Op 20 februari 2024 was het 50 jaar geleden dat Jehovah’s Getuigen in Botswana wettelijk werden erkend. Voordat ze in 1974 die erkenning kregen, hadden de broeders en zusters in Botswana verschillende perioden van beperkingen en een volledig verbod op hun theocratische activiteiten doorstaan.

De Koninkrijkswaarheid bereikte Botswana, toen Beetsjoeanaland genoemd, voor het eerst in 1929. Maar in 1941 leidde politieke hysterie in verband met de Tweede Wereldoorlog ertoe dat de overheid ons werk en de verspreiding van onze Bijbelse publicaties beperkte. Toen die beperkingen in 1959 eindelijk werden opgeheven, gingen de Getuigen in relatieve vrede door met hun geestelijke activiteiten.

In 1972 werd er een nieuwe wet aangenomen die eiste dat alle organisaties zich bij de overheid moesten registreren. Maar toen de Getuigen dat probeerden te doen, werd hun aanvraag afgewezen en kregen ze 20 dagen de tijd om alle religieuze activiteiten te beëindigen. Jehovah’s Getuigen in Botswana waren verboden! Iemand die deelnam aan de velddienst of een bijeenkomst kon zeven jaar gevangenisstraf krijgen. Toch bleven onze broeders en zusters in het geheim bijeenkomen. Soms werd een bijeenkomst bijvoorbeeld op een afgelegen plek in de jungle gehouden. Broeder Tommy Maruping zei over die tijd: ‘Ondanks het verbod waren we vastbeslotener dan ooit om te blijven prediken en bijeen te komen. We vertrouwden erop dat Jehovah altijd bij ons zou zijn, en dat was hij.’

Op 20 februari 1974 kwam de overheid terug op haar besluit en werden Jehovah’s Getuigen officieel als religieuze organisatie geregistreerd. Nu zijn er bijna 2400 verkondigers in Botswana, die in 42 gemeenten dienen. Er vinden momenteel bijeenkomsten plaats in Botswaanse Gebarentaal, Engels, Kalanga (Botswana), Setswana en Shona. Broeder Hugh Cormican, die kort na het einde van het verbod als zendeling in Botswana ging dienen, zei: ‘Onze broeders en zusters hebben tot op de dag van vandaag een groot geloof getoond. In het openbaar samenkomen op bijeenkomsten, kringvergaderingen en congressen helpt ons de echte eenheid van Jehovah’s volk te ervaren.’

De volharding van onze broeders en zusters in Botswana bewijst dat Jehovah de trouwe inspanningen van zijn aanbidders om ‘zich aan zijn geboden te houden’ altijd zal zegenen (1 Johannes 5:3).