Virginia, die een Getuige van Jehovah is, lijdt aan een aandoening die locked-insyndroom heet. Haar lichaam is verlamd. Ze kan zien en horen, ze kan haar ogen openen en sluiten en ze kan een beetje haar hoofd bewegen. Ze kan niet praten of eten. Ooit was ze gezond en energiek. Maar op een ochtend in 1997 voelde ze een felle, aanhoudende pijn in haar achterhoofd. Haar man bracht haar naar het ziekenhuis en ’s avonds raakte ze in coma. Twee weken later werd ze wakker op de intensive care, verlamd en aan de beademing. Een paar dagen lang kon ze zich niets herinneren, ook niet wie ze was.

 Virginia legt uit wat er toen gebeurde. ‘Geleidelijk kwamen mijn herinneringen terug. Ik bad heel intens. Ik wilde niet doodgaan en mijn zoontje achterlaten zonder moeder. Om moed te verzamelen, probeerde ik zo veel mogelijk Bijbelverzen in mijn herinnering terug te brengen.

 Uiteindelijk mocht ik van de intensive care af. Na zes maanden in verschillende ziekenhuizen en een revalidatiecentrum mocht ik naar huis. Ik was nog steeds volledig verlamd en ik moest bij alles geholpen worden. Ik was erg ontmoedigd. Ik voelde me nutteloos, voor anderen en voor Jehovah. Ik piekerde ook over de zorg voor mijn zoontje.

 Ik begon ervaringen van andere Getuigen te lezen die met vergelijkbare omstandigheden te maken hadden en ik was verrast wat ze allemaal voor Jehovah konden doen. Dat motiveerde me om een positieve houding te ontwikkelen door me te focussen op wat ik wel kon doen. Voordat ik ziek werd, had ik weinig tijd voor geestelijke activiteiten. Nu had ik de hele dag, elke dag. Dus in plaats van toe te geven aan wanhoop, focuste ik me op mijn toewijding aan Jehovah.

 Ik leerde hoe ik een computer kon gebruiken. Ik typ met software die reageert op bewegingen van mijn hoofd. Het is heel vermoeiend, maar door deze technologie kan ik de Bijbel bestuderen en mijn hoop met anderen delen via brieven en e-mails. Om met de mensen om me heen te communiceren, heb ik een bord met daarop het alfabet. De persoon die bij me is wijst dan de letters aan, een voor een. Als de verkeerde letter wordt aangewezen, open ik mijn ogen wijd, en als de goede letter wordt aangewezen, sluit ik mijn ogen. Dit proces herhalen we om woorden en zinnen te vormen. Enkele zusters die veel tijd met me doorbrengen, zijn experts geworden in het voorspellen van wat ik wil zeggen. Als ze soms het verkeerde woord zeggen, zien we daar de humor van in.

 Ik vind het heerlijk om betrokken te zijn bij gemeenteactiviteiten. Ik volg altijd de vergaderingen, voorheen via een audioverbinding en nu via videoconferentie. Ik kan mijn antwoorden typen en dan leest iemand ze voor tijdens vraag-en-antwoordbesprekingen. Ook kijk ik op afstand samen met een kleine groep andere Getuigen naar de maandelijkse uitzendingen van JW Broadcasting. a

 Ik heb nu al 23 jaar het locked-insyndroom. Soms ben ik verdrietig. Maar ik ben in staat die momenten te overwinnen door te bidden, met broeders en zusters om te gaan en geestelijk actief te blijven. Met de hulp van de gemeente dien ik al meer dan zes jaar als hulppionier. Ik heb steeds geprobeerd een goed voorbeeld te zijn voor mijn zoon, Alessandro, die nu getrouwd is en als ouderling dient. Samen met zijn vrouw dient hij als gewone pionier.

 Ik mediteer ook vaak over de dingen die ik in het toekomstige paradijs zal kunnen doen. Het eerste wat ik wil doen is met mijn eigen stem over Jehovah praten. Ik zou graag een wandeling maken langs een riviertje, gewoon om van het mooie landschap te genieten. En omdat ik de afgelopen 20 jaar vloeibare voeding heb gekregen via een slangetje, kan ik niet wachten tot ik een hap kan nemen van een appel die ik net van een boom heb geplukt. En omdat ik Italiaans ben, zie ik ernaar uit mijn favoriete Italiaanse gerechten te maken en te eten, waaronder pizza!

 “De hoop op redding” heeft me geholpen mijn geest te beschermen (1 Thessalonicenzen 5:8). Als ik mezelf in de nieuwe wereld zie, geeft me dat vreugde ondanks mijn fysieke beperkingen, want ik weet dat er binnenkort een eind aan zal komen. Ik zie er heel erg naar uit te genieten van “het echte leven” dat Jehovah ons belooft te geven door middel van zijn Koninkrijk’ (1 Timotheüs 6:19; Mattheüs 6:9, 10).