Oleg Danilov en Vladimir Jermolajev zijn twee van de vele Getuigen van Jehovah in Rusland die trouw vervolging verduren. Deze twee moedige broeders vertellen over de kracht die ze putten uit hun geestelijke erfgoed, met talloze voorbeelden van moed en geloof.

Olegs grootouders, Fjodor en Jekaterina Rigel, werden Getuigen van Jehovah in 1958. Tijdens door de overheid georganiseerde vervolging van Jehovah’s Getuigen doorzochten Russische autoriteiten hun huis, namen ze hun eigendommen in beslag en kreeg Fjodor een boete. Onverschrokken hielden Fjodor en zijn gezin aan hun geestelijke routine vast.

De kinderen van Fjodor en Jekaterina, Alfred en Ella (Olegs moeder), werden terwijl ze opgroeiden belachelijk gemaakt en vervolgd. Maar ook zij bleven trouw. Toen Alfred voor militaire dienst werd opgeroepen, weigerde hij resoluut, waardoor hij drie jaar in de gevangenis doorbracht.

Net als zijn oom Alfred heeft Oleg vanwege zijn geloof een gevangenisstraf van drie jaar gekregen. Hij zit sinds maart 2021 gevangen en kan niet bij zijn vrouw, Natalia, en hun zonen, Ilja en Nikita, zijn. Als gezin vertrouwen ze erop dat Jehovah ze zal helpen te volharden, net zoals hij Olegs grootouders en oom heeft geholpen.

Oleg zegt: ‘Ik denk vaak na over het feit dat mijn familieleden en andere broeders en zusters in de Sovjet-Unie niet alleen volhardden maar ook vreugdevol bleven.’ Hij zegt verder: ‘Voor mij is dat duidelijk bewijs van de kracht van Jehovah’s geest. Ik ben ervan overtuigd dat mijn gezin en ik zullen volharden en vreugdevol zullen blijven.’

Vladimirs oma Anna Jermolajeva leerde in 1953 de waarheid kennen in het dorp Serebrovo (oblast Irkoetsk). Ze was de eerste uit het dorp die een Getuige van Jehovah werd. Anna kreeg veel tegenstand te verduren van haar buren en zelfs van haar eigen moeder, die nooit meer tegen haar heeft gesproken.

Toen de autoriteiten hoorden dat Anna was begonnen met prediken, beschuldigden ze haar ervan een gevaar te zijn voor haar zoon, Vladimir sr., en dreigden ze hem van haar af te nemen.

De broeders en zusters in Anna’s gemeente schreven een brief waarin ze vertelden dat ze een goede moeder was. Een broeder bracht de brief naar Moskou en bezorgde die aan de toenmalige leider, Nikita Chroesjtsjov. Wonderbaarlijk genoeg gaf Chroesjtsjov opdracht de zaak te onderzoeken. Anna werd vrijgesproken en haar zoon werd haar niet afgenomen.

Anna had ook een dochter, Nadezjda. In 1970 werd zij vanwege acute buikpijn in het ziekenhuis opgenomen. Artsen begonnen met opereren voordat ze hadden vastgesteld wat er mis was. Tijdens de overhaaste operatie hielden de artsen vol dat ze een bloedtransfusie nodig had. Moeder en dochter weigerden hun geloof af te vallen. De artsen luisterden niet en gaven Nadezjda een bloedtransfusie met ongeschikt bloed. Ze overleed kort daarna. Om de fout te verbergen, veroordeelden de plaatselijke autoriteiten Anna via een artikel in een populaire krant, waarin ze beweerden dat Anna ‘haar kind had opgeofferd’.

Deze trieste gebeurtenissen hadden een onverwachte uitwerking op Anna’s man, Valentin. Hij had Anna altijd toestemming gegeven om hun kinderen Bijbelse principes te leren, maar zelf paste hij ze niet toe. Toen hij de steun zag die Anna’s geloofsgenoten hun gezin gaven tijdens die moeilijke tijd, besloot hij de Bijbel te gaan bestuderen en werd hij een Getuige van Jehovah.

Anna en Valentin bleven hun zoon, Vladimir sr., leren Bijbelse principes toe te passen. Hij trouwde met een trouwe zuster, Ljoebov. En op hun beurt leerden Vladimir en Ljoebov hun zoon, Vladimir jr., waardering te ontwikkelen voor geestelijke dingen.

In februari 2020 vielen de autoriteiten het huis van Vladimir jr. en zijn vrouw, Valeria, binnen. Vladimir werd gearresteerd, opgesloten en vervolgens onder huisarrest geplaatst, wat bijna twee maanden duurde. Hij wordt beschuldigd van het organiseren van de activiteiten van een verboden organisatie en is nu in afwachting van een uitspraak. Als hij wordt veroordeeld, kan hij maar liefst 15 jaar gevangenisstraf krijgen. In plaats van te focussen op het mogelijke vonnis, denkt Vladimir na over het trouwe voorbeeld van zijn ouders en grootouders.

‘Het is een voorrecht om te lijden in het belang van de naam van onze Vader’, zegt Vladimir. ‘Mijn ouders en grootouders maakten veel moeilijkheden mee maar bleven trouw. Dat kan ik ook.’

Net als Oleg en Vladimir zijn veel Getuigen in Rusland dankbaar voor het goede geestelijke fundament dat hun trouwe familieleden hebben gelegd. Wij allemaal kunnen nadenken over het voorbeeld van degenen die in het verleden hebben volhard en degenen die nu worden vervolgd en ‘hun geloof navolgen’ (Hebreeën 13:7).