BIJNA tweeduizend jaar geleden stierf tijdens het Joodse Pascha in het jaar 33 van onze jaartelling een onschuldige man met het doel anderen leven te geven. Wie was dat? Jezus van Nazareth. En wie kunnen voordeel trekken van die bewonderenswaardige daad? De hele mensheid. Een bekend Bijbelvers vat dit levensreddende offer als volgt samen: „God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.” — Johannes 3:16, De Nieuwe Bijbelvertaling.

Hoewel velen deze Bijbeltekst kennen, weten maar weinig mensen wat de betekenis ervan is. Ze vragen zich af: Waarom hebben we Christus’ offer nodig? Hoe kan de dood van één man de mensheid bevrijden van het lot van eeuwige dood? De Bijbel geeft hierop duidelijke en bevredigende antwoorden.

Sommigen geloven dat de mens geschapen is om een korte tijd op aarde te leven, moeilijkheden mee te maken, enig geluk te ervaren en dan te sterven en naar een beter oord te gaan. Volgens die denkwijze maakt de dood deel uit van Gods voornemen voor de mensheid. Maar de Bijbel zegt dat de mensen om een andere reden door de dood worden getroffen: „Daarom, zoals door één mens de zonde de wereld is binnengekomen en door de zonde de dood, en aldus de dood zich tot alle mensen heeft uitgebreid omdat zij allen gezondigd hadden” (Romeinen 5:12). Dit vers laat zien dat mensen sterven als gevolg van zonde, maar dat „één mens” die fatale gevolgen van de zonde over de mensheid heeft gebracht. Wie was dat dan?

The World Book Encyclopedia merkt op dat de meeste wetenschappers geloven dat alle mensen dezelfde oorsprong hebben, en de Bijbel zegt duidelijk wat die oorsprong is: „één mens”. In Genesis 1:27 lezen we: „God ging ertoe over de mens te scheppen naar zijn beeld, naar Gods beeld schiep hij hem; als man en als vrouw schiep hij hen.” De Bijbel zegt dus dat het eerste mensenpaar de kroon op de schepping van de almachtige God was.

Het Genesisverslag geeft verdere details over het menselijk leven nadat Jehovah God de eerste mens had geschapen. Het is veelbetekenend dat het verslag nergens zegt dat God melding  maakt van de dood, behalve als Hij het heeft over de consequenties van ongehoorzaamheid (Genesis 2:16, 17). Hij wilde dat mensen gelukkig, gezond en eeuwig in een paradijs op aarde zouden leven. Hij wilde niet dat ze zouden lijden door de gevolgen van ouderdom en uiteindelijk de dood. Hoe is de dood dan over de mensheid gaan regeren?

Genesis hoofdstuk 3 vertelt hoe het eerste mensenpaar er bewust voor koos hun Levengever, Jehovah God, ongehoorzaam te zijn. Dus voerde God de straf uit die hij van tevoren had bekendgemaakt. Hij had tegen de mens gezegd: „Stof zijt gij en tot stof zult gij terugkeren” (Genesis 3:19). En in overeenstemming met deze woorden zijn die twee ongehoorzame mensen uiteindelijk gestorven.

De schadelijke gevolgen troffen echter niet alleen het eerste mensenpaar. Hun ongehoorzaamheid sloeg ook voor hun nakomelingen het vooruitzicht op volmaakt leven de bodem in. Die nog ongeboren mensen waren in Jehovah’s voornemen opgenomen toen hij tegen Adam en Eva zei: „Weest vruchtbaar en wordt tot velen en vult de aarde en onderwerpt haar, en hebt de vissen der zee en de vliegende schepselen van de hemel en elk levend schepsel dat zich op de aarde beweegt, in onderworpenheid” (Genesis 1:28). Na verloop van tijd zou de menselijke familie de aarde vullen en een heel gelukkig leven leiden zonder ooit te hoeven sterven. Maar „één mens”, hun voorvader, Adam, verkocht hen als slaven, met de dood als onvermijdelijke afloop. De apostel Paulus, een nakomeling van de eerste mens, schreef: „Ik ben vleselijk, verkocht onder de zonde.” — Romeinen 7:14.

Net zoals vandalen in recenter tijd kunstwerken van onschatbare waarde hebben beschadigd, heeft Adam door te zondigen ernstige schade toegebracht aan Gods schitterende schepping, de mensheid. Adams kinderen kregen zelf kinderen, kleinkinderen enzovoorts. Elke volgende generatie werd geboren, groeide op, kreeg kinderen en stierf uiteindelijk. Waarom zijn ze gestorven? Omdat ze allemaal van Adam afstamden. De Bijbel zegt dat „door de overtreding van één mens velen zijn gestorven” (Romeinen 5:15). Ziekte, ouderdom, de neiging om slechte dingen te doen en de dood zelf zijn de droevige gevolgen van Adams verraad van zijn eigen familie. En wij behoren allemaal tot die familie.

In zijn brief aan de christenen in Rome schreef Paulus over de beklagenswaardige toestand van onvolmaakte mensen — met inbegrip van hemzelf — en de frustrerende strijd tegen de gevolgen van de zonde. Hij zei: „Ellendig mens die ik  ben! Wie zal mij verlossen van het lichaam dat deze dood ondergaat?” Dat is een goede vraag, want wie zou Paulus en alle anderen die daarnaar verlangen kunnen bevrijden van slavernij aan zonde en de dood? Paulus gaf zelf het antwoord: „God zij gedankt door bemiddeling van Jezus Christus, onze Heer!” (Romeinen 7:14-25) Onze Schepper heeft voorzieningen getroffen om ons te bevrijden door bemiddeling van zijn Zoon, Jezus Christus.

Jezus beschreef welke rol hij speelt in de bevrijding van de mensheid van dodelijke slavernij aan de zonde. Hij zei dat de Zoon des mensen gekomen was „om te dienen en zijn leven te geven als losgeld voor velen” (Mattheüs 20:28, NBV). Hoe dient Jezus’ leven als losprijs? Hoe is zijn dood tot ons voordeel?

De Bijbel beschrijft Jezus als een persoon „zonder zonde” en „afgescheiden van de zondaars”. Jezus is zijn hele leven gehoorzaam geweest aan Gods Wet (Hebreeën 4:15; 7:26). Zijn dood was daarom niet het gevolg van zonde en ongehoorzaamheid zoals in het geval van Adam (Ezechiël 18:4). Integendeel, Jezus aanvaardde een dood die hij niet verdiende om de wil van zijn Vader te volbrengen: de mensheid redden van zonde en de dood. Zoals gezegd, was Jezus bereid naar de aarde te komen om zijn leven te geven als losprijs voor velen. Jezus was bereid ’voor iedereen de dood te smaken’, en dat was een ongeëvenaarde daad van liefde. — Hebreeën 2:9.

Het leven dat Jezus als offer gaf, was precies gelijk aan het leven dat Adam verbeurde toen hij zondigde. Wat was het gevolg van Jezus’ dood? Jehovah aanvaardde dat offer als „een overeenkomstige losprijs voor allen” (1 Timotheüs 2:6). In feite gebruikte God de waarde van Jezus’ leven om de mensheid terug te kopen of vrij te kopen van slavernij aan zonde en de dood.

Deze grote daad van liefde van onze Schepper wordt herhaaldelijk in de Bijbel genoemd. Paulus herinnerde de christenen eraan dat ze ’met een prijs waren gekocht’ (1 Korinthiërs 6:20; 7:23). Petrus schreef dat God geen goud of zilver maar het bloed van zijn Zoon gebruikte om christenen te bevrijden van een leven dat onvermijdelijk tot de dood leidt (1 Petrus 1:18, 19). Door Christus’ loskoopoffer heeft Jehovah regelingen getroffen om de mensen te bevrijden van de eeuwige dood.

Over de verstrekkende voordelen van Christus’ offer schreef de apostel Johannes: „Hij [Jezus] is een zoenoffer voor onze zonden, echter niet alleen voor de onze, maar ook voor die van de gehele wereld” (1 Johannes 2:2). Christus’ offer is dus beschikbaar voor alle mensen. Betekent dit dat iedereen automatisch voordeel trekt van deze onschatbare voorziening? Nee. Denk maar eens aan de reddingsactie die in het vorige artikel werd beschreven. De reddingswerkers  lieten een kooi zakken, maar alle mijnwerkers die vastzaten, moesten wel zelf in die kooi stappen. Zo kunnen degenen die voordeel willen trekken van Christus’ loskoopoffer ook niet gewoon wachten op Gods zegen. Ze moeten actie ondernemen.

Welke actie verlangt God? Johannes 3:36 vertelt ons: „Hij die geloof oefent in de Zoon, heeft eeuwig leven; hij die de Zoon ongehoorzaam is, zal het leven niet zien, maar de gramschap Gods blijft op hem.” God vraagt van ons dat we geloof stellen in Christus’ loskoopoffer. Er is echter nog een vereiste: „Hierdoor weten wij dat wij hem hebben leren kennen, namelijk indien wij zijn geboden blijven onderhouden” (1 Johannes 2:3). Het is duidelijk dat geloof in Christus’ loskoopoffer en gehoorzaamheid aan Christus’ geboden de belangrijkste factoren zijn om van zonde en de dood bevrijd te kunnen worden.

Eén belangrijke manier om te laten zien dat we geloof stellen in Jezus’ loskoopoffer, is dankbaarheid te tonen voor zijn dood door die te herdenken, zoals hij heeft geboden. Voordat Jezus stierf, stelde hij een symbolische maaltijd in voor zijn getrouwe apostelen en vertelde hij hun: „Blijft dit tot een gedachtenis aan mij doen” (Lukas 22:19). Jehovah’s Getuigen hechten bijzonder veel waarde aan hun vriendschap met de Zoon van God en gehoorzamen dat gebod dan ook. Dit jaar zal de herdenking van de dood van Jezus Christus plaatsvinden op zaterdag 22 maart, na zonsondergang. We nodigen u van harte uit die speciale bijeenkomst bij te wonen en daarmee gevolg te geven aan Jezus’ gebod. Jehovah’s Getuigen bij u in de buurt zullen u graag informeren over de tijd en plaats van deze herdenking. Tijdens deze viering zult u meer te weten komen over de dingen die u moet doen om door het offer van Christus bevrijd te worden van de dodelijke gevolgen van Adams zonde.

Er zijn tegenwoordig maar weinig mensen die het grootse offer dat hun Schepper en zijn Zoon hebben gebracht om hen van de vernietiging te redden, volledig naar waarde schatten. Degenen die er geloof in stellen, ervaren een speciaal soort geluk. Petrus schreef over zijn medechristenen: ’Gij oefent geloof in hem en verheugt u zeer met een onuitsprekelijke en verheerlijkte vreugde, daar gij het einddoel van uw geloof ontvangt, de redding van uw ziel’ (1 Petrus 1:8, 9). Door liefde voor Jezus Christus te ontwikkelen en geloof te stellen in zijn loskoopoffer, kunt u nu in uw leven veel vreugde ervaren en uitzien naar bevrijding van zonde en de dood.