Broeder Konstantin Bazjenov werd op 5 mei 2021 uit de gevangenis in Rusland vrijgelaten. a Na een tijd in een tijdelijk detentiecentrum te hebben gezeten, is hij op 19 mei 2021 naar Oekraïne uitgezet. Zijn vrouw, Irina, was al naar Oekraïne gereisd, zodat ze hem daar kon opwachten. Konstantin is uitgezet omdat zijn Russisch staatsburgerschap in mei 2020 is ingetrokken.

Konstantin werd in 1975 geboren in een niet-religieus gezin in de stad Veliki Novgorod, in het westen van Rusland. Toen hij nog jong was, verhuisde hij met zijn gezin naar Oekraïne. In zijn jeugd deed hij aan gymnastiek, en hij hield van muziek. Hij studeerde af aan een muziekschool en werd leider van een brassband.

Voordat Konstantin de Bijbel begon te studeren, vond hij al dat geweld en oorlog verkeerd waren. Toen hij in Oekraïne voor militaire dienst werd opgeroepen, weigerde hij dan ook. Tijdens zijn vervolgopleiding had hij vragen over het leven en over religie. Hij onderzocht diverse religies en kreeg antwoord op zijn vragen toen hij met Jehovah’s Getuigen de Bijbel ging bestuderen. Hij werd in 1996 gedoopt.

In 2001 trouwde Konstantin met Irina. Hij voorzag in hun onderhoud door te werken als metselaar, gespecialiseerd in ovens en open haarden. In 2009 verhuisden ze naar Rusland.

Op 12 juni 2018 vielen gewapende Russische speciale eenheden zeven huizen binnen van Jehovah’s Getuigen in Saratov, waaronder dat van Konstantin en Irina. Hij en twee andere broeders uit Saratov werden gearresteerd en in voorarrest geplaatst.

Toen Konstantin bij het detentiecentrum aankwam, wist hij dat hij de troost en steun van Gods Woord nodig zou hebben, maar hij kon geen bijbel krijgen. Hij zegt: ‘Mijn vrouw stuurde me een notitieboekje. Elke dag schreef ik de Bijbelteksten op die ik me kon herinneren.’ Jehovah hielp hem in slechts twee maanden 500 Bijbelteksten te herinneren! Toen hij eindelijk een bijbel kreeg, las hij hem in vier maanden van kaft tot kaft. De Bijbel gaf hem veel kracht. Het deed hem ook goed om aanmoedigende puntjes te delen via brieven die hij naar zijn vrouw en vrienden stuurde.

Konstantin bad vaak vurig tot Jehovah om zijn tijd in hechtenis te kunnen doorstaan, vooral als hij zich eenzaam voelde en zijn vrouw miste. Hij zegt: ‘Ik knielde en huilde als ik tot Jehovah bad. Ik besloot mijn verzoeken aan God op papier te zetten. Als hij er dan een inwilligde, streepte ik het weg. Ik wist zeker dat Jehovah heel dicht bij me was.’ Op 20 mei 2019 kwam er een eind aan zijn voorarrest. Maar nog niet aan zijn problemen.

Op 19 september 2019 werden Konstantin en vijf andere broeders uit Saratov tot gevangenisstraf veroordeeld. Een paar maanden later verloren ze hun beroepszaak, waarna vijf van de broeders naar een gevangenis in Orenburg werden overgeplaatst. Konstantin werd naar een gevangenis in Dimitrovgrad gestuurd, ruim 500 kilometer bij zijn vrouw en zijn huis in Saratov vandaan.

In de periode dat Irina van Konstantin gescheiden was, werd ze aangemoedigd door de artikelen op JW Nieuws over broeders en zusters die moedig en vreugdevol vervolging doorstonden. Ook was ze onder de indruk van Konstantins vastberadenheid en innerlijke vrede. In een interview tijdens Konstantins gevangenschap zei ze: ‘Hij is altijd positief.’ Soms mocht ze Konstantin bellen. Dan zongen, baden en studeerden ze samen. Ze zegt dat hun besprekingen over de Bijbel haar geloof in Jehovah versterkten en haar hielpen ondanks de omstandigheden vreugdevol te blijven.

Konstantin zat vanwege zijn geloof ruim 14 maanden in een detentiecentrum in voorarrest en ruim anderhalf jaar in de gevangenis. Zijn oorspronkelijke straf was drieënhalf jaar, maar hij werd negen maanden vervroegd vrijgelaten. De tijd in voorarrest telde namelijk anderhalf keer mee voor zijn straf. Bovendien hoefde hij de laatste twee maanden niet uit te zitten, omdat hem vervroegde vrijlating werd toegekend.

We zijn blij dat Konstantin is vrijgelaten en met Irina is herenigd. Onze lieve broeders en zusters die vervolging verduren, laten zien dat ze Davids woorden echt ter harte nemen: ‘In de schaduw van uw vleugels schuil ik tot het gevaar voorbij is’ (Psalm 57:1).