Dat de 70 discipelen er niet bij waren toen Jezus het Avondmaal instelde, is geen reden om aan te nemen dat hij ze niet meer goedkeurde of dat ze hem in de steek hadden gelaten. Jezus wilde bij die gelegenheid gewoon alleen zijn met zijn apostelen.

Zowel de 12 als de 70 hadden Jezus’ goedkeuring. Van al zijn discipelen koos hij er 12 uit die hij apostelen noemde (Luk. 6:12-16). In Galilea ‘riep hij de twaalf bij elkaar’ en ‘zond hij ze uit om Gods Koninkrijk te prediken en zieken te genezen’ (Luk. 9:1-6). Later wees hij in Judea ‘70 anderen aan en stuurde die twee aan twee voor zich uit’ (Luk. 9:51; 10:1). Jezus had dus in verschillende gebieden volgelingen die zijn boodschap bekendmaakten.

Joden die een discipel van Jezus werden vierden nog steeds elk jaar het Pascha, waarschijnlijk met hun familie (Ex. 12:6-11, 17-20). Kort voordat Jezus zou sterven, ging hij met zijn apostelen naar Jeruzalem. Maar hij organiseerde geen groot paschafeest met al zijn discipelen uit Judea, Galilea en Perea. Het lijkt erop dat Jezus het Pascha met alleen zijn apostelen wilde vieren. Hij zei tegen ze: ‘Ik heb er echt naar verlangd om deze paschamaaltijd met jullie te eten vóór mijn lijden’ (Luk. 22:15).

Jezus had hier een goede reden voor. Hij zou al gauw sterven als ‘het Lam van God dat de zonde van de wereld wegneemt’ (Joh. 1:29). Dit moest gebeuren in Jeruzalem, waar al heel lang offers aan God werden gebracht. Het paschalam herinnerde aan de bevrijding van de Israëlieten uit Egypte. Maar Jezus’ offer zou veel meer betekenen. Het zou voor de hele mensheid bevrijding van zonde en de dood mogelijk maken (1 Kor. 5:7, 8). Dankzij Jezus’ offer konden de twaalf deel worden van het fundament van de christelijke gemeente (Ef. 2:20-22). Het is interessant dat de heilige stad Jeruzalem ‘12 fundamentstenen’ heeft waarop ‘de 12 namen van de 12 apostelen van het Lam’ geschreven staan (Openb. 21:10-14). De trouwe apostelen zouden dus een belangrijke rol spelen in het realiseren van Gods doel. Daarom is het niet zo vreemd dat Jezus bij hen wilde zijn tijdens dat laatste Pascha en wat daar direct op volgde, het Avondmaal.

De 70 en de andere discipelen waren die avond niet bij Jezus. Maar alle discipelen die trouw waren zouden voordeel hebben van het Avondmaal dat Jezus instelde. Iedereen die uiteindelijk werd gezalfd, zou worden opgenomen in het verbond voor een koninkrijk, waar Jezus het die avond met de apostelen over had (Luk. 22:29, 30).