Toon consideratie met alleenstaande ouders

ER ZIJN maar weinig mensen van wie meer tijd en energie gevergd wordt dan alleenstaande ouders. Ze staan voor onnoemelijk veel uitdagingen. Ze moeten zorg dragen voor de vele verantwoordelijkheden die het grootbrengen van kinderen met zich meebrengt. Naast hun baan moeten ze boodschappen doen, koken, schoonmaken en de kinderen opvoeden. Verder hebben de kinderen medische zorg, ontspanning en emotionele steun nodig, en als het even kan moet de alleenstaande ouder ook nog een paar kostbare momenten voor zichzelf zien te vinden.

Hoewel het aantal eenoudergezinnen toeneemt en ze een steeds normaler beeld in de samenleving worden, ziet men ze makkelijk over het hoofd. Eén moeder gaf eerlijk toe: „Ik heb me er eigenlijk nooit zo mee beziggehouden, totdat ik zelf een alleenstaande ouder werd.” Wat kunt u doen om consideratie met alleenstaande ouders te tonen? Moet u zich wel om hen bekommeren? Laten we drie redenen bekijken om aandacht aan hun behoeften te besteden.

Redenen om consideratie te tonen

Veel alleenstaande ouders willen graag geholpen worden. Een 41-jarige weduwe met twee kinderen zei: „Soms weet ik niet goed wat ik moet doen, en dan voel ik me overweldigd door al mijn verantwoordelijkheden.” Veel alleenstaande ouders die hun partner in de dood hebben verloren, door hun partner verlaten zijn, of er door andere nare omstandigheden alleen voor staan, voelen zich net als de moeder die zei: „We smeken om hulp, en we hebben er wanhopig behoefte aan!”

U wordt er zelf gelukkiger van. Hebt u weleens iemand geholpen een vracht te dragen die te zwaar was voor één persoon? Dan zult u vast een voldaan gevoel hebben gehad te weten dat u iemand daadwerkelijk geholpen had. Ook alleenstaande ouders dragen een vracht die soms te veel kan vergen van één persoon. Als u tegemoet komt aan hun behoeften door hen een handje te helpen, zult u ervaren wat in Psalm 41:1 wordt gezegd: „Gelukkig is een ieder die de geringe consideratie betoont.”

God is ermee ingenomen. In Jakobus 1:27 staat: „De vorm van aanbidding die van het standpunt van onze God en Vader uit bezien rein en onbesmet is, is deze: voor wezen en weduwen zorgen in hun verdrukking.” Dat houdt ook de zorg in voor alleenstaande ouders *. Hebreeën 13:16  zegt: „Vergeet bovendien niet goed te doen en anderen met u te laten delen, want zulke slachtoffers zijn God welgevallig.”

Laten we, met deze drie redenen om consideratie te tonen met alleenstaande ouders in gedachten, eens zien wat u kunt doen om te helpen en hoe u er zeker van kunt zijn dat uw hulp ook praktisch is.

Probeer erachter te komen wat hun behoeften zijn

Het lijkt misschien het makkelijkst om een alleenstaande ouder te vragen: „Wat kan ik voor je doen?”, maar in de praktijk blijkt u dan zelden te horen te krijgen wat er echt nodig is. Zoals eerder opgemerkt, wordt in Psalm 41:1 de raad gegeven ’consideratie te betonen’. In de oorspronkelijke taal staat er letterlijk ’met inzicht bejegenen’. Een naslagwerk zegt dat de hier gebruikte Hebreeuwse uitdrukking kan duiden op „het in zijn volle omvang overdenken van een complexe reeks van gedachten, wat in een verstandige handelwijze (...) resulteert”.

Om erachter te komen hoe u het best kunt helpen, moet u er dus serieus over nadenken met welke uitdagingen een alleenstaande ouder geconfronteerd wordt. Bekijk de situatie niet oppervlakkig maar wees opmerkzaam. Vraag u af wat voor hulp u zou willen hebben als u in die situatie was. Natuurlijk zullen veel alleenstaande ouders u vertellen dat u, hoe u ook uw best doet, nooit helemaal zult kunnen begrijpen hoe het is om een alleenstaande ouder te zijn als u zelf niet in die situatie bent. Maar als u zich in hun omstandigheden probeert te verplaatsen, zult u toch beter in staat zijn hen ’met inzicht te bejegenen’.

Volg Gods volmaakte voorbeeld

Wat de zorg voor alleenstaande ouders in hun moeilijke situatie betreft: er is niemand die dit liefdevoller en effectiever doet dan Jehovah God. Veel Bijbelteksten gaan over de aandacht en de zorg die hij aan weduwen, vaderloze jongens en dus aan alleenstaande ouders besteedt. Door na te gaan hoe hij in hun behoeften voorziet, kunnen we veel leren over de manier waarop wij hulp kunnen bieden die echt nuttig en praktisch is. Laten we vier hoofdpunten bekijken.

Luister naar hen

In de Wet die Jehovah aan het oude Israël gaf, verklaarde hij dat hij ’het luide geroep’ van de minder bevoorrechten ’zeker zou horen’ (Exodus 22:22, 23). Hoe kunt u dat goede voorbeeld volgen? Alleenstaande ouders voelen zich vaak intens eenzaam omdat ze geen andere volwassene hebben om mee te praten. „Als de kinderen naar bed zijn, zit ik soms de hele tijd te huilen”, zegt een alleenstaande moeder. „De eenzaamheid is af en toe ondraaglijk.” Zou u zich, als dat verstandig is, beschikbaar kunnen stellen om te luisteren naar een alleenstaande ouder die zijn of haar hart wil uitstorten? Als u onder gepaste omstandigheden een luisterend oor biedt, kan dat die persoon enorm helpen om tegen de problemen opgewassen te zijn.

Spreek hun moed in

Onder inspiratie van Jehovah werden er psalmen, geestelijke liederen, geschreven die de Israëlieten tijdens hun aanbidding zouden zingen. Stel u eens voor hoe bemoedigend het voor Israëlitische weduwen en vaderloze jongens geweest moet zijn de door God geïnspireerde woorden te zingen die hen eraan herinnerden dat Hij „een vader” en „een rechter” voor hen was en dat hij hen staande zou houden (Psalm 68:5; 146:9). Ook wij kunnen bemoedigende woorden spreken die een alleenstaande ouder zich misschien nog jarenlang zal herinneren. Hoewel het al twintig jaar geleden is heeft Ruth, een alleenstaande moeder, nog steeds dierbare herinneringen aan de keer dat een ervaren vader tegen haar zei: „Je voedt je twee zoons echt goed op. Hou vol.” Ruth vertelt: „Dat juist hij dat tegen me zei, betekende heel veel voor me.” Inderdaad, „vriendelijke woorden zijn een goed medicijn” en kunnen een alleenstaande ouder moed inspreken, meer dan we misschien ooit zullen weten (Spreuken 15:4, Contemporary English Version). Denk  daarom na over specifieke, oprechte complimentjes die u een alleenstaande ouder kunt geven.

Geef waar nodig materiële hulp

In Jehovah’s Wet voor Israël stonden regelingen die het voor weduwen en vaderloze jongens mogelijk maakten op een waardige manier aan voedsel te komen. Dankzij die voorzieningen hadden ze genoeg om te „eten en zich [te] verzadigen” (Deuteronomium 24:19-21; 26:12, 13). Ook wij kunnen een behoeftig eenoudergezin op een discrete en waardige manier materiële hulp geven. Zou u hun iets te eten of een tas met boodschappen kunnen brengen? Hebt u bruikbare kleding voor een alleenstaande ouder of voor de kinderen? Of kunt u wat financiële hulp geven, zodat een alleenstaande ouder bepaalde dingen kan kopen die het gezin nodig heeft?

Zorg voor omgang

Jehovah wilde dat weduwen en vaderloze jongens op de jaarlijkse feesten van de natie aanwezig zouden zijn, waar ze van omgang met hun mede-Israëlieten konden genieten. Het gebod luidde zelfs: „Gij moet u verheugen” (Deuteronomium 16:10-15). Ook in deze tijd worden christenen aangemoedigd „gastvrij jegens elkaar” te zijn door gelegenheden voor gezellige omgang te scheppen (1 Petrus 4:9). Dus waarom zou u niet eens een eenoudergezin te eten vragen? Het hoeft geen uitgebreide maaltijd te zijn. „[Er] zijn maar weinig dingen nodig, of maar één”, zei Jezus toen hij bij vrienden op bezoek was (Lukas 10:42).

Ze zullen u dankbaar zijn

Kathleen, een alleenstaande moeder die drie kinderen heeft grootgebracht, zegt dat ze de volgende wijze raad nooit zal vergeten: „Verwacht niets, wees dankbaar met alles.” Net als Kathleen beseffen veel alleenstaande ouders dat ze zelf de verantwoordelijkheid hebben hun kinderen groot te brengen. Ze verwachten dan ook niet dat anderen voor hen doen wat ze zelf moeten doen. Toch zijn ze absoluut dankbaar voor alle hulp die ze krijgen. U kunt tot hun welzijn en uw eigen geluk bijdragen door consideratie te tonen met alleenstaande ouders, in het volle vertrouwen dat Jehovah God ’uw weldaad zal belonen’ (Spreuken 19:17, Willibrordvertaling).

[Voetnoot]

[Illustratie op blz. 24]

Wanneer hebt u voor het laatst een eenoudergezin te eten gevraagd? Waarom zou u dat binnenkort niet eens doen?