Wist u dit?

Wat vond God ervan dat er onder de Israëlieten aan astrologie werd gedaan?

Volgens een woordenboek is astrologie „de studie van de bewegingen van de planeten, zon, maan en sterren in de overtuiging dat die bewegingen van invloed kunnen zijn op het leven van mensen”. Terwijl de aarde elk jaar een baan om de zon beschrijft, lijkt het vanaf de aarde gezien of de stand van de sterrenbeelden verandert. Sinds oude tijden hebben mensen die veranderingen waargenomen en er grote betekenis aan toegekend.

De astrologie heeft waarschijnlijk haar oorsprong gevonden bij de vroege Babyloniërs, die de sterren en sterrenbeelden aanbaden. Toen de Israëlieten van de ware aanbidding afdwaalden, gingen ze die vorm van aanbidding beoefenen. Tegen de tijd van de Judese koning Josia werd astrologie alom in het land beoefend. Gods kijk op de kwestie was duidelijk. Eeuwen voordien had de mozaïsche wet de aanbidding van sterren op straffe des doods verboden (Deuteronomium 17:2-5).

Een van de maatregelen die koning Josia nam om de religieuze gebruiken van de Judeeërs te hervormen, was een verbod op offers „aan de zon en aan de maan en aan de sterrenbeelden van de dierenriem en aan heel het heerleger van de hemel”. De koning nam die stap, zegt het Bijbelverslag, omdat hij ’Jehovah wilde volgen en zijn geboden wilde onderhouden’ (2 Koningen 23:3-5). Daarmee heeft hij zelfs mensen in deze tijd die God „met geest en waarheid” willen aanbidden, het voorbeeld gegeven (Johannes 4:24).

Wie waren de „Zonen van Zeus” die in Handelingen 28:11 worden genoemd?

Het Bijbelboek Handelingen vermeldt dat toen de apostel Paulus op weg was naar Rome, hij van Malta naar Puteoli op een boot voer die het schegbeeld „Zonen van Zeus” droeg (Handelingen 28:11). Die afbeelding was in de oudheid populair bij zeelieden en reizigers.

Volgens de Griekse en de Romeinse mythologie had Zeus (ook Jupiter genoemd) bij Leda twee zoons, de tweeling Castor en Pollux. Die „Zonen van Zeus” golden onder meer als bekwame zeelieden die wind en golven konden beheersen. Ze werden dan ook vereerd als beschermgoden van de zeevaarders. Reizigers brachten offers aan hen en smeekten tijdens stormen hun bescherming af. Algemeen werd geloofd dat de tweelinggoden zichzelf en hun beschermende krachten manifesteerden in de vorm van het sint-elmusvuur, een elektrisch schijnsel dat zich soms tijdens een storm aan de masten van schepen voordoet.

De verering van Castor en Pollux was onder de Grieken en Romeinen wijdverbreid, en in een oude bron wordt speciaal vermeld dat ze in het Noord-Afrikaanse district rond Cyrene voorkwam. De in Handelingen genoemde boot was afkomstig uit het nabijgelegen Alexandrië in Egypte.

[Illustratie op blz. 9]

Babylonische stèle waarop koning Nazimaruttasj afgebeeld staat met sterrenbeelden

[Illustratie op blz. 9]

Denarius met een afbeelding van de „Zonen van Zeus”, 114/113 v.G.T.

[Illustratieverantwoording op blz. 9]

Stela: Réunion des Musées Nationaux/Art Resource, NY; coin: Courtesy Classical Numismatic Group, Inc./cngcoins.com