Jehovah’s Getuigen in Bulgarije doen ijverig hun best om anderen de waarheid te leren over God en zijn Woord, de Bijbel. Om hen daarbij te helpen zijn sinds 2000 honderden Getuigen uit andere landen naar Bulgarije verhuisd. Wat zijn de uitdagingen als je verhuist om in een ander land te prediken? Waarom is het de moeite waard? Hier volgen enkele commentaren van personen die naar Bulgarije zijn verhuisd.

 Darren, die in Engeland woonde, vertelt: ‘Het was altijd al ons doel om in een land te dienen waar meer behoefte was. Na ons trouwen verhuisden Dawn en ik naar Londen om te helpen met Bijbelonderwijs in het Russisch. Een paar keer maakten we specifieke plannen om naar het buitenland te verhuizen, maar om verschillende redenen lukte dat toen niet. We hadden het idee bijna losgelaten toen een vriend ons erop wees dat onze omstandigheden intussen waren veranderd en dat ons doel nu binnen handbereik lag.’ Darren en Dawn gingen op zoek naar een land waar meer behoefte aan Bijbelonderwijzers was en waarheen ze realistisch gezien konden verhuizen. In 2011 verhuisden ze naar Bulgarije.

 Het voorbeeld van degenen die met vreugde in een ander land dienen heeft ook personen aangemoedigd die niet meteen dat doel hadden. Giada, die met haar man Luca in Italië woonde, vertelt: ‘Ik ontmoette ijverige Getuigen die met veel plezier in Zuid-Amerika en Afrika dienden. Ik was diep onder de indruk van hun vreugde en de ervaringen die ze vertelden. Dat hielp me om mijn eigen geestelijke doelen bij te stellen.’

 Tomasz en Veronika verhuisden in 2015 van Tsjechië naar Bulgarije, samen met hun twee kinderen, Klara en Mathias. Wat motiveerde ze om dat te doen? Tomasz zegt: ‘We dachten goed na over het voorbeeld en de ervaringen van anderen die naar het buitenland waren verhuisd, onder wie familieleden. Hun vreugde raakte ons en we bespraken het samen als gezin.’ Dit gelukkige gezin predikt nu in hun nieuwe gebied in de Bulgaarse stad Montana.

 Ook Linda verhuisde naar Bulgarije. Ze vertelt: ‘Jaren geleden bezocht ik Ecuador en ontmoette daar enkelen die er voor de prediking naartoe verhuisd waren. Daardoor ging ik nadenken over het idee om ook zelf ooit in een land te dienen waar veel behoefte is.’ Petteri en Nadja, een echtpaar uit Finland, dachten ook na over het voorbeeld van anderen. Ze zeggen: ‘In onze gemeente zaten enkele ervaren verkondigers die waren verhuisd om meer mensen over de Bijbel te leren. Ze spraken altijd enthousiast over de jaren die ze in die vorm van dienst hadden doorgebracht. Ze zeiden dat dat de beste jaren van hun leven waren geweest.’

 Goede planning is onmisbaar als je in het buitenland wilt dienen (Lukas 14:28-30). Nele uit België vertelt: ‘Toen ik serieus begon na te denken over de mogelijkheid om in een ander land te dienen, ging ik gebedsvol op zoek naar relevante artikelen in onze publicaties. Ik bestudeerde die en probeerde te ontdekken waar ik nog aan moest werken.’

 Kristian en Irmina uit Polen wonen al ruim negen jaar in Bulgarije. Ze beseffen dat ze er veel aan hebben gehad dat ze vóór hun verhuizing al in een Bulgaarse groep dienden. De groep moedigde ze aan en hielp ze bij het leren van de taal. Kristian en Irmina zeggen: ‘We leerden hoe geweldig het is als je je beschikbaar stelt en dan ziet hoe Jehovah je geeft wat je nodig hebt. Als je bereidwillig tegen Jehovah zegt: “Hier ben ik! Stuur mij!”, kun je dingen doen die je nooit voor mogelijk had gehouden’ (Jesaja 6:8).

 Om zich op de verhuizing voor te bereiden en ervoor te sparen, besloten Reto en Cornelia, een echtpaar uit Zwitserland, hun leven te vereenvoudigen. Ze vertellen: ‘Een jaar voor de verhuizing gingen we een week naar Bulgarije om het land beter te leren kennen. Daar spraken we met ervaren zendelingen, die ons praktische tips gaven.’ Reto en Cornelia pasten die tips toe en dienen nu al meer dan 20 jaar in Bulgarije.

 Als je naar het buitenland verhuist, krijg je te maken met nieuwe omstandigheden die niet altijd makkelijk zijn (Handelingen 16:9, 10; 1 Korinthiërs 9:19-23). Het leren van een nieuwe taal is voor velen een groot obstakel. Luca vertelt: ‘We vonden het altijd fijn om op de bijeenkomsten in eigen woorden commentaar te geven. Maar in het Bulgaars vonden we het een tijdlang al heel moeilijk om zelfs maar één simpel antwoordje te geven! Het was alsof we weer kind waren. Sterker nog, de Bulgaarse kinderen gaven veel betere commentaren dan wij.’

 Ravil uit Duitsland zegt: ‘Het leren van de taal kostte me veel energie. Maar ik bleef tegen mezelf zeggen: “Neem jezelf niet te serieus en behoud je gevoel voor humor als je fouten maakt.” Ik bezie de uitdagingen niet als problemen, maar als een onderdeel van mijn heilige dienst voor Jehovah.’

 Linda zegt: ‘Ik heb geen talenknobbel en Bulgaars is geen makkelijke taal. Ik heb meerdere keren op het punt gestaan het op te geven. Je voelt je eenzaam als je niet met mensen kan praten en niet begrijpt wat ze zeggen. Om geestelijk sterk te blijven studeerde ik alles in het Zweeds. Uiteindelijk heb ik, met de hulp van mijn lieve broeders en zusters, de taalbarrière kunnen overwinnen.’

 Heimwee kan ook een uitdaging zijn. Als je naar het buitenland verhuist, laat je dierbare familie en vrienden achter. Eva, die met haar man Yannis naar Bulgarije verhuisde, vertelt: ‘In het begin voelde ik me eenzaam. Daarom communiceren we regelmatig met vrienden en familie in ons thuisland en hebben we ook hier nieuwe vrienden gemaakt.’

 En dat zijn niet de enige uitdagingen. Robert en Liana uit Zwitserland vertellen: ‘We hadden moeite met zowel de taal als de cultuur en we waren niet voorbereid op de strenge winters hier.’ Maar een positieve instelling en een goed gevoel voor humor heeft dit echtpaar geholpen om nu al 14 jaar in Bulgarije te dienen.

 Lilly kan het anderen echt aanraden om te gaan prediken waar veel behoefte is. Ze zegt: ‘Doordat ik naar het buitenland ben verhuisd, heb ik Jehovah op nieuwe manieren leren kennen. Dat ik nu meer tijd en energie besteed aan het helpen van anderen, helpt me geestelijk te groeien en geeft me vreugde en voldoening.’ Haar man, Ravil, is het daarmee eens: ‘Dit is het beste leven dat er is, een unieke kans om ijverige christenen uit verschillende landen te leren kennen die veel ervaring hebben in het geven van Bijbelonderwijs. Ik heb veel van ze geleerd.’

 Dankzij de bereidwillige instelling en beschikbaarheid van velen wordt het ‘goede nieuws van het Koninkrijk op de hele bewoonde aarde gepredikt’ (Mattheüs 24:14). Degenen die zich bereidwillig hebben aangeboden om naar Bulgarije te komen, hebben gezien dat Jehovah hun gaf wat hun hart verlangde en al hun plannen liet slagen (Psalm 20:1-4).