De afgelopen jaren is er een enorme stroom vluchtelingen uit Afrika, het Midden-Oosten en Zuid-Azië naar Europa gekomen. Om ze te helpen, doen overheidsinstellingen en plaatselijke vrijwilligers moeite om ze van voedsel, onderdak en medische zorg te voorzien.

Natuurlijk hebben vluchtelingen meer nodig dan alleen hulp op fysiek gebied. Velen van hen zijn getraumatiseerd, dus hebben ze ook troost en hoop nodig. Getuigen van Jehovah in Midden-Europa doen hun best om daarin te voorzien door naar de vluchtelingen te luisteren en vertroostende gedachten uit de Bijbel te delen.

Getuigen uit meer dan 300 gemeenten in Duitsland en Oostenrijk hebben sinds augustus 2015 extra moeite gedaan om vluchtelingen te helpen. Ze merken dat vluchtelingen vooral graag de Bijbelse antwoorden bespreken op deze vragen:

• Waarom is er zo veel ellende?

• Wat gebeurt er na de dood?

• Wat is het goede nieuws uit de Bijbel?

• Heeft God een naam?

• Wie zijn Jehovah’s Getuigen?

Van augustus tot oktober 2015 hebben de plaatselijke Getuigen meer dan vier ton Bijbelse lectuur besteld bij het Midden-Europese bijkantoor en deze lectuur kosteloos aan vluchtelingen aangeboden.

Veel vluchtelingen spreken alleen hun moedertaal. Daarom gebruiken de Getuigen de website jw.org, waar artikelen en filmpjes op staan in honderden talen. Matthias en Petra, die meehielpen in Erfurt (Duitsland), zeggen: ‘Soms communiceren we met gebaren, plaatjes of tekeningen.’ Ze gebruiken ook de taallessen van de JW Language-app, die Getuigen helpt de Bijbelse boodschap met vluchtelingen te delen in hun moedertaal. Anderen gebruiken de meertalige JW Library-app om Bijbelteksten te lezen en filmpjes te laten zien.

Twee Getuigen uit Schweinfurt (Duitsland) vertellen: ‘Er kwamen horden mensen om ons heen staan. Binnen tweeënhalf uur namen vluchtelingen meer dan 360 stuks lectuur aan. Een aantal van hen boog hun hoofd lichtjes om ons te bedanken.’ Wolfgang, die meehielp in Diez (Duitsland), zegt: ‘De vluchtelingen zijn blij dat iemand aandacht voor ze heeft. Soms vragen ze lectuur in vijf of zes talen.’

Velen beginnen meteen te lezen, anderen komen terug om de Getuigen te bedanken. Ilonca, een Getuige in Berlijn, zegt: ‘Twee jonge mannen namen wat lectuur mee. Een halfuur later kwamen ze terug met wat brood als bedankje. Ze boden hun excuses aan voor het feit dat ze niets anders hadden om ons mee te bedanken.’

Maatschappelijk werkers, ambtenaren en buren hebben veel waardering voor het vrijwilligerswerk van de Getuigen. Een maatschappelijk werker die voor meer dan 300 vluchtelingen zorgt, zei: ‘Echt heel erg bedankt dat jullie zo bezorgd zijn om het welzijn van buitenlandse inwoners!’ Een andere maatschappelijk werker die in een vluchtelingenkamp werkt, zei tegen de Getuigen dat het heel goed is dat ze de vluchtelingen iets zinvols te lezen geven in hun eigen taal, aangezien ‘hun leven momenteel bestaat uit niets meer dan drie maaltijden per dag’.

Marion en haar man Stefan, die in Oostenrijk wonen, legden het doel van hun werk uit aan twee patrouillerende politieagenten. De agenten bedankten ze en vroegen om twee boekjes. Marion zegt: ‘De politie blijft ons complimenten geven voor ons werk.’

Een vrouw in Oostenrijk die regelmatig spullen doneert aan een vluchtelingenkamp, merkte op dat de Getuigen altijd voor de vluchtelingen klaarstonden, weer of geen weer. Ze zei: ‘De vluchtelingen hebben zeker materiële hulp nodig, maar ze hebben vooral hoop nodig. En dat is precies wat jullie ze geven.’