God zei tegen Adam dat als hij van de boom zou eten, hij ‘zeker zou sterven’ (Genesis 2:17). Dat gebod zou zinloos geweest zijn als Adam sowieso oud zou worden en dood zou gaan. Adam wist dat als hij niet van de boom at, hij niet zou sterven.

Adam en Eva waren niet van die boom afhankelijk om in leven te blijven — in de tuin stonden heel veel vruchtdragende bomen (Genesis 2:9). Door niet van de boom te eten, hadden ze kunnen laten zien dat ze gehoorzaam waren aan degene aan wie ze hun leven te danken hadden en ook dat ze Gods recht erkenden om over hen te regeren.

Om te begrijpen waarom Adam en Eva stierven, moeten we eerst een gesprek analyseren dat verreikende gevolgen had. Satan de Duivel gebruikte een slang om een boosaardige leugen te vertellen. Het Bijbelverslag zegt: ‘Van alle wilde dieren op het land die Jehovah God had gemaakt, was de slang het behoedzaamst. De slang zei tegen de vrouw: “Heeft God echt gezegd dat jullie niet van alle bomen in de tuin mogen eten?”’ (Genesis 3:1)

Eva antwoordde: ‘We mogen de vruchten van de bomen in de tuin eten. Maar over de vruchten van de boom in het midden van de tuin heeft God gezegd: “Jullie mogen er niet van eten en die zelfs niet aanraken, anders zullen jullie sterven.” Daarop zei de slang tegen de vrouw: “Jullie zullen helemaal niet sterven. Want God weet dat op de dag dat jullie ervan eten, jullie ogen geopend zullen worden en jullie als God zullen zijn en kennis zullen hebben van goed en kwaad.”’ Satan beweerde dus dat Jehovah een leugenaar was die onze voorouders iets goeds onthield (Genesis 3:2-5).

Eva geloofde de slang. Ze keek naar de boom. Die was echt prachtig, de vruchten zagen er heerlijk uit! Toen plukte ze een vrucht en begon ervan te eten. ‘Daarna gaf ze er ook van aan haar man toen die bij haar was, en ook hij ging ervan eten’ (Genesis 3:6).

Het moet God veel verdriet hebben gedaan dat zijn geliefde kinderen hem opzettelijk ongehoorzaam waren. Hij zei tegen Adam: ‘Je keert terug naar de grond, want daaruit ben je genomen. Stof ben je en tot stof zul je terugkeren’ (Genesis 3:17-19). En dat gebeurde uiteindelijk ook. De Bijbel zegt: ‘In totaal leefde Adam 930 jaar en toen stierf hij’ (Genesis 5:5). Adam ging niet naar de hemel en leefde ook niet verder in de geestenwereld. Voordat Jehovah hem uit stof had gemaakt, bestond Adam niet. Dus toen hij stierf, werd hij even levenloos als het stof waaruit hij was gemaakt. Hij hield op te bestaan. Wat tragisch!

Omdat Adam en Eva opzettelijk zondigden, verloren ze hun volmaaktheid en het vooruitzicht op eeuwig leven. Ze ondergingen een fysieke verandering: ze werden onvolmaakt en zondig. Maar hun ongehoorzaamheid had niet alleen gevolgen voor hen. Ze gaven hun zondige toestand door aan hun nageslacht. Romeinen 5:12 zegt: ‘Door één mens [Adam] is de zonde in de wereld gekomen en door de zonde de dood, en zo heeft de dood zich tot alle mensen uitgebreid omdat ze allemaal hebben gezondigd.’

De Bijbel beschrijft zonde en dood als ‘de sluier die alle volken omhult, de bedekking die over alle volken heen geweven is’ (Jesaja 25:7). Die sluier omhult de mensheid als een giftige wolk waar geen ontkomen aan is. Het is zoals de Bijbel zegt: ‘In Adam sterft iedereen’ (1 Korinthiërs 15:22). De apostel Paulus stelde dan ook de vraag: ‘Wie zal mij bevrijden van het lichaam dat deze dood ondergaat?’ (Romeinen 7:24) Is er iemand die dat zou kunnen?