Ik ben geboren in Moundsville, een rustig plaatsje aan de rivier de Ohio in het noorden van West Virginia. Ik was de tweede van vier kinderen. Ik had één zus en twee broers, dus het was thuis nooit saai. Mijn ouders waren hardwerkende, eerlijke mensen die altijd voor iedereen klaarstonden. We hadden in materieel opzicht niet veel, maar we kwamen nooit iets tekort. Mijn ouders waren Jehovah’s Getuigen en ze deden hun best om ons van kleins af aan Bijbelse principes bij te brengen.

Toen ik wat ouder werd, was ik met mijn hart niet meer zo betrokken bij wat ik leerde. Ik betwijfelde of een leven volgens Bijbelse principes wel voldoening zou geven. Ik redeneerde dat ik alleen gelukkig kon zijn als ik absolute vrijheid had. Al gauw ging ik niet meer naar de christelijke bijeenkomsten. Ook mijn zus en een van mijn broers werden opstandig. Onze ouders deden hun uiterste best om ons te helpen, maar het had geen enkel effect.

Ik besefte niet dat ik door de zogenaamde vrijheid waar ik naar verlangde in de greep van allerlei verslavingen terecht zou komen. Toen ik een keer van school naar huis liep, gaf iemand me een sigaret. Dat was het begin van nog veel meer ongezonde gewoonten. Na een tijdje gebruikte ik drugs, dronk ik veel en leidde ik een losbandig leven. In de jaren daarna ging ik steeds meer experimenteren met harddrugs en ik raakte aan veel daarvan verslaafd. Ik werd steeds afhankelijker van drugs en begon te dealen om aan geld te komen.

Hoe ik ook mijn best deed om mijn geweten te negeren, ik werd er telkens weer aan herinnerd dat ik verkeerd bezig was. Maar ik had het gevoel dat het al te laat was, dat er geen weg terug was. Hoewel ik op feestjes en concerten veel mensen om me heen had, voelde ik me vaak eenzaam en down. Soms vroeg ik me af hoe ik zo diep had kunnen zinken terwijl ik uit zo’n fatsoenlijk gezin kwam.

Ik vond mezelf een hopeloos geval, maar gelukkig dacht niet iedereen er zo over. In 2000 nodigden mijn ouders me uit voor een congres van Jehovah’s Getuigen. Ik had er niet veel zin in, maar ik ging toch. Mijn broer en zus die het slechte pad op waren gegaan, kwamen tot mijn verbazing ook.

Op het congres besefte ik ineens dat ik ongeveer een jaar daarvoor in hetzelfde gebouw was geweest voor een rockconcert. Het contrast raakte me diep. Tijdens het concert lag er overal rommel en zag het blauw van de rook. De meeste mensen waren onvriendelijk, en de boodschap van de muziek was deprimerend. Maar op het congres zag ik overal mensen die echt gelukkig waren. Ze begroetten me hartelijk, ook al had ik ze in jaren niet gezien. Het was er schoon en de boodschap vanaf het podium was positief. Toen ik zag wat voor goede uitwerking de Bijbelse waarheid had, begon ik me af te vragen waarom ik die ooit had afgewezen (Jesaja 48:17, 18).

Meteen na het congres besloot ik dat ik terug wilde naar de christelijke gemeente. Mijn broer en zus waren ook geraakt door wat ze op het congres hadden gezien en namen hetzelfde besluit. We begonnen alle drie weer de Bijbel te bestuderen.

Een Bijbeltekst die me vooral raakte was Jakobus 4:8: „Nadert tot God en hij zal tot u naderen.” Ik besefte dat ik mijn leven op orde moest brengen om een hechte band met God te kunnen krijgen. Ik moest onder andere stoppen met roken, drinken en drugs (2 Korinthiërs 7:1).

Ik brak met mijn oude vrienden en maakte nieuwe vrienden die ook Getuigen van Jehovah waren. De ouderling die me Bijbelles gaf, heeft me heel goed geholpen. Hij belde me regelmatig en kwam vaak langs om te kijken hoe het met me ging. Hij is nu nog steeds een van mijn beste vrienden.

In de lente van 2001 liet ik me tegelijk met mijn broer en zus dopen als symbool van mijn opdracht aan God. Mijn ouders en mijn andere broer waren natuurlijk overgelukkig dat we als gezin eindelijk weer samen Jehovah aanbaden.

Ik dacht altijd dat Bijbelse principes mijn vrijheid te veel beperkten, maar nu zie ik ze als een onmisbare bescherming. De Bijbel heeft me de kracht gegeven om te stoppen met het gebruiken en dealen van drugs en om een productief lid van de samenleving te worden.

Ik vind het geweldig bij een wereldwijde familie van aanbidders van Jehovah te horen die echt om elkaar geven en God eensgezind dienen (Johannes 13:34, 35). Onder hen heb ik een bijzondere vrouw gevonden, Adrianne, van wie ik heel veel hou. Het maakt ons heel gelukkig onze Schepper samen te dienen.

Ik leef nu niet meer voor mezelf, maar ik doe het grootste deel van mijn tijd vrijwilligerswerk waarbij ik mensen leer hoe Gods Woord ook hen kan helpen. Dat werk geeft me ontzettend veel voldoening. Ik kan vol overtuiging zeggen dat de Bijbel mijn leven heeft veranderd. Ik heb eindelijk echte vrijheid gevonden.