Elk jaar prediken de paus en andere religieuze leiders in de kersttijd een boodschap van vrede, in de hoop dat de bekendmaking van engelen zal uitkomen: „Op aarde vrede onder mensen van goede wil.” Sommigen gaan met de kerst zelfs op bedevaart.

Vrede tijdens de kerst is hooguit tijdelijk. In december 1914 bijvoorbeeld, toen Europa in de greep was van de Eerste Wereldoorlog, kwamen Britse en Duitse soldaten uit de loopgraven en vierden ze samen Kerstmis. Ze deelden hun eten, drinken en sigaretten. Ze speelden zelfs samen voetbal. Maar de wapenstilstand was van korte duur. Een Britse soldaat in de frontlinie schreef in een brief dat een Duitse soldaat tegen hem had gezegd: „Vandaag hebben we vrede. Morgen vecht jij voor jouw land, en ik voor het mijne.”

„Een kind is ons geboren (...) Zijn naam zal worden genoemd: (...) Vredevorst. Aan de overvloed van de vorstelijke heerschappij en aan vrede zal geen einde zijn” (Jesaja 9:6, 7). Is die profetie over Jezus Christus geen geruststelling? Jezus werd niet op aarde geboren om één of twee dagen per jaar vrede te brengen. Als Regeerder in de hemel zal hij zorgen voor echte vrede waar nooit een eind aan komt.

„Deze dingen heb ik [Jezus] tot u gezegd, opdat gij door bemiddeling van mij vrede moogt hebben. In de wereld hebt gij verdrukking, maar schept moed! ik heb de wereld overwonnen” (Johannes 16:33). Ook in deze tijd helpt Jezus zijn volgelingen vrede onder elkaar te hebben. Natuurlijk hebben christenen problemen. Maar dankzij de Bijbel begrijpen ze waarom er ellende is en hoe Jezus voor blijvende vrede gaat zorgen. Daarom hebben ze innerlijke vrede.

Jehovah’s Getuigen volgen Jezus’ raad op en hebben daardoor — ongeacht hun nationaliteit, huidskleur, etnische achtergrond of taal — vrede onder elkaar. Dat zal u opvallen als u naar een bijeenkomst in hun Koninkrijkszaal gaat. Misschien zult u net als veel anderen tot de conclusie komen dat deze vrede beter is dan de vrede die Kerstmis kan geven.