bij de zorg voor Kenneths bejaarde vader. Hebben ze spijt van de offers die ze hebben gebracht? Integendeel. ‘We krijgen er heel veel voor terug’, zegt Kenneth. ‘Natuurlijk zijn er ook uitdagingen. Maar deze toewijzing geeft ontzettend veel voldoening. We kunnen het anderen echt aanraden.’

De meesten die zich beschikbaar hebben gesteld, moesten bepaalde obstakels overwinnen. William en Sandra bijvoorbeeld, die begin zestig zijn, waren gesetteld en genoten van hun leven in Pennsylvania. Ze hadden een succesvol bedrijf dat onderdelen maakt voor machines, met zeventien mensen in dienst. Ze zaten allebei nog steeds in de gemeente waar ze waren opgegroeid, en de meeste familieleden woonden in de buurt. Dus toen ze de gelegenheid kregen om als commuter in Wallkill te dienen, wisten ze dat dit zou betekenen dat ze van zowat alles en iedereen afscheid moesten nemen. ‘De allergrootste uitdaging was echt dat we uit onze comfortzone moesten stappen’,  zegt William. Maar na veel te hebben gebeden, besloten ze door te zetten en daar hebben ze geen moment spijt van gehad. William vertelt: ‘Het is geweldig om hierbij betrokken te zijn en met de Bethelfamilie samen te werken. Dit is met niets te vergelijken. Sandra en ik zijn gelukkiger dan ooit!’

Ricky, een bouwprojectleider van Hawaï, kreeg een uitnodiging om als commuter bij het Warwick-project te helpen. Zijn vrouw, Kendra, wilde graag dat hij de uitnodiging zou accepteren. Maar er was iets waar ze zich terecht zorgen over maakten: het welzijn van hun elfjarige zoon, Jacob. Ze vroegen zich af of het verstandig zou zijn naar de staat New York te verhuizen en of het Jacob zou lukken zich aan een totaal nieuwe omgeving aan te passen.

‘Een van onze prioriteiten was dat we een gemeente wilden vinden met jongeren die hun best deden in de waarheid’, vertelt Ricky. ‘We wilden dat Jacob genoeg goede omgang zou hebben.’ Uiteindelijk kwamen ze in een gemeente terecht met heel weinig kinderen, maar wel enkele Bethelieten. Ricky vertelt: ‘Nadat we daar voor het eerst naar de vergadering waren geweest, vroeg ik Jacob wat hij van de nieuwe gemeente vond, vooral omdat er niemand van zijn leeftijd was. Hij antwoordde: “Maak je geen zorgen, papa. De jonge broeders van Bethel worden mijn vrienden.”’

De jonge Bethelieten zijn inderdaad echte vrienden voor Jacob geworden. Welke invloed hebben ze op hem? ‘Toen ik op een avond langs de kamer van mijn zoon liep, zag ik dat het licht nog steeds aan was’, vertelt Ricky. ‘Ik dacht dat hij zat te gamen, maar hij zat de Bijbel te lezen! Toen ik hem vroeg wat hij aan het doen was, zei hij: “Ik ben een jonge Betheliet, en ik ga de Bijbel in één jaar uitlezen.”’ Het spreekt voor zich dat Ricky en Kendra heel blij zijn, niet alleen omdat Ricky mee kan helpen bij de bouw in Warwick, maar ook omdat hun verhuizing heeft bijgedragen aan de geestelijke groei van hun zoon (Spr. 22:6).

Uiteindelijk zullen de bouwprojecten in Wallkill en Warwick worden afgerond. Degenen die zijn uitgenodigd om mee te helpen, beseffen dan ook dat hun Betheldienst tijdelijk is. Zijn deze broeders en zusters overbezorgd over waar ze na het project naartoe gaan en wat ze dan gaan doen? Helemaal niet! Velen van hen denken er hetzelfde over als twee echtparen van middelbare leeftijd uit Florida. John, een uitvoerder, en zijn vrouw, Carmen, dienen als tijdelijke vrijwilligers  in Warwick. Ze zeggen: ‘We hebben gezien hoe Jehovah tot nu toe voor onze specifieke behoeften heeft gezorgd. We zien het zo: Jehovah heeft ons hier beslist niet naartoe gehaald om ons daarna weer in de steek te laten’ (Ps. 119:116). Luis, die sprinklerinstallaties ontwerpt, en zijn vrouw, Quenia, dienen in Wallkill. Ze vertellen: ‘We hebben al gezien dat Jehovah’s gulle hand ons in materieel opzicht alles gaf wat we nodig hadden. We weten niet hoe, wanneer of waar, maar we weten wel dat hij voor ons zal blijven zorgen’ (Ps. 34:10; 37:25).

De meesten die hebben meegeholpen met de bouw in de staat New York, hadden redenen kunnen vinden om zich niet aan te bieden. Toch hebben ze gedaan waartoe Jehovah ons allemaal uitnodigt: ‘Stelt mij alstublieft (...) op de proef (...) of ik voor ulieden niet de sluizen van de hemel zal openen en werkelijk een zegen over u zal uitgieten totdat er geen gebrek meer is’ (Mal. 3:10).

Zul jij Jehovah ook ‘op de proef stellen’ en zijn rijke zegen ervaren? Bij theocratische bouwprojecten in New York en op andere locaties is veel interessant werk te doen. Bekijk gebedsvol wat jij kunt doen om te helpen. Je zult dan met eigen ogen zien hoe Jehovah je zegent (Mark. 10:29, 30).

Dale, een civiel ingenieur, en Cathy komen uit Alabama en dienen nu in Wallkill. Ze kunnen deze vorm van dienst echt aanraden: ‘Als je de moed hebt om uit je comfortzone te stappen, dan krijg je de gelegenheid Jehovah’s heilige geest aan het werk te zien.’ Hoe kun je je beschikbaar stellen? Dale zegt: ‘Vereenvoudigen, vereenvoudigen en nog eens vereenvoudigen. Je zult er echt geen spijt van krijgen!’ Gary uit North Carolina heeft dertig jaar ervaring als uitvoerder. Als een van de zegeningen van het werk in Warwick noemen hij en zijn vrouw, Maureen, de ‘ontmoetingen en samenwerking met al die geweldige broeders en zusters die hun hele leven hebben gebruikt om Jehovah op Bethel te dienen’. Gary voegt toe: ‘Om op Bethel te kunnen dienen, moet je een eenvoudig leven leiden, en dat is sowieso de beste manier om het in deze wereld vol te houden.’ Jason, die voor een elektrotechnisch installatiebedrijf heeft gewerkt, en Jennifer komen uit Illinois. Ze zeggen dat werken voor een Bethelproject in Wallkill ‘een van de dingen is die het dichtst bij het leven in de nieuwe wereld komen’. Jennifer voegt toe: ‘Het is een heerlijk gevoel dat alles wat je doet door Jehovah gewaardeerd wordt en een investering is in de toekomst die hij voor ons voorbereidt. Jehovah zorgt ervoor dat je meer krijgt dan je je kunt voorstellen.’