Michelle: Hallo. Vandaag praat ik met mijn buren over deze folder, Bent u benieuwd naar de waarheid? Alstublieft, deze is voor u.

Sofie: Gaat het over geloof?

Michelle: Ja, er staan zes vragen in, welke vraag zou u —

Sofie: Mag ik u even onderbreken? Dit is aan mij niet besteed.

Michelle: Waarom zegt u dat?

Sofie: Eerlijk gezegd weet ik niet of ik wel in God geloof.

Michelle: Dat is een eerlijk antwoord. Mag ik u eens vragen: heeft u er altijd al zo over gedacht?

Sofie: Nee, als kind ging ik wel naar de kerk. Maar dat doe ik allang niet meer.

Michelle: Oké. Ik zal me trouwens even voorstellen, ik ben Michelle.

Sofie: Ik ben Sofie.

Michelle: Leuk om kennis te maken.

Sofie: Ja.

Michelle: Weet je Sofie, ik ben hier niet om mijn geloof aan je op te dringen. Maar ik zou je toch eens willen vragen: is er iets in het bijzonder waardoor je bent gaan twijfelen aan het bestaan van God?

Sofie: Ja, mijn moeder heeft zeventien jaar terug een auto-ongeluk gehad.

Michelle: O, wat erg. Was het een ernstig ongeluk?

Sofie: Ja, ze zit nu in een rolstoel.

Michelle: Wat vreselijk, daar zul je wel kapot van zijn.

Sofie: Dat ben ik ook. En ik denk steeds: Als er een God bestaat, hoe kon hij dit dan laten gebeuren? Waarom zou God ons zo laten lijden?

Michelle: Het is logisch dat je met dit soort gevoelens en vragen zit. Als we ellende meemaken, is het niet meer dan normaal dat we ons afvragen waarom dat gebeurt. Zelfs gelovige mannen en vrouwen uit Bijbelse tijden hebben zich dat weleens afgevraagd!

Sofie: Echt waar?

Michelle: Ja, zal ik je eens een voorbeeld uit de Bijbel laten lezen?

Sofie: Dat is goed.

Michelle: Kijk eens naar de vragen die de getrouwe profeet Habakuk aan God stelde. Ze staan in Habakuk hoofdstuk 1 vers 2 en 3: „Hoe lang, o Jehovah, moet ik om hulp schreeuwen, zonder dat gij hoort? Hoe lang zal ik tot u roepen om hulp tegen geweld, zonder dat gij redt? Waarom doet gij mij het schadelijke zien?” Ze lijken wel een beetje op de vragen waar jij mee zit.

Sofie: Ja, inderdaad.

Michelle: God werd niet boos op Habakuk omdat hij die vragen stelde, en hij zei ook niet dat hij gewoon meer geloof moest hebben.

Sofie: Dat is interessant.

Michelle: De Bijbel leert dat God onze ellende opmerkt en dat het hem ook raakt.

Sofie: Wat bedoel je daarmee?

Michelle: In Exodus 3:7 staat daar een voorbeeld van. Zou jij dat stukje willen voorlezen?

Sofie: Dat is goed. „En Jehovah voegde eraan toe: ’Ontegenzeglijk heb ik de ellende van mijn volk, dat in Egypte is, gezien, en ik heb hun luide geroep ten gevolge van degenen die hen tot werken aandrijven,  gehoord; want ik weet terdege wat voor smarten zij lijden.’”

Michelle: Dank je. Dus als je naar deze tekst kijkt, denk je dan dat God het ziet als zijn volk ellende meemaakt?

Sofie: Daar lijkt het wel op.

Michelle: En het is niet zo dat hij alleen maar een vaag besef heeft van wat er gebeurt. Kijk nog eens naar het laatste deel van dit vers. God zei: „Ik weet terdege wat voor smarten zij lijden.” Vind je dat God hier kil en afstandelijk klinkt?

Sofie: Nee, niet echt.

Michelle: Natuurlijk kun je iets opmerken, maar om erdoor bewogen te worden — om er sterke gevoelens bij te hebben — is een heel ander verhaal.

Sofie: Dat is waar.

Michelle: Laten we nu eens naar een ander voorval kijken waarbij Gods volk lijden ondervond. Dat staat in Jesaja 63:9. Het eerste deel van dit vers zegt: „In al hun benauwdheid was het benauwend voor hem.” Denk je dat God werd geraakt door wat zijn volk allemaal meemaakte?

Sofie: Ja, zo klinkt het wel.

Michelle: Weet je Sofie, God geeft heel veel om ons, en hij haat het ons te zien lijden. Als wij pijn hebben, voelt hij dat ook.

Michelle: Er is nog iets wat ik met je wil delen voordat ik ga.

Sofie: Oké.

Michelle: Kijk eens wat de Bijbel ons leert over Gods kracht. De tekst waar ik aan denk, is Jeremia 10:12. Zou jij die willen lezen?

Sofie: Natuurlijk. „Hij is de Maker van de aarde door zijn kracht, Degene die het productieve land door zijn wijsheid stevig bevestigt, en Degene die door zijn verstand de hemelen heeft uitgespannen.”

Michelle: Dank je. Laten we hier eens bij stilstaan. Zal God veel kracht nodig hebben gehad voor de schepping van het immense heelal en alles daarin?

Sofie: Ja, ik denk het wel.

Michelle: Als God dat allemaal kon scheppen, is het dan niet logisch te verwachten dat hij ook de macht over die schepping heeft?

Sofie: Ja.

Michelle: En als je aan je moeder denkt, waarom vind je het erg om haar te zien lijden?

Sofie: Omdat ik van haar hou. Het is mijn moeder.

Michelle: En als je de macht had om haar vandaag nog beter te maken, dan zou je dat toch doen?

Sofie: Natuurlijk.

Michelle: Sta er eens bij stil wat dat betekent. De Bijbel leert dat God ons lijden opmerkt, met ons meevoelt en een enorme macht heeft. Kun je je voorstellen hoeveel zelfbeheersing God moet hebben om niet in te grijpen en meteen een eind aan ons lijden te maken?

Sofie: Zo heb ik het nog nooit bekeken.

Michelle: Zou hij er een goede reden voor hebben dat hij nog geen eind maakt aan onze problemen? *

Sofie: Ja, misschien wel.

Michelle: Ik hoor dat je telefoon gaat. Ik kom graag een andere keer terug om verder te praten.

Sofie: Dat zou ik fijn vinden. *