„Neem uw zoon op”
Nader dicht tot God
„Neem uw zoon op”
DE DOOD van een kind is een van de pijnlijkste verliezen die een mens kan meemaken. Jehovah God is bij machte zulke verliezen ongedaan te maken. Dat weten we doordat hij enkele mannen uit Bijbelse tijden in staat heeft gesteld de doden op te wekken. Bij één geval, dat in 2 Koningen 4:8-37 opgetekend staat, ging het om de opwekking van een jongetje door de profeet Elisa.
Het verhaal ontvouwt zich in de stad Sunem. Een onvruchtbare vrouw en haar man zijn goed voor Elisa; ze voorzien hem geregeld van voedsel en onderdak. Op een dag zegt de dankbare profeet tegen de vrouw: „Volgend jaar op deze bestemde tijd zult gij een zoon omhelzen.” De dag die ze nooit meer verwacht had mee te maken breekt ten slotte aan, en zoals Elisa had voorzegd, schenkt ze het leven aan een jongetje. Helaas is haar vreugde van korte duur. Een paar jaar later krijgt de jongen als hij op het veld is verschrikkelijke hoofdpijn en wordt hij naar huis gebracht, waar hij ’op de knieën van zijn moeder’ sterft (vers 16, 19, 20). De diepbedroefde moeder tilt het lijfje op en legt het zachtjes op het rustbed waar de profeet zo vaak geslapen heeft.
Onverwijld en met toestemming van haar man onderneemt ze de tocht van zo’n dertig kilometer naar de berg Karmel om Elisa te bezoeken. Als ze hem daar treft, begint ze niet te jammeren of te huilen of op andere manieren haar intense verdriet te uiten. Hoe komt dat? Heeft ze gehoord dat Elia, Elisa’s voorganger, de zoon van een weduwe weer tot leven heeft gewekt? (1 Koningen 17:17-23) Gelooft de Sunamitische dat Elisa hetzelfde voor haar zoontje zou kunnen doen? Hoe dan ook, ze weigert huiswaarts te keren voordat Elisa erin toestemt met haar mee te gaan.
In Sunem aangekomen gaat Elisa in zijn eentje de kamer binnen die hij zo goed kent en ziet hij het levenloze lichaam „op zijn rustbed” liggen (vers 32). De profeet wendt zich tot Jehovah met wat een zeer intense smeekbede moet zijn. Terwijl Elisa vervolgens het lijfje omvat houdt, ’wordt het vlees van het kind langzamerhand warm’. Het jonge hartje dat stilstond, is weer gaan kloppen! Elisa roept de moeder en spreekt de woorden uit die haar intense verdriet wel in tomeloze vreugde moeten veranderen: „Neem uw zoon op” (vers 34, 36).
Het verslag van de opstanding van de zoon van de Sunamitische vrouw is een bron van hoop en troost. Jehovah begrijpt het verdriet van ouders die een kind in de dood verloren hebben. Meer nog, het is zijn vurige wens zulke verliezen ongedaan te maken (Job 14:14, 15). De door Elisa en anderen in Bijbelse tijden verrichte opwekkingen uit de dood zijn een voorbeeld van wat Jehovah in zijn komende rechtvaardige nieuwe wereld op veel grootsere schaal zal doen. *
De Bijbelse belofte van een opstanding neemt de pijn die het verlies van een dierbare teweegbrengt niet weg. Een getrouwe christen die zijn enige kind verloor, zei: „Mijn verdriet zal pas helemaal over zijn als ik mijn zoon weer in mijn armen kan sluiten.” Stelt u zich het vooruitzicht eens voor, herenigd te worden met uw dierbaren die overleden zijn. De gedachte alleen al hen weer in uw armen te kunnen sluiten, kan uw verdriet draaglijker maken. Wilt u meer weten over de God die ons die kostbare hoop geeft?
[Voetnoot]
^ ¶5 Zie voor meer informatie over de Bijbelse belofte van een opstanding hfst. 7 van het boek Wat leert de bijbel echt?, uitgegeven door Jehovah’s Getuigen.
