Broeder Giandomenico Gullà, arts op de Spoedeisende hulp in het ziekenhuis van Erba in de buurt van Como (Italië), heeft het niet makkelijk vanwege de COVID-19-pandemie. Maar zijn geloof geeft hem innerlijke rust, waardoor hij beter in staat is om anderen te troosten (2 Korinthiërs 1:4). Dat blijkt uit enkele ervaringen die hij onlangs vertelde tijdens een interview met de Nieuwsdienst van het Italiaanse bijkantoor.

Hier volgt een gedeeltelijk, ingekort transcript van het interview met broeder Gullà.

Met welke situaties heb je te maken tijdens deze pandemie?

Giandomenico Gullà: In het ziekenhuis waar ik werk gebeurde het allemaal heel plotseling, net als een tsunami. Het hele ziekenhuis werd gereorganiseerd en er zijn nu afdelingen waar uitsluitend COVID-19-patiënten worden behandeld. In die droevige situatie zijn de patiënten geïsoleerd en mogen ze geen fysiek contact hebben met hun directe familie of hun vrienden. Ik ben dus degene die de familie per telefoon op de hoogte houdt. Eén keer moest ik midden in de nacht een man vertellen dat zijn moeder op sterven lag. Ik gebruikte mijn telefoon om te videobellen. Zo kon de zoon zijn moeder nog voor de laatste keer zien, hoewel ze toen al in coma lag. Dat was een heel droevig moment.

Hoe zijn de dingen die je uit de Bijbel hebt geleerd een troost voor je?

GG: Ik zie dat sommigen van mijn collega’s vaak bezorgd en bang zijn. Maar mijn studie van de Bijbel helpt me echt om rustig te blijven. Ik begrijp nu meer dan ooit dat Jehovah ons op deze moeilijke periode heeft voorbereid. Omdat ik weet dat deze pandemie nog een bewijs is dat Bijbelse voorspellingen uitkomen, kan ik de situatie vanuit het juiste perspectief bekijken. Mijn geloof is er enorm door versterkt.

Hoe is de troost die je van Jehovah krijgt een hulp om anderen te troosten?

GG: Ik voel dat Zijn geest me veel kracht geeft, waardoor ik zowel in mijn gezin als op mijn werk anderen kan helpen en ook een steun kan zijn voor de broeders en zusters die het vanwege de pandemie moeilijk hebben.

Kun je uitleggen hoe Jehovah je helpt om een troost te zijn voor je gezin?

GG: Hoewel ik lange dagen maak in het ziekenhuis, doe ik mijn best om binnen mijn gezin vast te houden aan een goede geestelijke routine. Ik heb gemerkt dat dit mijn vrouw goeddoet. Onze band is nog sterker geworden. De gezinsaanbidding helpt me ook om een troost te zijn voor onze dochter, Ginevra, die bijna drie is. Ze voelt aan dat er iets aan de hand is, en we weten dat ze bezorgd is als ze dingen zegt als: ‘Ik wil niet dat papa naar het werk gaat, want daar is het coronavirus’ of ‘Ik ben bang dat papa niet terugkomt.’ Om haar te kalmeren zetten we de original songs op, en dan duurt het niet lang of ze lacht weer.

Kun je een voorbeeld noemen van hoe je een collega hebt kunnen troosten?

GG: Een collega op mijn afdeling is onlangs begonnen de Bijbel te bestuderen. Ik had hem een paar jaar geleden ontmoet in het ziekenhuis waar ik toen werkte, en we hadden regelmatig gesprekken over de Bijbel. Hij begon de Bijbel te bestuderen net voordat de pandemie uitbrak, en hij besloot ermee door te gaan. Op dit moment studeren we via videobellen, soms wel twee keer per week. Het raakte me toen hij tegen me zei: ‘De Bijbelstudie helpt me om mijn leven op orde te krijgen. Ik heb nu innerlijke rust. Ik krijg antwoord op veel vragen over waarom we hier zijn en waarom dit allemaal gebeurt. Het geloof dat ik opbouw geeft me houvast en een hoop voor de toekomst.’

Hoe heb je broeders en zusters in de gemeente kunnen troosten?

GG: Helaas werd een zuster in mijn gemeente [zuster Daniela Sgreva] positief getest op COVID-19 en ze moest naar het ziekenhuis worden gebracht. Daarom nam ik contact op met twee broeders die een ambulance hebben en we regelden het vervoer voor haar. De broeders reden meer dan 50 kilometer om haar te komen ophalen. De zuster was helemaal blij toen ze hen zag! Toen ze in het ziekenhuis aankwam, was het een hele opluchting en troost voor haar om ons op de spoedeisende hulp te zien. Ik begroette haar, en ze was blij dat ze omringd was door broeders die dicht bij haar mochten komen, aangezien de twee broeders en ik medisch personeel waren. Ze voelde zich heel erg gesterkt door de liefde en de steun die ze van alle broeders en zusters kreeg. Dankbaar zei ze: ‘Ik weet dat Jehovah ons begrijpt, maar dit keer heeft hij veel meer gedaan dan ik verwacht had!’

Ik vertrouw elke dag steeds meer op Jehovah en zijn kracht. Als ik naar het werk rijd en later op de dag weer naar huis ga, luister ik in de auto naar de original songs. Die helpen me om me weer geestelijk en emotioneel op te laden. Ik ben Jehovah dankbaar voor al zijn hulp, en als ik luister naar het nummer Jehovah’s Always by Our Side, zeg ik tegen mezelf: ‘Jehovah is always by my side. He’ll take my hand; help me understand; it’s worth the sacrifice.’ (Jehovah staat altijd aan mijn zij. Hij neemt me bij de hand, helpt me om het te begrijpen. Dat is elk offer waard.’)