Ik ben geboren in Mulhouse, in het noordoosten van Frankrijk. We woonden in een arbeiderswijk die als zeer gewelddadig bekendstond. Ik herinner me veel gewelddadige ruzies tussen families in onze wijk. In onze familie werd er op vrouwen neergekeken, en hun mening telde niet. Ik leerde dat een vrouw in de keuken thuishoorde, zodat ze haar man en kinderen op hun wenken kon bedienen.

Ik had een moeilijke jeugd. Toen ik tien was, stierf mijn vader aan de gevolgen van alcoholisme. Vijf jaar later pleegde een van mijn oudere broers zelfmoord. Datzelfde jaar was ik getuige van een moord tijdens een familieruzie. Ik was compleet in shock. Mijn familie leerde me wapens te gebruiken en te vechten wanneer het maar nodig was. Ik was getraumatiseerd, liet mijn hele lichaam tatoeëren en begon alcohol te drinken.

Toen ik 16 was, dronk ik 10 tot 15 flesjes bier per dag. Al snel begon ik ook drugs te gebruiken. Om dit allemaal te kunnen betalen, verkocht ik oud ijzer en begon ik te stelen. Op mijn 17de had ik al in de gevangenis gezeten. In totaal werd ik 18 keer veroordeeld wegens diefstal en geweld.

Vanaf mijn 20ste werd de situatie nog erger. Ik rookte zo’n 20 joints per dag en gebruikte heroïne en andere illegale middelen. Meerdere keren kostte een overdosis me bijna het leven. Ik begon ook drugs te dealen en had altijd wapens bij me. Ik probeerde een keer een man neer te schieten, maar gelukkig ketste de kogel af op de gesp van zijn riem. Op mijn 24ste overleed mijn moeder en werd ik nog agressiever. Als voetgangers me zagen aankomen, werden ze bang en gingen ze aan de andere kant van de straat lopen. Ik vocht heel wat af, waardoor ik regelmatig het weekend doorbracht op het politiebureau of in het ziekenhuis terwijl mijn wonden werden gehecht.

Op mijn 28ste trouwde ik. Het zal je niet verbazen dat ik mijn vrouw respectloos behandelde. Ik beledigde en sloeg haar. We deden nooit wat samen. Ik dacht dat het genoeg was om haar te overladen met gestolen sieraden. Toen gebeurde er iets onverwachts. Mijn vrouw begon de Bijbel te onderzoeken met Jehovah’s Getuigen. Na de eerste Bijbelles stopte ze met roken, wilde ze geen gestolen geld meer aannemen en gaf ze haar sieraden terug. Ik was razend! Ik wilde niet dat ze de Bijbel onderzocht en probeerde het haar moeilijk te maken door sigarettenrook  in haar gezicht te blazen. Ook maakte ik haar belachelijk tegenover iedereen in de omgeving.

Op een avond stak ik in een dronken bui ons appartement in brand. Mijn vrouw redde mij en onze dochter van vijf uit de vlammenzee. Toen ik weer nuchter was, schaamde ik me dood. Ik had het gevoel dat God me nooit zou vergeven. Ik herinnerde me de woorden van een priester die zei dat slechte mensen naar de hel gingen. Zelfs mijn psychiater zei: ‘Er is geen weg terug voor jou. Jij bent niet meer te redden!’

Na de brand trokken we in bij mijn schoonouders. Toen de Getuigen mijn vrouw kwamen opzoeken, vroeg ik ze: ‘Kan God me al mijn zonden vergeven?’ Ze lieten me 1 Korinthiërs 6:9-11 lezen. Daar wordt gesproken over gedrag dat God veroordeelt, maar er staat ook: ‘Toch zijn sommigen van u dat geweest.’ Hierdoor besefte ik dat het mogelijk was te veranderen. De Getuigen lazen 1 Johannes 4:8 met me en verzekerden me ervan dat God van me hield. Ik voelde me zo aangemoedigd dat ik ze vroeg twee keer per week met me te studeren. Ook begon ik hun bijeenkomsten te bezoeken. Ik bad non-stop tot Jehovah.

Binnen een maand besloot ik te stoppen met drugs en alcohol. Het voelde alsof er een oorlog in mijn lichaam was uitgebroken! Ik had verschrikkelijke nachtmerries, hoofdpijn, kramp en andere ontwenningsverschijnselen. Maar tegelijkertijd merkte ik dat Jehovah mijn hand vasthield en me kracht gaf. Ik voelde me als de apostel Paulus. Hij schreef over de hulp die hij van God kreeg: ‘Voor alle dingen bezit ik de sterkte door hem die mij kracht verleent’ (Filippenzen 4:13). Uiteindelijk lukte het me ook te stoppen met roken (2 Korinthiërs 7:1).

Dankzij de Bijbel kreeg ik grip op mijn leven en verbeterde de sfeer in ons gezin. Mijn houding tegenover mijn vrouw veranderde. Ik begon haar met respect te behandelen en ging woorden gebruiken als ‘alsjeblieft’ en ‘dankjewel’. Ook werd ik een echte vader voor onze dochter. Na een jaar Bijbelstudie volgde ik het voorbeeld van mijn vrouw. Ik droeg me aan Jehovah op en werd gedoopt.

Ik ben ervan overtuigd dat de principes uit de Bijbel mijn leven hebben gered. Zelfs familieleden die geen Getuigen zijn, moeten toegeven dat ik waarschijnlijk overleden zou zijn aan het gebruik van verslavende middelen of tijdens een gevecht.

Ons gezinsleven onderging een metamorfose door wat de Bijbel leert over de verantwoordelijkheden van een echtgenoot en vader (Efeziërs 5:25; 6:4). We zijn dingen samen gaan doen, als gezin. Ik verwacht niet meer dat mijn vrouw alleen maar in de keuken staat. Ze is nu fulltimeprediker, en ik ondersteun haar daar graag bij. En zij ondersteunt mij graag bij mijn rol als ouderling.

Gods liefde en vergevingsgezindheid hebben veel invloed gehad op mijn leven. Ik praat graag over zijn eigenschappen met personen die, net als ik vroeger, als hopeloos geval worden gezien. Ik weet dat de Bijbel de kracht heeft om iedereen een goed en zinvol leven te geven. De Bijbel heeft me niet alleen geleerd om van anderen te houden en hen te respecteren, of het nu mannen of vrouwen zijn, maar ook om mezelf te respecteren.