Veel Getuigen van Jehovah hebben brieven schrijven onderdeel gemaakt van hun velddienst. De volgende ervaringen uit de VS laten zien dat dit een goede methode is om de vertroostende boodschap uit de Bijbel met anderen te delen.

Zuster Carlee Ruggles (13) uit Blue Ash (Ohio) ontdekte hoeveel impact een brief kan hebben toen ze op een van haar brieven een onverwachte reactie kreeg.

Op een middag was Carlee buiten toen een motor de oprit bij haar huis opreed. De motorrijder stapte af en met een envelop in zijn hand riep hij: ‘Wie heeft me deze brief gestuurd?’ Carlee zag dat het een brief was die zij tijdens de velddienst had geschreven.

Terwijl haar ouders kwamen aangesneld, zei ze moedig: ‘Meneer, dat was ik.’

Carlee en haar ouders waren stomverbaasd toen de motorrijder zei: ‘Jouw brief was voorbestemd!’ De man vertelde dat hij vanwege de pandemie erg eenzaam was en dat de informatie in de brief had geholpen. Bovendien was zijn broer net overleden, en de brief van Carlee had hem getroost.

Hij zei verder: ‘Blijf schrijven. Je brieven raken het hart, of mensen nu reageren of niet.’

Carlee is nu nog gemotiveerder om brieven te blijven schrijven. Ze zegt: ‘Ik ben zo blij dat Jehovah mij heeft gebruikt om iemand aan te moedigen. Wat we schrijven kan iemand echt helpen.’

Zuster Myrna Lopez uit Center (Texas) begon zich af te vragen of haar brieven wel nut hadden. Toen maakte ze iets mee met een familielid. Myrna hoorde dat haar neef in de gevangenis zat. Ze besloot hem te schrijven. Als kind was hij naar de bijeenkomsten geweest en ze wilde hem laten weten dat Jehovah hem niet was vergeten.

De neef reageerde op Myrna’s brief. Hij zei dat hij zich na zijn arrestatie gestrest en verloren voelde. In de gevangenis was hij gaan nadenken over zijn jeugd en was hij de Bijbel gaan lezen en tot Jehovah gaan bidden. Hij zei dat Myrna’s brief een antwoord op zijn gebeden was en een bewijs dat Jehovah nog steeds om hem gaf.

Zuster Natalie Bibbs uit Norcross (Georgia) kreeg een briefje van een vrouw die tijdens het hardlopen een van haar brieven had gevonden. De vrouw zag de brief opgevouwen op de stoep liggen en rende er in eerste instantie voorbij. Maar om een of andere onverklaarbare reden besloot ze terug te gaan en hem op te pakken.

De vrouw schreef: ‘Het was een zware week en ik had even een oppepper nodig. Die brief was mijn oppepper.’

Natalie zegt: ‘Die reactie overtuigde me ervan dat Jehovah onze inspanningen zegent, op welke manier we ook prediken.’

Zuster Laura Martinez uit Athens (Texas) geeft brieven aan werknemers van de plaatselijke supermarkt als ze haar boodschappen naar haar auto brengen. Een van die werknemers vertelde Laura dat de brief haar diep had geraakt. Daarop stuurde Laura de vrouw nog twee brieven en nu studeert ze de Bijbel met haar.

Zulke ervaringen herinneren ons eraan dat hoewel we misschien niet weten waar onze waarheidszaden ‘succes zullen hebben’, Jehovah elke tak van dienst kan gebruiken om oprechte mensen te troosten en hoop te bieden (Prediker 11:6).