Ik ben geboren in Riga, de hoofdstad van Letland. Mijn moeder stond er bij de opvoeding van mijn zus en mij alleen voor. Hoewel we katholiek waren, gingen we alleen op religieuze feestdagen naar de kerk. Ik heb altijd in een hogere macht geloofd, maar als kind werd ik door veel andere dingen afgeleid.

Ik was er goed in dingen uit elkaar te halen en weer in elkaar te zetten. Omdat er zo veel dingen in huis waren die gedemonteerd konden worden, liet mijn moeder me nooit graag alleen thuis. Daarom gaf ze me een doos meccano. Ik vond het geweldig dingen te bouwen en weer uit elkaar te halen. Dat ging samen met een andere passie van me: brommerracen. Mijn moeder schreef me in voor een brommerrace genaamd Zelta Mopēds (De Gouden Bromfiets). Eerst racete ik met brommers en later met motoren.

Al gauw werd ik heel goed in deze snelle en gevaarlijke sport. Drie keer won ik in verschillende motorklassen het Lets kampioenschap, en twee keer won ik het Baltisch kampioenschap.

Op het hoogtepunt van mijn carrière kwam mijn vriendin Evija (met wie ik later trouwde) in contact met Jehovah’s Getuigen. Ze had wat lectuur van de Getuigen in handen gekregen, en daar zat een bon in waarmee je een Bijbelcursus kon aanvragen. Ze vulde de bon in en stuurde hem op. Al gauw kwamen er twee Getuigen langs. Ik vond het prima dat Evija de Bijbel ging bestuderen, maar zelf had ik niet zo veel belangstelling voor geestelijke zaken.

Later vroegen de Getuigen of ik bij Evija’s Bijbelcursus wilde komen zitten. Dat deed ik, en wat ik hoorde vond ik geweldig. Iets wat me vooral raakte, was de Bijbelse  belofte dat de aarde een paradijs zou worden. Ze lieten me bijvoorbeeld Psalm 37:10, 11 lezen, waar staat: „Nog maar een korte tijd en de goddeloze zal er niet meer zijn; en gij zult stellig acht geven op zijn plaats, en hij zal er niet zijn. De zachtmoedigen daarentegen zullen de aarde bezitten, en zij zullen inderdaad hun heerlijke verrukking vinden in de overvloed van vrede.” Die belofte sprak me erg aan.

Ik raakte steeds meer geïnteresseerd in geestelijke zaken. Ik begon te beseffen hoeveel religieuze leugens er bestaan. Maar de leringen uit de Bijbel vond ik juist verfrissend logisch en duidelijk.

Door mijn studie van de Bijbel leerde ik hoe kostbaar Jehovah het leven vindt (Psalm 36:9). Dat had invloed op mijn racen — ik wilde mijn leven niet langer op het spel zetten. Ik wilde het liever gebruiken om Jehovah te eren. Ik vond de bekendheid, de roem en de kick van het racen niet meer belangrijk.

In 1996 bezocht ik een internationaal congres van Jehovah’s Getuigen in Tallinn (Estland), niet ver van het circuit waar ik vaak had geracet. Op het congres zag ik personen uit allerlei landen in vrede en harmonie met elkaar omgaan. Toen een Getuige bijvoorbeeld haar tas verloor, ging ik ervan uit dat ze die nooit meer terug zou zien. Maar al snel bleek dat een Getuige de tas naar de afdeling Gevonden voorwerpen had gebracht, met alles er nog in. Ik was stomverbaasd! Nu begreep ik dat de Getuigen zich echt aan de hoge normen uit de Bijbel houden. Evija en ik bleven vorderingen maken met onze studie van de Bijbel, en in 1997 werden we als Jehovah’s Getuigen gedoopt.

Een paar van mijn motorvrienden zijn gestorven door hun roekeloze manier van leven. Door mijn studie van de Bijbel ging ik begrijpen dat ik een verantwoordelijkheid heb tegenover de Levengever, Jehovah. Dat inzicht heeft waarschijnlijk mijn leven gered.

Vier jaar lang hebben Evija en ik het voorrecht gehad om fulltime op het bijkantoor van Jehovah’s Getuigen in Riga te werken. Nu genieten we van onze dochter, Alise, en helpen we haar van Jehovah te gaan houden. Ik heb het voorrecht een dag in de week op het vertaalkantoor van de Getuigen auto’s en andere dingen te repareren. Ik ben blij dat ik de vaardigheden die ik als kind heb geleerd goed kan benutten! Ik haal dus nog steeds dingen uit elkaar die ik later weer in elkaar zet.

Ik vind het een kostbaar voorrecht om samen met mijn gezin te getuigen van de enige ware God, en dat allemaal dankzij alles wat ik uit de Bijbel heb geleerd. De belofte van een paradijs op aarde heeft inderdaad mijn leven veranderd!