EERSTE-EEUWSE christenen deden veel moeite om zo veel mogelijk mensen met het ‘goede nieuws van het koninkrijk’ te bereiken (Matth. 24:14). Sommige reisden zelfs naar andere landen. De apostel Paulus bijvoorbeeld ging naar het gebied dat nu Turkije is en predikte daar intensief tijdens zijn zendingsreizen. * Zo’n 2000 jaar later werd er in Turkije opnieuw intensief gepredikt: in 2014 werd er een speciale predikingscampagne georganiseerd. Waarom? En wie deden eraan mee?

Er zijn meer dan 2800 verkondigers in Turkije, maar het land heeft een bevolking van 79 miljoen. Dat betekent dat er een verhouding is van 1 verkondiger op ongeveer 28.000 inwoners. Je kunt je voorstellen dat de verkondigers nog maar een klein gedeelte van de bevolking van dit land hebben kunnen bereiken. Het doel van de speciale predikingscampagne was om in een korte tijd zo veel mogelijk mensen te bereiken. Ongeveer 550 Turkssprekende broeders en zusters uit andere landen reisden naar Turkije om tijdens de campagne samen met de plaatselijke verkondigers te prediken. Wat is er bereikt?

Het was een groot getuigenis. Een gemeente in Istanbul schrijft: ‘Als mensen ons zagen, vroegen ze: “Is hier soms een speciaal congres? We zien overal Jehovah’s Getuigen!”’ Een gemeente in Izmir schrijft: ‘Een man die bij een taxistandplaats werkte, vroeg aan een plaatselijke ouderling: “Wat is er aan de hand? Hebben jullie je activiteiten opgeschroefd?”’ De campagne bleef dus niet onopgemerkt.

De buitenlandse broeders en zusters genoten enorm van het predikingswerk. Steffen uit Denemarken zegt: ‘Elke dag kon ik tot mensen prediken die nog nooit over Jehovah hadden gehoord. Ik had het gevoel dat ik echt Jehovah’s naam bekendmaakte.’ Jean-David uit Frankrijk schrijft: ‘We konden urenlang in één straat prediken. Het was geweldig! De meeste mensen hadden nog nooit van Jehovah’s Getuigen gehoord. Bij bijna elke deur konden we een gesprek beginnen, een van onze filmpjes laten zien en lectuur achterlaten.’

 De 550 deelnemers verspreidden in maar twee weken tijd ongeveer 60.000 stuks lectuur! Er is door middel van de campagne echt een groot getuigenis gegeven.

De ijver van de broeders en zusters nam toe. Door de campagne werden de plaatselijke broeders en zusters gemotiveerd om meer te doen in de dienst. Velen begonnen over de volletijddienst na te denken. In de 12 maanden na de campagne nam het aantal gewone pioniers in Turkije zelfs met 24 procent toe.

De campagne had ook een positief effect op de prediking van de buitenlandse broeders en zusters, zelfs toen ze weer thuis waren. Şirin uit Duitsland schrijft: ‘De broeders en zusters in Turkije doen veel aan informeel getuigenis. Ik durfde dat niet zo goed, omdat ik nogal verlegen ben. Maar dankzij de speciale campagne, het voorbeeld van de plaatselijke Getuigen en veel gebeden kon ik doen wat ik eerder niet kon. Ik predikte zelfs in de metro en kon veel traktaten afgeven! Nu ben ik minder verlegen dan voorheen.’

‘Mijn prediking is erdoor verbeterd’, zegt Johannes uit Duitsland. ‘De Getuigen in Turkije willen de waarheid met zo veel mogelijk mensen delen. Ze geven getuigenis wanneer het maar kan. Ik besloot in Duitsland hetzelfde te doen. Nu predik ik echt tot meer mensen dan voorheen.’

‘Deze campagne heeft veel invloed gehad op mijn dienst. Ik ben nu moediger en vertrouw meer op Jehovah’, zegt Zeynep uit Frankrijk.

De onderlinge band werd versterkt. De liefde en eenheid onder de broeders en zusters uit verschillende landen heeft diepe indruk gemaakt. ‘We “proefden” de gastvrijheid van de broeders en zusters’, zegt Jean-David die eerder is genoemd. Hij voegt eraan toe: ‘We werden vrienden en ze behandelden ons als deel van hun familie. Ze stelden hun huis voor ons open. Ik wist dat we een internationale broederschap waren; dat had ik al vaak in onze lectuur gelezen. Maar nu maakte ik het zelf mee. Ik ben er nog nooit zo trots op geweest dat ik bij Jehovah’s  aanbidders mag horen, en ik dank hem voor dit prachtige voorrecht.’

‘Of je nu uit Denemarken, Duitsland, Frankrijk of Turkije kwam, we waren allemaal één familie. Het was alsof Jehovah alle landsgrenzen had uitgegumd’, zegt Claire uit Frankrijk.

Stéphanie uit Frankrijk voegt eraan toe: ‘De speciale campagne heeft ons geleerd hoe het komt dat we eenheid hebben: het heeft niet te maken met taal of cultuur, maar met het feit dat we allemaal van Jehovah houden.’

Veel van de buitenlandse broeders en zusters begonnen erover na te denken naar Turkije te verhuizen om te helpen bij al het werk dat daar nog gedaan moet worden. Velen zijn al verhuisd. Wat doen die need-greaters goed werk!

In één gebied was er bijvoorbeeld een kleine geïsoleerde groep van 25 verkondigers. Jarenlang was daar maar één ouderling. Je kunt je wel voorstellen hoe blij de verkondigers waren toen in 2015 zes need-greaters uit Duitsland en Nederland naar Turkije verhuisden om hen te ondersteunen!

Wat zeggen need-greaters die al een tijdje in Turkije dienen over hun leven daar? Hoewel het niet altijd makkelijk is, geeft hun leven als need-greater veel voldoening. Bekijk de volgende uitspraken eens.

‘Weinig spullen hebben geeft me een gevoel van vrijheid en stelt me in staat me te focussen op de belangrijkste dingen’, zegt Federico, een getrouwde broeder van begin 40 uit Spanje. Zou hij zo’n leven aanraden aan anderen? ‘Absoluut!’, zegt hij. ‘Als je naar het buitenland verhuist met het doel mensen te helpen Jehovah te leren kennen, vertrouw je jezelf eigenlijk aan hem toe. Je voelt Jehovah’s zorg sterker dan ooit.’

‘Het geeft ons enorm veel voldoening om Jehovah als het ware in de frontlinie te dienen en de waarheid te delen met zo veel mensen die de boodschap  voor het eerst horen’, zegt Rudy, een getrouwde broeder van eind 50 uit Nederland. ‘Het maakt me zo blij om te zien hoe gelukkig het mensen maakt als ze de waarheid aanvaarden.’

Sascha, een getrouwde broeder van begin 40 uit Duitsland, zegt: ‘Elke keer dat ik in de velddienst ben, ontmoet ik mensen die de waarheid voor de allereerste keer horen. Het geeft heel veel voldoening om zulke mensen de mogelijkheid te geven Jehovah te leren kennen.’

Atsuko, een getrouwde zuster van midden 30 uit Japan, zegt: ‘Vroeger wilde ik altijd dat Armageddon zo snel mogelijk zou komen. Maar na mijn verhuizing naar Turkije dank ik Jehovah dat hij nog steeds geduldig is. Hoe meer ik zijn leiding zie, hoe meer ik mijn band met hem wil versterken.’

Alisa, een zuster van begin 30 uit Rusland, zegt: ‘Jehovah op deze manier dienen, helpt me te proeven van al zijn goedheid’ (Ps. 34:8). Ze voegt eraan toe: ‘Hij is niet alleen mijn Vader, maar ook een goede Vriend die ik onder verschillende omstandigheden beter leer kennen. Ik maak constant gelukkige momenten en geweldige ervaringen mee, en ik word enorm gezegend!’

Dankzij de speciale predikingscampagne in Turkije heeft het goede nieuws veel meer mensen bereikt. Toch is er nog steeds een uitgestrekt gebied waar nog nooit is gepredikt. Elke dag ontmoeten need-greaters in Turkije mensen die nog nooit over Jehovah hebben gehoord. Zou jij in zo’n gebied willen prediken? Zo ja, dan geven we je de volgende aanmoediging: ‘Slaat uw ogen op en ziet de velden, dat ze wit zijn om geoogst te worden’ (Joh. 4:35). Kun jij helpen in een deel van de wereld waar de velden ‘wit zijn om geoogst te worden’? Neem dan nu al praktische stappen om dat doel te bereiken. Eén ding is zeker: als je meer doet om het goede nieuws tot in ‘de verst verwijderde streek der aarde’ te prediken, zul je enorm gezegend worden! — Hand. 1:8.