In Bijbelse tijden was vasten aanvaardbaar voor God als het met het juiste motief werd gedaan. Als iemand om de verkeerde redenen vastte, keurde God het af. Maar als het gaat om deze tijd geeft de Bijbel geen gebod of verbod om te vasten.

•   Als ze Gods hulp en leiding zochten. De mensen die naar Jeruzalem reisden, vastten om te laten zien dat ze oprecht Gods hulp zochten (Ezra 8:21-23). Paulus en Barnabas kozen er soms voor om te vasten als ze ouderlingen in de gemeente aanstelden (Handelingen 14:23).

•   Als ze zich wilden focussen op Gods wil. Jezus vastte na zijn doop 40 dagen om zich voor te bereiden op het doen van Gods wil tijdens de jaren dat hij op aarde was (Lukas 4:1, 2).

•   Als ze berouw van hun zonden hadden. Via de profeet Joël zei God tegen de ontrouwe Israëlieten: ‘Kom bij mij terug met heel je hart (...) en met vasten, huilen en jammeren’ (Joël 2:12-15).

•   Op de Verzoendag. De wet die God aan het volk Israël gaf, bevatte een gebod om op de jaarlijkse Verzoendag te vasten (Leviticus 16:29-31). a Dat was toepasselijk omdat het de Israëlieten eraan herinnerde dat ze onvolmaakt waren en Gods vergeving nodig hadden.

• Om indruk op anderen te maken. Jezus zei dat religieus vasten een persoonlijke zaak is, iets tussen de persoon en God (Mattheüs 6:16-18).

•   Om te laten zien dat je rechtvaardig bent. Vasten maakt iemand in moreel of spiritueel opzicht niet beter dan een ander (Lukas 18:9-14).

•   Om te compenseren dat je bewust slechte dingen doet (Jesaja 58:3, 4). God keurde vasten alleen goed als het gepaard ging met gehoorzaamheid en oprecht berouw van zonden.

•   Als religieuze formaliteit (Jesaja 58:5-7). God is in dit opzicht als een ouder die niet wil dat zijn kind alleen uit plichtsbesef dingen voor hem doet maar wil dat hij vanuit het hart liefde voor hem toont.

 Nee. God gebood de Israëlieten om op de Verzoendag te vasten. Maar toen Jezus voor de zonden van berouwvolle mensen stierf, werd de Verzoendag afgeschaft (Hebreeën 9:24-26; 1 Petrus 3:18). Christenen staan niet onder de wet van Mozes, waar de Verzoendag een onderdeel van was (Romeinen 10:4; Kolossenzen 2:13, 14). Daarom mag elke christen zelf bepalen of hij wil vasten of niet (Romeinen 14:1-4).

 Christenen erkennen dat hun aanbidding niet om vasten draait. De Bijbel associeert vasten nooit met vreugde. Maar echte christenen dienen God juist wel met vreugde. Ze weerspiegelen de persoonlijkheid van Jehovah, ‘de gelukkige God’ (1 Timotheüs 1:11; Prediker 3:12, 13; Galaten 5:22).

 Misvatting: Christenen moeten vasten als ze Jezus’ dood herdenken.

 Feit: Jezus heeft zijn volgelingen nooit het gebod gegeven om te vasten bij het herdenken van zijn dood (Lukas 22:14-18). Toen Jezus zei dat zijn discipelen zouden vasten na zijn dood, gaf hij geen gebod maar zei hij gewoon wat er zou gebeuren (Mattheüs 9:15). De Bijbel zegt dat als christenen honger hadden voordat ze naar de herdenking van Jezus’ dood gingen, ze eerst thuis moesten eten (1 Korinthiërs 11:33, 34).