Tijdens de recente COVID-19-pandemie hebben onze broeders en zusters de vertroostende boodschap uit de Bijbel op andere manieren met mensen gedeeld. In plaats van openbaar getuigenis te geven of van deur tot deur te gaan, hebben ze grotendeels via de telefoon of per brief contact gezocht. a Veel mensen hadden hier waardering voor, en het is duidelijk dat Jehovah het werk heeft gezegend (Spreuken 16:3, 4). Laten we eens stilstaan bij een paar voorbeelden uit een eilandstaat.

 Vóór de pandemie bezocht Helen geregeld een jonge vrouw. Ze had aangeboden de Bijbel met haar te bestuderen, maar de vrouw zei altijd nee. Toch gaf Helen haar de dag voordat er een lockdown inging een bijbel en het boek Wat kun je leren uit de Bijbel? Tijdens de lockdown bood Helen opnieuw aan de Bijbel met de jonge vrouw te bestuderen, waarbij ze uitlegde dat de cursus via de telefoon zou plaatsvinden. Nu stemde de vrouw ermee in. Ze genoot van de besprekingen en vroeg Helen al snel of ze elke dag met haar wilde studeren. Ook begon ze via de telefoon onze bijeenkomsten bij te wonen. Bovendien is ze niet alleen de Bijbelse lessen in haar leven gaan toepassen, maar deelt ze wat ze leert ook met anderen.

 Getuigen uit één gemeente besloten om, als onderdeel van hun persoonlijke dienst, brieven te schrijven aan politieagenten in de gemeenschap om ze te bedanken voor hun belangrijke werk. De agenten waren verrast door de brieven. Een van de agenten zei tegen Jefferson, een ouderling uit de gemeente: ‘Ik dacht dat Jehovah’s Getuigen tegen de politie waren.’ Jefferson legde uit dat dit niet het geval was. De agenten waren zo blij met de positieve brieven dat ze die in de entree van het politiebureau ophingen. ‘Misschien gaan anderen zo ook wat positiever over ons denken’, zei een andere agent.

 Edna en Ednalyn zijn beiden pionier. b Ze hebben thuis geen internetverbinding, dus konden ze onze bijeenkomsten niet via videoconferencing volgen. Daarom belden ze hun buurvrouw, die geen Getuige is, en vroegen ze of ze tegen betaling haar wifi mochten gebruiken. Ze was zo vriendelijk om ze er gratis gebruik van te laten maken. Toen Edna en Ednalyn haar uitnodigden om de bijeenkomsten bij te wonen, stemde ze daarmee in. Nu studeren de buurvrouw, een van haar kinderen en twee van haar kleindochters de Bijbel met de Getuigen en wonen ze geregeld onze bijeenkomsten bij.

 Plaatselijke broeders en zusters nodigden hun buren, collega’s en anderen uit voor een openbare lezing via videoconferencing. Ellaine werkt in een ziekenhuis, en in eerste instantie durfde ze haar collega’s niet zo goed uit te nodigen. Ze dacht dat sommige artsen misschien een negatief beeld van de Getuigen hadden. Toch stuurde ze de artsen in het ziekenhuis een vriendelijk berichtje om ze uit te nodigen. Bij twee artsen in het bijzonder, een getrouwd stel, twijfelde ze lang. Maar na erover nagedacht en gebeden te hebben, stuurde ze hun toch een uitnodiging. De vrouw antwoordde: ‘Dus je wilt dat ik bij jouw religie kom?’ Ellaine zei dat iedereen welkom was bij de bijeenkomst, niet alleen Getuigen van Jehovah. Ze was heel verrast toen het echtpaar de volgende dag al vroeg bij de bijeenkomst inlogde. Ze zegt: ‘Voordat de bijeenkomst voorbij was, kreeg ik een berichtje van de vrouw, waarin stond: “Dit was de eerste keer dat ik bij een bijeenkomst van Jehovah’s Getuigen was. Het was goed. Ik ben heel blij. Bedankt voor de uitnodiging.”’

 Ellaine nodigde 20 artsen uit voor de bijeenkomst en was heel blij toen ze zag dat 16 van hen aanwezig waren. De apostel Paulus citerend zegt ze: ‘Ik ben blij dat ik “de vrijmoedigheid vond” om “het goede nieuws van God” met mijn collega’s te delen’ (1 Thessalonicenzen 2:2).

 De pandemie is voor iedereen moeilijk geweest. Maar onze broeders en zusters uit deze eilandstaat en elders zijn vreugdevol en positief gebleven door hun best te doen om anderen te troosten en te helpen (Handelingen 20:35).