Dorothy Mae Sennett Covington heeft de juridische strijd die Jehovah’s Getuigen in de jaren 40 en 50 van de vorige eeuw voor hun burgerrechten moesten voeren, van heel dichtbij meegemaakt. Op 14 maart 2015 is ze op 92-jarige leeftijd in Cincinnati (Ohio) overleden.

In de jaren 40 van de vorige eeuw ging Dorothy als juridisch assistente aan de slag voor Victor Schmidt, een advocaat die zich als een van Jehovah’s Getuigen inzette voor hun burgerrechten. Jehovah’s Getuigen hadden in die tijd in de Verenigde Staten met ernstige vervolging te maken doordat het nationalisme toenam, terwijl de Tweede Wereldoorlog escaleerde. Het neutrale standpunt dat de Getuigen op het gebied van nationalistische ceremonies innamen en hun gewetensbezwaren tegen militaire dienst, stonden lijnrecht tegenover de heersende tijdgeest. In het boek The Lustre of Our Country wordt opgemerkt dat de ‘vervolging die de Getuigen van 1941 tot 1943 ondergingen, een van de ernstigste episoden van religieuze intolerantie in het twintigste-eeuwse Amerika was.’

De Getuigen werden overal in de Verenigde Staten op straat aangevallen en gearresteerd, waaronder in Cincinnati (Ohio) en Indiana. Victor Schmidt reisde door de regio om Jehovah’s Getuigen te verdedigen die ten onrechte waren gearresteerd. Intussen werkte Dorothy als vrijwilliger op kantoor om dit juridische werk te ondersteunen. Moedig riskeerde ze zelf ook het slachtoffer te worden van geweld door deel te nemen aan de prediking van huis tot huis.

Voor Dorothy waren de gebeurtenissen die tot openlijke geweldpleging leidden in Connersville (Indiana) van bijzonder belang. In 1940 liet de sheriff van Connersville al zeventien dagen na de ongunstige uitspraak van het Amerikaanse Hooggerechtshof in de vlaggengroetzaak Minersville School District v. Gobitis zes Getuigen arresteren omdat ze hadden geweigerd een speld met de Amerikaanse vlag te groeten. Samen met Hayden Covington, die van 1939 tot 1963 hoofd van de juridische afdeling van Jehovah’s Getuigen was, verdedigde Victor Schmidt twee van deze Getuigen, die later ten onrechte van verraad werden beschuldigd.

Covington vertrok meteen na zijn slotpleidooi om een vlucht te halen voor een rechtszaak in de staat Maine, maar Victor Schmidt en zijn vrouw bleven achter om het vonnis af te wachten. Na afloop werden ze aangevallen door een groeiende menigte. Victor, zijn vrouw en anderen kregen heel wat klappen te verduren maar wisten uiteindelijk te ontkomen.

Dorothy vertelde in een interview dat drie weken voor haar dood werd gehouden, dat er in Connersville tien maanden na het vonnis al 75 Getuigen gevangenzaten op dezelfde valse beschuldiging van verraad. Dorothy vertelde: ‘Er werden heel wat Getuigen gearresteerd. Die periode in Connersville was het dieptepunt van de vervolging tegen ons.’

Hayden Covington, Victor Schmidt en anderen bleven de rechten van Jehovah’s Getuigen verdedigen. Covington en Schmidt slaagden er zelfs in de veroordelingen in Connersville ongedaan te laten maken en Covington heeft Schmidt daarnaast bij andere zaken in dezelfde regio geholpen. Terwijl Dorothy daarbij als juridisch assistente voor de nodige ondersteuning zorgde, werden zij en Hayden vrienden. Ze trouwden in 1949.

Dorothy verhuisde naar New York om Hayden met zijn werk op het internationale hoofdkantoor van Jehovah’s Getuigen in Brooklyn te helpen. Ze bleef tijd aan de prediking besteden terwijl Hayden de ene rechtszaak na de andere voerde. Covington werd als een van de beste staatsrechtadvocaten van de Verenigde Staten bezien. Hij werkte onvermoeibaar aan honderden zaken waarbij de burgerrechten van Jehovah’s Getuigen betrokken waren. Hij heeft meer dan 40 keer een pleidooi gehouden voor het Amerikaanse Hooggerechtshof en meer dan 100 keer bij andere federale rechtbanken.

Dorothy vergezelde Hayden naar het Hooggerechtshof wanneer hij de belangen van Jehovah’s Getuigen overal in de Verenigde Staten behartigde. Ze zei: ‘Hayden heeft gevochten voor de vrijheden die we soms zo vanzelfsprekend vinden. Ik vind het prachtig dat hij er altijd mee bezig is geweest anderen te helpen, niet alleen in de Verenigde Staten maar ook op heel wat andere plaatsen.’

In 1959 kregen Dorothy en Hayden een dochter, Lynn, en drie jaar later een zoon, Lane. Uiteindelijk verliet het gezin New York en keerden ze in 1972 terug naar Ohio. Dorothy onderwees haar opgroeiende kinderen uit de Bijbel en gebruikte al haar tijd voor de prediking.

Op 21 november 1978 overleed Hayden. Dorothy ging weer aan het werk als typografe en werkte voor verschillende kranten, zoals de Cincinnati Enquirer. Haar werk was zwaar en werd wel ‘mannenwerk’ genoemd omdat er loden staven in de zetmachine moesten worden geladen om de zetregels te kunnen gieten. Toen ze in 1988 met pensioen ging, begon Dorothy weer fulltime als vrijwilliger uit de Bijbel te onderwijzen. Ze stond bekend om haar onverminderde ijver, haar grondige kennis van de Bijbel en de bekwame manier waarop ze elke vraag meteen met de juiste Bijbeltekst wist te beantwoorden.

Dorothy overleefde haar zoon Lane en laat zelf haar dochter Lynn Elfers, haar schoonzoon Gary Elfers, twee kleinkinderen en haar jongere zus Ruth Sennett Naids achter.