De schatten van Midden-Amerika’s grootste meer

NICARAGUA mag dan niet zo’n groot land zijn, het kan bogen op het grootste binnenmeer van Midden-Amerika: het Meer van Nicaragua. Het is interessant dat dit misschien het enige zoetwatermeer is waarin typische zeevissen als haaien, zwaardvissen en tarpons voorkomen. Wetenschappers geloven dat het meer ooit een baai is geweest die vanaf de Grote Oceaan toegankelijk was, maar dat die toegang door vulkanische activiteit werd afgesneden. Toen het water minder zout werd, pasten de vissen zich aan hun nieuwe omgeving aan.

Het meer, dat ongeveer 160 kilometer lang en op het breedste punt ongeveer 70 kilometer breed is, ligt zo’n 30 meter boven zeeniveau. Van de ruim vierhonderd eilanden in het meer liggen er ongeveer driehonderd rond het Aseseschiereiland bij de stad Granada aan de noordelijke punt van het meer. Die eilandengroep wordt Las Isletas genoemd.

Midden in het meer bevindt zich het grootste eiland, Isla de Ometepe. Het is ongeveer 25 bij 13 kilometer en bestaat uit twee vulkanen die door een smalle strook land met elkaar verbonden zijn. De opvallend symmetrische kegel van de Concepción, de grootste van de twee vulkanen, verheft zich tot een hoogte van 1610 meter. De vulkaan is nog actief en beheerst de noordkant van het eiland. De andere vulkaan, de 1394 meter hoge Madera, is een slapende vulkaan. De hellingen van de Madera zijn dichtbegroeid en in de krater bevindt zich een in nevelen gehuld meer.

Het Meer van Nicaragua is een toeristische trekpleister. De toeristen komen om de prachtige tropische natuur en de vele overblijfselen van oude beschavingen te zien. Maar het Meer van Nicaragua kent nog andere schatten die het waard zijn ontdekt te worden.

Een gemeenschap op het water

De eilandengroep Las Isletas heeft een rijke tropische flora en fauna. In de weelderige wouden die het grootste deel van deze vulkanische eilandjes bedekken, bloeien exotische bloemen. Langs de kust houden zich prachtige watervogels op, zoals kleine blauwe reigers, grote zilverreigers, visarenden, slangenhalsvogels en aalscholvers. Aan de rand van de jungle hangen de nesten van de Montezuma-oropendola’s (grote kastanjekleurige vogels) aan de reusachtige bomen gevaarlijk heen en weer te slingeren in de bries die van het meer komt.

Sommige eilanden zijn bewoond. Behalve de huizen van de plaatselijke vissers staan er vakantiewoningen van de rijken. Er zijn ook  scholen en een begraafplaats, en verder restaurants en bars. De archipel lijkt op een dorp, een gemeenschap op het water.

Elke ochtend vaart een blauw met witte boot van het ene eiland naar het andere om kinderen op te halen voor school. Een kano met groente en fruit die als drijvende winkel dienstdoet, gaat van eiland naar eiland. Het is heel gewoon om mannen hun visnetten te zien uitzetten en vrouwen kleding te zien wassen in het meer.

Ook Jehovah’s Getuigen zijn actief op de eilanden. Ze bezoeken de bewoners per boot om met hen over het goede nieuws van Gods koninkrijk te spreken (Mattheüs 24:14). De bijzondere aard van het gebied stelde hen voor een probleem: waar konden ze hun bijeenkomsten houden, waarop Gods Woord, de Bijbel, bestudeerd wordt? De Getuigen kwamen met een ingenieuze oplossing om het Bijbelse gebod om ’het onderling vergaderen niet na te laten’ toch te kunnen gehoorzamen: de eerste drijvende Koninkrijkszaal van Nicaragua! — Hebreeën 10:25.

Een drijvende Koninkrijkszaal

Een pioniersechtpaar (pioniers zijn Getuigen die het grootste deel van hun tijd aan de prediking besteden), verhuisde in november 2005 naar Las Isletas. Een paar maanden later waren ze aangenaam verrast toen er bij de jaarlijkse herdenking van Christus’ dood, waarvoor ze de plaatselijke bevolking hadden uitgenodigd, 76 personen aanwezig waren. Dat overtuigde hen van de noodzaak in dat gebied geregeld christelijke bijeenkomsten te houden. Toen het moeilijk bleek een geschikte locatie voor zulke vergaderingen te vinden, kwamen ze op een ander idee. Waarom zouden ze geen drijvende Koninkrijkszaal bouwen die naar verschillende plekken kon worden gesleept die voor de eilanders makkelijk bereikbaar waren?

Dat ondernemende echtpaar, dat nog nooit van hun leven iets had ontworpen of gebouwd dat moest drijven, ging aan de slag. Een maand lang werkten ze met nog zes anderen aan het project. De nieuwe vergaderplaats moest een eenvoudig vlot worden. Het zou bestaan uit een twaalftal 150 litervaten die voor de drijfkracht met perslucht gevuld waren en door frames van aan elkaar gelaste stalen pijpen werden bijeengehouden. Daarbovenop kwam een multiplex vloer, en een zeildoek zou als dak dienen. Elke avond baden de werkers voor het  project omdat ze niet zeker wisten of het zou lukken. En ja hoor, de zaal bleef drijven!

Op 10 juni 2006 werd de eerste openbare vergadering in de nieuwe Koninkrijkszaal gehouden. De volgende dag werd de zaal naar de andere kant van de archipel gesleept om dezelfde vergadering te houden voor de mensen daar. Het totale aantal aanwezigen op die twee vergaderingen was 48, ondanks het feit dat sommigen meer dan een halfuur door de jungle hadden moeten lopen om er te zijn. Iedereen was opgetogen dat ze nu over een eigen plaats van aanbidding beschikten!

De vergaderingen in die Koninkrijkszaal hebben beslist een eigen karakter. Terwijl de spreker zijn lezing houdt, kan het publiek op de achtergrond de golven zachtjes tegen de rotsen horen klotsen, en af en toe brult er in de verte een aap. De zaal werd al snel een bekend beeld voor de eilandbewoners: ze zwaaiden als ze hem langs zagen komen wanneer hij van de ene plaats naar de andere werd gesleept. Elke week komen meer dan twintig mensen naar de drijvende Koninkrijkszaal voor christelijke omgang en Bijbels onderwijs. Die zaal is echt een schat gebleken!

Op Isla de Ometepe

Zo’n vijftig kilometer ten zuiden van Granada ligt Isla de Ometepe. Het eiland is vanwege zijn schitterende natuur en zijn vruchtbare grond van oudsher een geliefd oord om te wonen. Hier zijn zelfs de vroegste sporen van landbouw in Nicaragua gevonden. Tegenwoordig wonen er zo’n 42.000 mensen op Ometepe. Ze houden zich bezig met visserij en de teelt van mais, bananen, koffie en andere gewassen. Ook dit eiland heeft een schitterende fauna. Er zijn zwermen krijsende papegaaien, grote ekstergaaien die met hun blauw-witte verenkleed pronken terwijl ze tussen de bomen heen en weer schieten, en de bij velen geliefde gewone kapucijnapen met hun witte snoeten.

Ook de bewoners van Isla de Ometepe worden door de predikers van het goede nieuws van Gods koninkrijk niet vergeten. In 1966 waren er op het eiland acht gedoopte Getuigen, inmiddels zijn dat er 183, in vier bloeiende gemeenten. Elke gemeente heeft zijn eigen, gunstig gelegen Koninkrijkszaal. Tegenwoordig is er één Getuige op elke 230 eilandbewoners.

De Getuigen op Isla de Ometepe hebben in de loop van de tijd ook wel moeilijkheden te verduren gehad. Zo hebben tegenstanders in 1980 de Koninkrijkszaal in Mérida in de as gelegd. In 1984 werd er een andere zaal neergezet. Die bleef in gebruik tot 2003, toen er tot grote vreugde van de zestig leden van de plaatselijke gemeente een mooie nieuwe Koninkrijkszaal gebouwd werd.

De Koninkrijkszaal in Moyogalpa werd zo ontworpen dat er ook grotere bijeenkomsten gehouden kunnen worden als dat nodig is. Het dak loopt aan de achterkant van de zaal nog een stuk door, en daaronder is een podium gebouwd. Vanaf het podium tot achter op het grondstuk staan stoelen in de schaduw van een overkapping. Hier kunnen plaatselijke Getuigen en hun vrienden van rondom het meer periodiek bijeenkomen voor grotere vergaderingen. Het Meer van Nicaragua is een geschikte plek om tijdens die vergaderingen nieuwe discipelen van Jezus Christus te dopen (Mattheüs 28:19).

Zullen de schatten behouden blijven?

Het Meer van Nicaragua heeft altijd onaantastbaar geleken, misschien vanwege zijn omvang. Maar nu heeft het bescherming nodig. Het water wordt vervuild door lozingen van de landbouw en de industrie en door van ontbost land afkomstig sediment.

Of de inspanningen van plaatselijke bewoners en de regering echt iets aan de situatie kunnen verbeteren, valt nog te bezien. De Schepper zal er hoe dan ook op toezien dat alle schatten van de aarde, met inbegrip van de glinsterende meren, de prachtige eilanden en de magnifieke fauna, als een erfenis voor gehoorzame mensen behouden blijven. „De rechtvaardigen, díé zullen de aarde bezitten,” zegt de Bijbel, „en zij zullen er eeuwig op verblijven” (Psalm 37:29).

[Illustratie op blz. 26]

Een drijvende Koninkrijkszaal voor Bijbelse vergaderingen