Vanwege de pandemie vond tijdens het dienstjaar 2021 de Pioniersschool voor het eerst via videoconferentie plaats. Uit dankbaarheid voor deze geestelijke voorziening deden de leerlingen wat ze konden om aanwezig te zijn. Uit de volgende ervaringen blijkt dat Jehovah sommige pioniers heeft geholpen bijzondere obstakels te overwinnen om de school te kunnen bijwonen.

Mieko Yoshinari uit Japan pioniert al 30 jaar (zie eerste afbeelding). Ze vindt het lastig om met elektronische apparaten te werken en haar gezichtsvermogen gaat steeds verder achteruit, maar toch was ze vastbesloten om de virtuele Pioniersschool bij te wonen. Ze zegt: ‘Ik bereidde mijn antwoorden voor door mijn nazoekwerk in grote letters op te schrijven zodat ik het makkelijk kon lezen. Jehovah heeft me tijdens de Pioniersschool enorm aangemoedigd en gesterkt.’

Anita Kariuki woont in Thika, een stad in de buurt van Nairobi (Kenia). Ze pioniert en werkt als zelfstandig schoonheidsspecialiste. Om de school te kunnen bijwonen, moest ze haar zaak een week sluiten. Dat vond Anita in eerste instantie spannend, maar ze vertrouwde er volledig op dat Jehovah haar zou helpen. Ze zegt: ‘Ik vroeg Jehovah om hulp, liet het verder aan hem over en ging door met prediken.’ Het weekend vóór de school verdiende ze genoeg geld om het grootste deel van haar kosten te dekken. Hoewel ze nog zo’n 25 euro tekortkwam, woonde ze de school bij. Na de les op woensdag belde een klant van Anita om haar openstaande rekening te betalen. Dat was precies het bedrag dat Anita nog nodig had.

Door de orkanen Eta en Iota overstroomde het huis van Laurenth Madrigales in Yoro (Honduras) en bleef er een laag modder van een meter hoog achter. Haar gezin verloor bijna al hun bezittingen, en toen Laurenth een uitnodiging voor de Pioniersschool ontving, zaten ze in tijdelijke accommodatie. Ze was blij met de uitnodiging, maar ze vreesde dat zij en haar gezin hun huis niet op tijd weer op orde zouden hebben. Ze zegt: ‘We begonnen vroeg in de ochtend met schoonmaken en bleven tot ’s avonds laat bezig. Zo ging het dagen door. Ik was kapot. Ik dacht niet dat ik genoeg energie zou hebben om me voor te bereiden voor de school, dus sloeg ik de uitnodiging af.’ Ze vertelde in gebed aan Jehovah hoe verdrietig ze was over de situatie. Tot haar verbazing bood het hulpverleningscomité een paar dagen vóór de school aan te helpen met het schoonmaken van het huis. Daardoor had ze tijd om zich voor te bereiden en kon ze de school vanuit haar eigen huis bijwonen.

Spencer en Alexandra Stash pionieren in Cleveland (VS). Voordat de school begon werd Spencers vader Robert, een weduwnaar, in het ziekenhuis opgenomen. Ze twijfelden of het wel verstandig was om de school bij te wonen, maar Robert moedigde ze aan om het toch te doen. Helaas overleed hij twee dagen voordat de school begon. Hoewel Spencer en Alexandra diepbedroefd waren, waren ze alleen op dag één afwezig. Door veel te bidden kregen ze de kracht om door te gaan. Spencer zegt dat het goed voelde, omdat ze hadden gedaan wat zijn vader graag wilde. Hij zegt verder: ‘We zien ernaar uit om hem te kunnen vertellen dat we de school hebben bijgewoond en om wat puntjes te delen die we hebben geleerd. De steun van onze klasgenoten en leraren was precies wat we nodig hadden.’

Jung Dae-sik uit Zuid-Korea woont sinds tien jaar in een verzorgingshuis. Door een beroerte is hij deels verlamd, waardoor hij een rolstoel nodig heeft. Hij had al meerdere keren geprobeerd een Pioniersschool bij te wonen, maar door zijn gezondheid hield hij het nooit meer dan één dag vol. Toen hij een uitnodiging voor de virtuele school kreeg, was hij dolblij. Hij zegt: ‘Ik was zo dankbaar voor deze regeling dat ik in tranen uitbarstte. Anders had ik de Pioniersschool nooit kunnen bijwonen. Het was geweldig om mee te kunnen doen.’

Eddy en Cherise El Bayeh wonen in New South Wales (Australië). Cherise zegt: ‘Mijn dienst voelde als een sleur, en ik wist niet hoe ik eruit moest komen.’ De Pioniersschool was precies wat ze nodig had. ‘Ik zag dat ik mijn dienst op allerlei manieren kon uitbreiden, zelfs onder beperkte omstandigheden.’

Eddy vertelt hoe de school hem heeft aangemoedigd: ‘Het was een grote knuffel van de Soeverein zelf, een klopje op mijn schouder waarmee hij zei: “Ga zo door. Ik ben met je en ik hou van je.”’

Later dit jaar zijn nog meer virtuele klassen gepland. Wat een aanmoediging om te zien dat Jehovah’s aanbidders ondanks de huidige omstandigheden nog steeds onderwezen worden. Het doet ons denken aan de woorden van Job: ‘God is verheven in macht. Wie is een onderwijzer als hij?’ (Job 36:22)

Op de volgende afbeeldingen zie je leraren en leerlingen in andere landen die ook de virtuele Pioniersschool hebben bijgewoond.