‘De vreugde die ik voelde door te dienen waar de behoefte groter is, is met geen pen te beschrijven!’ zei Joshua, die in de Verenigde Staten woont maar een tijdlang in Guyana heeft gediend. Dat gevoel wordt gedeeld door veel Getuigen die hebben gediend in dit vruchtbare land in Zuid-Amerika. a Welke praktische lessen kunnen we leren van deze need-greaters? Hoe zouden die lessen je kunnen voorbereiden op dienen in het buitenland?

 Voordat Linel naar Guyana verhuisde, had hij gepredikt in zelden bewerkt gebied in zijn thuisland, de VS. Hij vertelt: ‘Ik werd met een groep van 20 man toegewezen aan een landelijk gedeelte van West Virginia. De prediking en de omgang in die twee weken hebben mijn leven veranderd! Dat versterkte mijn besluit om zo veel mogelijk voor Jehovah te doen.’

 Garth en Erica overwogen om in het buitenland te gaan dienen, en ze kozen voor Guyana. De reden? ‘Mijn man en ik kenden een echtpaar dat daarheen was verhuisd’, zegt Erica. ‘Hun enthousiasme en liefde voor wat ze deden, motiveerden ons om er ook naartoe te verhuizen.’ Garth en Erica brachten drie gelukkige jaren door in wat ze zelf beschrijven als een ‘onvergetelijke toewijzing’. Garth vertelt: ‘We proefden hoe het was om in het buitenland te dienen en zagen dat het goed was.’ Ze gingen later naar Gilead en dienen nu in Bolivia.

 Bijbelse principes moedigen ons aan ons leven eenvoudig te houden (Hebreeën 13:5). We worden ook aangemoedigd om de kosten te berekenen voordat we een belangrijke beslissing nemen (Lukas 14:26-33). De beslissing om naar het buitenland te verhuizen hoort daar zeker bij! Garth schrijft: ‘Voordat we naar Guyana vertrokken, moesten Erica en ik ons leven vereenvoudigen. Dat betekende dat we onze zaak, ons huis en alle overbodige spullen moesten verkopen. Dat kostte een paar jaar. Ondertussen bleven we ons verlangen om naar Guyana te verhuizen voeden door aan ons doel te blijven denken en door er elk jaar naartoe te gaan.’

 Nog een factor om rekening mee te houden is je inkomen. Need-greaters kunnen soms in het land zelf werken als de plaatselijke wetgeving dat toestaat. Sommige blijven hetzelfde werk doen als voorheen door via internet op afstand te werken. Andere kiezen ervoor om voor korte periodes terug te gaan naar hun thuisland om geld te verdienen. Paul en Sinead bijvoorbeeld gingen eenmaal per jaar terug naar Ierland om te werken. Zo konden ze in totaal 18 prachtige jaren in Guyana dienen, waarvan de laatste zeven jaar met hun dochtertje.

 Psalm 37:5 zegt: ‘Vertrouw je weg toe aan Jehovah. Verlaat je op hem, en hij zal het voor je opnemen.’ Christopher en Lorissa uit de VS maakten hun doel om in het buitenland te dienen tot een onderwerp van gebed. Ook bespraken ze tijdens de gezinsaanbidding wat ze zouden moeten doen om de verhuizing tot een succes te maken, en ze zetten de voor- en nadelen op een rijtje. Omdat ze naar een land wilden verhuizen waar ze niet een nieuwe taal hoefden te leren, kozen ze Guyana, waar Engels de officiële taal is.

 Verder pasten ze het principe uit Spreuken 15:22 toe: ‘Plannen mislukken als er geen overleg is, maar met veel raadgevers komt iets tot stand.’ Ze schreven naar het bijkantoor dat het toezicht had over het werk in Guyana b en vertelden meer over hun beschikbaarheid en achtergrond. Ook informeerden ze naar de plaatselijke medische voorzieningen, het klimaat en de plaatselijke gebruiken. Het bijkantoor beantwoordde al hun vragen en bracht ze in contact met een lichaam van ouderlingen in het gebied waar ze later naartoe zouden verhuizen.

 De eerder genoemde Linel dient nu als kringopziener in Guyana. Voordat hij daarnaartoe verhuisde, had ook hij het principe uit Spreuken 15:22 toegepast. Hij zegt: ‘Ik begon te sparen voor de reis en ik praatte ook met anderen die in het buitenland hadden gediend. Ik besprak de kwestie met mijn familie, de ouderlingen in mijn gemeente en de kringopziener. En ik las alles wat ik in onze publicaties kon vinden over dienen waar de behoefte groter is.’

 Velen die in een ander land willen dienen, zijn zo verstandig om er eerst een keer naartoe te gaan. Joseph en Christina vertellen: ‘De eerste keer dat we naar Guyana gingen, bleven we er drie maanden. Dat was voor ons lang genoeg om een idee te krijgen van hoe het er was. Toen we weer thuis waren, gingen we meteen alles regelen en daarna verhuisden we.’

 Om Jehovah succesvol in het buitenland te dienen, moeten need-greaters bereid zijn offers te brengen en zich aan te passen aan plaatselijke omstandigheden en gebruiken. Personen die bijvoorbeeld vanuit koudere streken naar de tropen verhuizen, ontdekken vaak dat het daar krioelt van de insecten. ‘Ik was niet gewend aan zo veel insecten’, zegt Joshua. ‘En ze leken in Guyana allemaal groter! Maar na een tijdje raakte ik eraan gewend. Ik heb ook gemerkt dat het veel scheelt als je je huis schoonhoudt door bijvoorbeeld de afwas te doen, het vuilnis buiten te zetten en het huis regelmatig schoon te maken.’

 Je aanpassen aan het leven in een ander land kan ook inhouden dat je ander voedsel leert eten en leert hoe je dat moet bereiden. ‘Mijn huisgenoot en ik vroegen of de broeders en zusters ons wilden leren koken met plaatselijke ingrediënten’, vertelt Joshua. ‘Als we weer een nieuw gerecht hadden leren klaarmaken, nodigden we wat broeders en zusters van de gemeente uit om te komen eten. Dat was een leuke manier om ze beter te leren kennen en nieuwe vrienden te maken.’

 Over plaatselijke gewoonten vertellen Paul en Kathleen: ‘In de tropen moesten we ons aanpassen aan andere omgangsvormen en leren wat voor kleding gepast was. Dat hadden we nog nooit eerder hoeven doen. Daarom moesten we nederig zijn en veranderingen aanbrengen zonder Bijbelse principes te overtreden. Door ons aan de plaatselijke cultuur aan te passen, kregen we een hechtere band met de broeders en zusters in de gemeente. En het had een positieve uitwerking op onze prediking.’

 Joseph en Christina brengen de gevoelens van velen goed onder woorden: ‘De zegeningen wegen ruimschoots op tegen de uitdagingen en moeilijkheden. Door uit onze comfortzone te stappen, konden we onze prioriteiten bijstellen. De dingen die we ooit belangrijk vonden, verschoven naar de achtergrond. Elke ervaring die we opdeden, motiveerde ons om voor Jehovah te blijven doen wat we konden. We werden echt tevreden en ervaren veel voldoening in ons leven.’

 Erica zegt: ‘Door als need-greater te dienen, hebben mijn man en ik nog beter geleerd wat het betekent om op Jehovah te vertrouwen. We hebben zijn helpende hand gezien op manieren die we nooit eerder hadden meegemaakt. En de ervaringen die we samen hebben opgedaan, hebben ons huwelijk sterker gemaakt.’