Ehab Samir (52) is in Egypte geboren en is één van Jehovah’s Getuigen. In Egypte is de aanbidding van de Getuigen aan beperkingen onderhevig en worden de meeste Getuigen door overheidsinstanties ‘als criminelen’ behandeld, vertelt Samir. Hij vond het dan ook bemoedigend een artikel op internet te lezen dat erkent hoe de situatie werkelijk is.

Het artikel, geschreven door dr. Atef, werd op 19 augustus 2016 online geplaatst door Shbab Misr, een Egyptische nieuwssite. Atef, docent aan de Universiteit van Caïro en journalist, zette vraagtekens bij de heersende misvattingen over Getuigen in Egypte. Ze kent een aantal Getuigen van Jehovah persoonlijk en na veel onderzoek naar ze te hebben gedaan stelde ze: ‘Ik ben overtuigd van hun vriendelijkheid en respect voor het geloof van anderen.’

Dr. Atef schreef haar artikel voor ‘degenen die niets over Jehovah’s Getuigen weten en die hen zijn gaan haten door onjuiste informatie die ze hebben gekregen’. Haar artikel vatte een aantal basisleerstellingen van de Getuigen samen en meldde dat ‘er veel details te vinden zijn op hun website, www.pr418.com’.

Na een objectief onderzoek naar Jehovah’s Getuigen zag ze een groot contrast met de algemene opvatting over Getuigen in Egypte. Ze merkte op: ‘Ze zijn verboden en ik begrijp niet waarom. Ze zijn politiek neutraal. (...) Ze bevorderen liefde en vrede.’ Atef vroeg haar lezers: ‘Zijn dit redenen om hen te verbieden? Of zijn ze verboden omdat hun Bijbelse leringen afwijken van die van de kerk?’

Samir was zo blij met het artikel over de Getuigen dat hij een bedankbrief schreef aan de redacteur. Hij schreef: ‘Ik heb talloze artikelen over Jehovah’s Getuigen in de media [in Egypte] gelezen, maar weinig artikelen spraken positief over hen. Dus ik complimenteer dr. Riham Atef voor haar moed en eerlijkheid.’ De nieuwssite plaatste Samirs reactie op 11 december 2016 op internet.

In zijn brief uitte Samir zijn teleurstelling over de onterechte slechte behandeling van de Getuigen en noemde als oorzaak de onware verhalen die afkomstig zijn van geestelijken van de kerk. Samir stelde dat de lasterlijke verhalen de grondoorzaak zijn van de slechte behandeling die hij persoonlijk heeft ervaren. Daarna merkte hij op: ‘De beste manier om iemand te leren kennen is om zelf met hem te praten. Dus ik wil dr. Riham Atef graag bedanken voor wat ze heeft geschreven.’

Samir besloot zijn brief met de oprechte wens: ‘Ik kijk uit naar de opheffing van het onrechtvaardige verbod op Jehovah’s Getuigen zodat we in ons land in vrijheid ons geloof kunnen belijden.’

Jaren geleden genoten Jehovah’s Getuigen vrijheid van aanbidding in Egypte en stonden ze geregistreerd als religie. Maar in 1960 werd hun wettelijke registratie ingetrokken en werden hen veel van de religieuze en andere mensenrechten die aan verschillende christelijke religies in Egypte worden toegekend geweigerd.

Jehovah’s Getuigen in Egypte hebben sindsdien bewezen stabiele leden van de maatschappij te zijn, mensen die in alle omstandigheden ‘liefde en vrede bevorderen’, zoals dr. Atef schreef. Net als Samir hopen velen dat de fundamentele rechten van de Getuigen in Egypte zullen worden erkend, zodat ze weer vrijheid van godsdienst hebben.